2022 මාර්තු කලාපය

<em>පුරාණ ගමේ වැදගත් තීන්දු ගනු ලැබූවේ මොහොට්ටාලලා, ගමරාළලා , විදානේලා වැනි ගමේ ප්‍රභූ පන්තිය විසිනි. ගමට අයිති වැවෙහි වතුර කුඹුරු වලට ලබා දිය යුතු ආකාරය තීරණය කරන්නේ ඔවුන් විසින් පවත්වන ලද සභාවක දීය .මුලින්ම වතුර දෙනු ලබන්නේ පරවේණි ඉඩම් ලෙස සැලකෙන මහා වෙල් පන්තියටය. දුප්පතුන්ට හෝ අඩු කුලයේ අයට පහළ වෙල් පන්තියේ කුඹුරක් තිබෙන්නට පුළුවන. නමුත් ඒවාට වතුර ලැබෙන්නේ පරවේණි ඉඩම් වලට වතුර ලබා දී ඉතිරි වුවහොත් පමණි. ඉඩෝර කාලවලදී ගමේ අහිංසකයන්ට මේ ඛේදවාචකයට මුහුණ දෙන්නට සිදුවේ.</em>

ගම කරවන ගොල්ලන්ගේ සබාවේ
විදානෙලා ලොකු දේවල් කතාවේ
මැළවී ගොසින් ඔබ ආවේ මද්දහනේ
කතා නැති නමුත් දෑසේ කඳුළු දිලේ

පොල්කටු දෙක තුනක පැන් හිස් වුනා නමුත්
බත් පත නො අල්ලා හෝරා දෙකක් ගිහින්
නුඹේ හීය රැඳුනු එළිපත්තේ වරිච්චියෙන්
කඳුලක් හැලුනු නැති එක පුදුමයක් ඉතින්

අප්පච්චියේ මහ උන් මොනවද කීවේ
බැරි තැන පොඩි එකී ඇසුවා හීන් සැරෙන්
මේ කන්නෙටත් දිය නොලැබෙන හැඩයි දුවේ
මහ වැව අයිති උන්ටයි පොඩී අපට නොවේ

අහසත් ගිනි ලන්නෙ අපෙ පැල් කොට වලට
වැහි දිය පොදක් දුටුවේ නැහැ කල්පෙකට
අඩු කුලයෙ උන්ට විතරද මේ වින්නැහිය
මොනවා කරන්නද පූරුවෙ කල පවට

<img src="https://londonkavi.com/wp-content/uploads/2022/03/IMG-20220226-WA0085.jpg" alt="" width="100%" />

උදා ළාහිරු කිරණ මැද්දේ
කාලයක් තුළ පුංචි තිරයේ
රසික නෙත් අංජනය කරමින්
මුල්පිටුව, මුල් පුටුවෙ රැදෙමින්
එකින් එක ජාතික පුවත් පත්
අතින් ගෙන මුදු සිනාවෙන්
රටම දැණුවත් කළා නොවැ ඔබ
අළුත් ගමනක් අරඹමින්
මුද්‍රණය වූ පුවත් පත් පිටු
මුලින් දර්ශන තල මැදින්
විවරණය කළ අළුත් මාවත
මැදි සිතින් මතු බලා උන්නේ
බොහෝ රූ නාලිකා ඔස්සේ
එයමැ ජන සිත් පුබුදමින්
ගලා ගෙන ගිය රැස් ප්‍රභාවයි

පුවත් පත් දෙටු නියමුවාණෝ
සරසමින් සිනමා පුවත්පත්
කරලියට ගත් 'කුමරි' ගීතා'
එදා ජනගත වුණේ අපමණ
රසික සිත් නන්දනය කරමින්
ආ මඟෙහි පන්නරය ලබමින්
උදා කෙරුමට බිහිදොරක් වුණෙ
"කුමරි" හා "පතිපතිනි සගරා"
ඔබේ රැකවරනය තුළින්

සබාපති ලෙස පත්වෙමින්
පුවත්පත් මහගෙදර බැබළූ
කලක් කාගෙත් ආදරය ලත්
මේ සුපිප්ෂිත පද්ම කුමරුන්
බැසගියේ සිටි, නමින් බන්දුල
තරු වටා වුන් පුරහඳක් වන්
පුවත්පත් නිල් අඹර සරසූ
ඝන වළාවක සැගැවෙමින්

24.2.2022

වැස්ස ටිකක් පමා වෙයන්
හනි හනිකට නුඹ ආවොත්
පුංචි දෝණි බඩගින්නේ
වලව්වෙ වැඩ ඉවර වෙද්දි
දන්නෙම නෑ වෙලා ගිහින්
ඒ හින්දයි මේ තරමට
පය ඉක්මන් කරන්නෙ මං
මට තරමට හදිස්සියක්
නුඹට ඉතින් නැති හන්දා
ටිකක් පමා වෙලා වරෙන්
ගෙදරට මං යනතුරුවත්

ජීවිතය අපි හොයනවා ....
ගෙදර වත්තේ තිබුණු ගස් ටික
කපා වනසා Interlock කර
කඩෙන් ගෙනැවිත් පාට මල් පැල
ආයෙ වත්තම හදනවා
ජීවිතය අපි හොයනවා

අම්මා, අප්පා යවා ගෙදරින්
බෙදා වැඩිහිටි නිවාසෙට දන්
සෙල්ෆි දහයක් ගහනවා
Facebook හැඩ කරනවා
ජීවිතය අපි හොයනවා

කප කපා දිගු සේද වරලස
Saloon කට් එක අනුව ඇහිබැම
නේක නම් ඇති Cream උල උල
මූණේ ලස්සන හොයනවා
ජීවිතය අපි හොයනවා

වීසිකර තිබු සරල දිවි පැස
බදා සංකර ගති සිරිත් රැස
Busy කිය කිය දවල් රෑටත්
සල්ලි පොදි මිටි බදිනවා

නිමා නැති තරගයක් මැද්දේ
ජීවිතය අපි හොයනවා
අපට අපි මගහැරෙනවා

ඇසළ පෝයදා සත්වසකට පෙර එදින
සිදුහත් පුතුන් කලපසු මහභිනික්මන
බුදුවී පැමිණ මගධයේ වේළුවන
සිටිනා බව දැනගත් රජු සුධෝදන

සියපුතු දකින්නට සිතනැගි ආශාවෙන්
යැව්වා දූත පිරිසක් ඇමතිද සමඟින්
පවසනු පිණිස ගොස් බුදුහිමි දකිමින්
පියරජු පැවසු බව සියරට වඩින ලෙසින්

පළමුව ගිය දූතයන් නැහැ යලි ආවේ
සුදොවුන් රජුගේ අරමුණු නැහැ ඉටුවූවේ
ඇමතින් නවදෙනෙක් නව වරකට යැව්වේ
නවදහසක්ම ලැබුවා ගොස් පැවිදි බවේ

දූතපිරිස් නවයක් ගොස් මහණ වුණා
දසවෙනි දූත පිරිසත් රජු කැඳවුණා
කාළුදායි ඇමතිව නායක කෙරුණා
බුදුහිමි වැඩමවන්නට අණ ලැබුණා

කාළුදායි සුදොවුන් රජුවෙත ආවා
කොන්දේසියක් රජතුමවෙත පෑවා
බුදුබණ අසා මහණවෙන්නට පැතුවා
රජුවර ලැබී පිරිසම රජගහ ආවා

යොදුන් සැටක්දුර රජගහනුවර සිට
තමන් උපන්ගම නෑදැ සියන්හට
බුදුන් ගිය නිවන් තතු පහදන්ට
මැදින් පෝදාක ඇරඹුවේ වඩින්නට

කාළුදායි මහණවෙලා සම්බුදු අපේ බුදු හමුවේ
වැඩිදින නොගොසින් ලැබුවා මහ රහත් බවේ
දින හතඅටක් යද්දි එළඹුණු ඒ සුභවෙලාවේ
සුදොවුන් රජුගේ ඇරයුම තැබුවා බුදුහිමි හමුවේ

ගාථා හැටකින් වැනුවා අසිරිය ඇති යනමගේ
පිළිගෙන ඇරයුම බැලුවා සිරිතද හිමි බුදුමගේ
මැදින් පෝයදා වසන්තේ අරඹද්දි සුභයුගේ
කිඹුල්වතට යන ගමනේ මුල පිරුවා යස අගේ

නෙතින් නෙතක් ඉවතට ගෙන
අතින් අතක් අත්හළ දා
හිරු සඳු තරු පායනවා
කිසි ගානක් නැතිවා
හිරු සඳු තරු හිනැහෙනවා
කිසිම දුකක් නැතිවා

ගුරු පාරේ සල් ගස්වල අලුතින් මල් පිපිලා
ඒ මල් සුළඟට අසුවී පෙති හැමතැන හැළිලා
ගඟ හරහට ඔරු පදින්න ගියත් තනිය මකලා
මා ලියු කවි පෙණපිඬු වී ගඟ පුරාම පිරිලා

එදා වගෙම මල් වැස්සට රේල් පීලි තෙමෙනවාලු
බෝ පත් අතරින් එබිලා තරු කාවද හොයනවාලු
හාදු දෙන්න සඳු පසුපස හිරු තවමත් දුවනවාලු
බැරි වුනාට පෝයදාට දුරින් ඉඳන් ඉඹිනවාලු

-----------------------------------------------

ගායනය ; අමරසිරි පීරිස් / සංගීතය : නාලක අංජන කුමාර

නිකුත් වීමට නියමිතයි - ලියූවේ 2013 දී පටිගත කරන ලද්දේ 2017 දී

කුරුලු පැටියට කිසිම දිනකදි
නැතිය මහගෙදරක්
කුරුලු යුවලක් හදාගන්නව
තමන්ටම ගෙදරක්
සින්දු කියනව නැටුම් නටනව
එතන හරි මිහිරක්
සොබා දහමට වෙන්න අවනත
නැතිය කිසි වරදක්
බැදුම් නැති තැන රිදුම් කිසි නෑ
ඒ අමා නිවනක්

දියුණු මනසක් දියුණු දහමක්
ඔටුණු පැළදූවත්
කුරුලු ලෝකය හිතා බැලුවම
අපට වැඩි පොහොසත්
පොදි බැදුම් නැහැ පොර බැදුම්
නැහැ නැතිය තණ්හාවක්
මිනිසුනේ මේ හිතා බලනට
හොද ම පණිවුඩයක්

අහස් මාලිග නොම තනාලා
පොළොවෙ පා තබලා
මිනිස් දහමේ සුවද බඹ
විහරණෙන් තෙත් කරලා
සරුන්ගලයක් නොවී පාවෙන
නූල අතහැරිලා
ගහක් වාගේ ඉදිමු සුළගට
නැවෙන්නට හැරලා

නෙක නෙක ජාති මල් නොපිපේ එක ගහක
නෙක පැහැ මල් පිපේ විටකදි තනි ගහක
කෙතරම් හැඩවුනත් එක්කර ගෙන පාට
සුවඳට මලේ මුසු වන්නේ නැත පාට.

ආඩම්බරෙන් පිපුනත් රජ උයන් වල
කටු අකුලක මඩ වගුරක කැලෑ වල
සුලඟක පහස මලකට නැතිවුනදාට
පරවී පෙති හැලෙයි නැත බඹරෙකු පහස

තබා සිත් පතුලෙ සිරකර නොපිපුනු මලක සිහිනයක්
බදාගෙන සිඹින්නෙ විටෙක නාදුනා මලක සුවඳක්
මලයි ගැහැණියයි දෙදෙන සඳාතනික බැඳි ප්‍රේමයක්
පෙම් බදින්නට බාඳුරා මලකට සදාකාලික සිහිනයක්.

වසින්නට සිසිල බෙද සැරසුනත් දාහෙට
ඉසින්නට ඇරයුමක් නොලද හිත් යායට
බින්දින්නට නොහැකි සීතල බැඳුනු හීනෙට
වැටෙන්නට බැරි වැස්ස මිදී ඇත සීලෙට

බිඳින්නට සම්මතේ වටකරන පවුරූ
බැඳෙන්නට ඔනේමලු ගඟ දෙපස ඉවුරූ
විඳින්නට නොහැකි ආදරය රස මියුරූ
රිදවන්න දන්නවා හිතක දුක ඇතිරූ

සිසිල් දිය රළ අතර පිහිනා
ලෝල බස් ඉඟි මරා කියනා
මින් රැන් ගී ගයන දියඹට
ඉහළ හිරුගේ කිරණ සරනා
සොබා දම් වීණාව නද දෙන
ලොවේ පිළිහුඩු හඬද ඇසෙනා

පිච්ච අරලිය නා මලින් පිරි
වන අරණ විහිදන සුවඳ මැද
දොළක සිලි සිලි හඬින් පිබිදී
පිපී සුවඳින් සුළඟෙ වැනෙනා
ඕලු මහනෙල් නෙළුම් අතරේ
ගිඩාරන් මල් ගඳත් දැනෙනා

හදින් හිනැහී දුක දරාගෙන
කෘස දරුන් ඇකයේ ගසාගෙන
දැත් කරගැට පැලී ලේ එන
සමාජය නගනා කෙඳිරි මැද
වාසලේ මන්දිරේ නටමින්
සවන් කම්පන තාල වයනා

සා පැටව් මුව පැටව් කෙළිනා
බටිචි ලිහිණින් නළා වැයෙනා
හරිතබඩ සිසිලසම ගලනා
දොළේ ගඟුලේ වැවක සයුරේ
ගෙඹිද ඉබි මින් රළ හඬද්දී
උකුස්සන් නුබ ගැබේ සරනා

ගන්දබ්බ චාරිකාව..............

ගිලන් රථයෙ
ආදෝනා මැද
ගන්ධබ්බ චාරිකාවක මම
මගෙ මරණය ඇයට කියනට
ගියෙමි ඇයගෙ නිවස අසලට
ඇගේ සුකුමල සොදුරු රුව හඩ
දුරකථන පෙම් සදැ වරුවක
ඇගෙන් සමුගෙන සමුදෙන්න සිරුරට
යද්දි යළි මා හිත හදාගෙන
ඇසුණා කියනවා
ඇගෙ පෙම්වත
සැත්කමක් හදිසියේම එනවා
ඉන්න ගන්නම්
මග බලාගෙන....
දවස් දෙකකුත්
පැය දොලහකුත්
නින්දෙ සිටියා
සිරුර තනියම
පාවි පාවි දුටුව දේවල් හින්දා යන්නම් හිත හදාගෙන

ජීවමාන පිය සටහන් රැඳි සේම
ඩෙස් පුටු බංකු පාසල් මව් පියස
රැඳෙනා ඉසව්වේ නොනිඳන හිත තුලම
ආදර සෙනෙහෙ ගඟුලකි නොසිඳෙන උල්පතකි

මුල් පුටු පේළි වල රජ කළ දළ ඇත්තූ
මාළිගාවෙ පෙරහැර දා බලවත්තූ
අන්තිම පේළිවල අසරණ දුක් ගත්තූ
දරුවන් හන්ද අපෙ පාසල නම ගත්තූ

ඊයෙ දවස දෙස හැරිලා බලන කොට
හද පිරි සුවඳ අමතක කරමුද කෝම
ලොප් වීමකින් තොර යන්නට ඉදිරියට
ඔබ දුන් හඬට මං තවමත් ණය ගැතිය

මගෙ විදුහල් මෑණි වෙත මං යන දාක
ඩෙස් පුටු බංකු ටික ගුරු දෙගුරුන් එක්ක
දුන් සුවඳම එදා ජීවන පුසුඹක් සේම
යළිඳු දෙන්න මගෙ හද පුරවා ගන්න

සිල්ප සතර දී දැනුමින් මා ලොකු මහත් කළ
ගාල්ලේ මීපාවල අමරසූරිය මහ විදුහල්
මෑණියන්ට මගෙන් ගුරු පූජාවක්

2022.02.18

නිසසලය මේ අරණ
විලක් බඳු පිපි තඹර
ඔබට හැක පිවිසෙන්න.
ඇවිලි ඇවිලී දැවෙන
කුරිරු ලාවා ගලන
එට්නා ගිනි කන්ද
ඇල් දියෙන් නිවාගෙන
මළ කහට ඉවත හැර
ඔබට හැකි යළි යන්න.

දොර ජනෙල් කවුළු නැති
සොර සතුරු බියක් නැති
බැඳීමෙන් තොර අරණ
ජීවිතේ එවරස්ට් කන්ද නැග
හති වැටී මෙහි එන්න
අළුත් මිනිසෙකු විලස
ඔබට යා හැකි නික්ම

සුදු ඇන්ද පින්වත් මහතුනේ
මළ බැඳුනු සිත වසා
සුදු නොඇන්දත් කම් නැතී
“මිනිසෙකු” ලෙස ඇතුළුවන්න.

එහෙත් මෙය සිතනු මැන
උපතේදි ණයට ගෙන
ඔබ පැළැඳගෙන සිටින
ජාති, ආගම්, වර්ණ, කුලමල
පාවහන්, හිස් වැසුම්, වෙස්මුහුණු
දොරටුවෙදි ගලවන්න
පුදබිමකි මේ අරණ

ආපසු යනවිට නික්ම
ඒවා අවැසි නොවනු ඇත
යළිත් ගෙනයනු පිණිස.

-ආරියරත්න ජයසිංහ-
(2022 ජනවාරි)

අලුත් දොස්තර මම වෙමි‍
බෙහෙත් දෙන්නට ආමි‍
ආයුද අත දරා නේමි‍
නෑ ඒ ආමි නොව මම ආවෙමි…

ඌර් එංග අම්මා ‍ ?
ගම කොහේදැයි අසන්නේ…
වන්නි වන්නි කියමින්‍ මට
සිරික්කියම දමන්නේ‍

වන්නි මේ මුළු පළාතම නේ
ගමේ නම යළි අසන්නේ
පූනකැරි යැයි ඇය කියන ගම‍
පුනරීන් අපි කියන්නේ

අලුත් දොස්තර මම වෙමි
වාට්ටු ව වෙත ආවෙමි
ඇඳන් උඩ බිම පැදුරු ය
කොට්ට හිස නැති බව දුටුවෙමි

“අනේ මිස් මෙහෙ එන්න‍
මේ අම්මලා පව් ඔන්න‍
කොට්ට නෑ නොවැ හිස තියන්නට‍‍
කොට්ටයක් ගෙන එන්න !”

හිස අත් බදන් ඇස් උස් කරන්‍‍
මිසී දුවගෙන ඇවිත් නේ‍
‍මාව පසෙකට අරන් ගෙනිහින්‍
හොරෙන් රහසෙන් කියන්නෙ ‍‍

“මොනවා මේ දොඩන්නෙ‍‍
කොට්ට කොට්ටෙයි කියන්නෙ‍
ඒක මහ නරක වචනෙ
දොස්තර නේද ඔබ” අසන්නේ

එකම වචනෙට බොහෝ තේරුම්‍‍
නිතර මගෙ කණ ඇසෙන්නේ
කන් කියන්නේ ඇසට දෙමළෙන්
නිතර පැටළුම් ලෙහන්නේ‍

උතුර අපටයි දකුණ අපටයි ‍
බෙදුම් මොකටද අසන්නේ
ආදරෙයි මට කියන සැමටම
නේරම් ඉල්ලෙයි කියන්නේ

( සිංහල දෙමළ තේරුම -
කොට්ටෙ - වෘෂණ කෝෂ
නේරම් ඉල්ලෙයි - වෙලාවක් නෑ )

කොහා හැඬුවා අවුරුද්ද ආවා
ගමේ පොඩි උන් තුටු වුනා
සුසර වී නුඹෙ ගී හඬින් මම
පඳුරු අස්සෙම වැතිරුනා

මඟුල් බෙර හැඬවුනේ නැතිමුත්
මධුසමය අපෙ ගත වුනා
මටත් නොදැනිම බක් මහේ හෙන
මගේ ඉහමත පිපිරුණා

ප්‍රසූතිය ලං වෙද්දි කැදැල්ලක් හෙව්ව අපි
බැරිම තැන කපුටෙකුගෙ කූඩුවක දැම්මෙ බිජු
මතකයි නෙ ගියසැරේ කපුටි නැති අවසරේ
බිත්තර රැක්ක හැටි වහං වෙල පන බයේ

කපුටටත් තේරුණා දවසක්
බිජු රකින්නේ අඹු නොවන වග
මා දිහා ඌ බැලූ බැල්මට
ඉගිලුණා නොපෙනෙක්න ඈතට

එලව එලවා පැටවුන්ට
කෙටුවා කපුටි
අනුකම්පාවක් නැතුව

තමන්ගෙම දරුවන්ට
කොටල මරනව බලා
ඉන්නට සිද්ද වුන
නිවටියක උනා මම

මීට පස්සෙ මට නම් බෑ
බිත්තර බර වෙච්චි දාට
කපුටිගෙ කූඩුවට යන්න
මමත් කැමති
හැබෑ අම්මෙක් වගේ
මගේම උණුහුමත් එක්ක
මගේම කූඩුවක් ඇතුලෙ
මගේම බිත්තර රකින්න

දෝස්මුරයක් නොවෙයි
අනේ අපි හදාගමු
කූඩුවක් අඩු තරමෙ
කපුට හදනව වගේ

නැතිනම් කිසි දවසක මං
එන්නේ නෑ නිදි වදින්ක
පඳුරු අස්සෙ
තමුසෙ එක්ක

අර බලනව පොඩි උනාට
වඩු කුරුල්ල උගෙ ඇඹනිට
තට්ටු දෙකේ ගෙයක් හදල
"මෙම නිවසට ඛුදු සරණයි"
බෝඩ් එකක් හෙම එල්ලල

ලජ්ජාවක් ඇත්තෙම නැති
වැඩකට නැති පිරිමි වෙච්චි
තමුසෙ වගෙද
පොඩි වුනාට අන්න පිරිමි
ඉගෙන ගන්නවකො තමුසෙත්
පැල් කොටයක් අටවගන්න
අඩු තරමින් කපුට වගේ

නොහැදුවොත් කූඩුවක්
බක්මහට ඉස්සරින්
අම්මා පල්ලවත්
මම යනව යනවයි
පුංචි වුනත් කම්මැලි නැති
වඩු කුරුල්ලත් එක්ක

කූඩු හදන්නත් පුළුවන්
සිංදු කියන්නත් පුළුවන්
අලුත් පරපුරක් හදනව
උන්ගේ නම
වඩු කොවුල්ලු

03.12.2022

මිහිරි ගී ගයමින්
අත්තෙන් අත්තට පනිමින්
ආදර රැඟුම් පාමින්
තුඩට තුඩ දෙමින්
ආදර බස් පවසයි සෙමින්
එදා,.....
කෝටු කෑලි සොයාලා
පරඬැල් කොල ගෙනල්ලා
තාලයට තියාලා
ඡෝති ගීයක් ගයාලා
හදවත් මත් කලා
අද,......
අළුතින් පදයක් එක් කරලා
සේද නුල් සොරා ගෙනල්ලා
ඇතිරිල්ලක් ගෙත්තම් කරලා
යාබද නිවසේ පියස්සේ
පිල්ල අස්සේ
වට පිට බලමින්
කැදැල්ල සදන්නේ
හොරෙන් හොරෙන්

යාබද නිවෙස දෙසින්
ඇසෙන ආයාචනාත්මක හඬින්
ගයන දුක් ගීයෙන්
මහ රෑක මා අවදිවුයෙන්

කන් දුනිමි නිසොල්මනින්
ගැයෙන දුක් ගීතයෙන්
ආදරය පවසයි යහමින්
සුදු මැණික් මගෙ රත්තරන්
දොර අරින්න ඉක්මනින්
ගෙනාවා රසවත් ඵල යහමින්

සැරි සරද්දි නිදහසෙන්
පැටලුණා මිතුරන් සමඟින්
මී විතක රස බැලුවා කලකින්
කැදැල්ල සොයා ආමි ඉක්මනින්
හනික දොර අරින්න රත්තරන්

කුරුලු ගෙදරක ඇති සතුට සාමය
මිනිස් ලොවෙත් ඇත්නම් .......

15/2/2022

නෙළුම් සුරඟන

නෙතඟත් පිරෙයි නුඹෙ වත රන් කමලාන
බඹරුත් ඇවිත් සිප වද දෙයි අවදාන
නැඹුරත් ඇතිව දුව හැම දින මුනිදාන
ගිහිනුත් වදිනු මල් පුද හිස නැමදාන

උවනත් නෙතගෙ රුවගෙන දෙයි කළඹාන
පැහැපත් ගතද පියුමකි එය පිනවාන
බඹරුත් ඇතිද වැව් දිය පිට සගවාන
තඹරත් රැගෙන නුඹ ගෙන යයි කැදවාන

කොළපත් දිළි නිල් රැව දෙන සරසාන
බියපත් ඇතිව සුකුමල වත ගලපාන
පෙලපත් වලට ගරු බුහුමන් කරවාන
මෙහෙමත් හොදද ඇයි තනියම කරබාන

පොහොසත් කමක් ඇද රෙදි පිලි සරසාන
පෙනුනත් අසිරියෙන් මුළු ලොව කළබාන
ඉමහත් සතුට ටික කලකින් සඟවාන
යනවත් ⁣නිසැක බව දැන ගනු අඟවාන

පිපුනත් ගොහොරු මඬ තුල රන් තඹරාන
නුඹවත් ඉතින් ඒ මල් මෙන් කළඹාන
හදවත් වසඟ කර නෙත ගත පුරවාන
මිනිසත් කුලේ නුඹ මගෙ දුව මිනිපහන

පෙරදිනයක මා පෙම්කල යුවතිය
කවදාවත් අමතක කල නොහැකිය
ගිලිහී ගියහොත් ඇය ගැන මතකය
ඇය හට මා පෙර පෙම්කර නොමැතිය

ඇය දුටු මුල් දිනේ මට ඇතිවුන සතුට
තව වැඩිවුනා ලංවිය ඇගෙ හදවතට
ආලය කලෙමි සුන්දර පෙම්බස්වලට
වෙන්වුන දිනේ හදවත හැඬුවා දුකට

අහස් මාලිගා හැදුවත් තරුණ වියේ
කඩාවැටෙන බව නැත අප දැන සිටියේ
දෛවය වෙන්කලත් දෙදෙනා අතීතයේ
සුන්දර මතකයන් ගොනුවක් සිතෙහි තියේ

දශක ගණනකට පෙර මාගේ පෙම්වතිය
කොහේ සිටීදැයි නොදනී හරිහැටිය
දරුවන් ලැබී සතුටින් ඇගෙ ජීවිතය
ගෙනයනු දැකීමයි මා ගේ චින්තනය

පෙම්වතියක් සමග ගතකල ජීවිතය
විස්තර කල නොහැක එතරම් සුන්දරය
පෙම්කල සිතක නැත වෛරය රලුගතිය
පතනෙමි ඇයට සැප සම්පත් වැඩිවැඩිය

කිහිපදෙනෙක් පෙම්වතියන් සිටියාට
පෙම්කල සැවොම වටිනව පෙම්වතකු හට
අස්ථිර ලොවේ කිසිවක් නැත ස්ථිරට
තෝරා ගැනුම බාරයි නොවැ දෛවයට

පෙම්කල යුවතියන් පසුපස යන්න එපා
මගතොට දුටුවොතින් ඇය මග හරිනු එපා
සුන්දර මතකයන් අමතක වෙන්න එපා
කිසිම විටක නපුරක් නම් කරනු එපා

ගැහැණු කැමති දේකිය
අර සාප්පු යෑම...
වැහුනු කඩත් අරවාලා
රෙදි තේරීම...
ඇහුනු දේකි එය නම්
උපතින් ගෙනඒම...
මහනු දස්ස අයට ඒක
සතුටකි බෝම...

හැම රාක්ක පුරා තියෙන
රෙදි ඇද බලලා...
නොම ගෙන යනවිට ආපසු
එන්නම් කියලා...
එම කඩවල ඉන්න අයට
බෝ දුක හිතිලා...
සමහරු බනිනව සද්දෙට
යන්නට හැරලා...

ගන්න මුදල් ඇත්නම් හොඳ
දෙය විමසාලා...
ඉන්න අයට කරදර නොම
කර මිලදීලා...
යන්න අරන් රෙදි, නොකරම
කඩ වනසාලා...
දෙන්න ඉඩක් සැනසෙන්නට
ඒ විකුණාලා...

සැලෙන පත් දෙසවනේ අද්දර මිහිරි ගී පද ගයද්දී
කුසුම් පෙති මුව මතට වාරුව කොමල හසරැලි නගද්දී
සිහින් නල සකි කොදුරමින් විත් අනෙක රූ සිරි මවද්දී
නොහැගෙනා ලෙස දෙනෙත් වසමින් අනේ ඔබ මග හරිද්දී

දැනෙන සීතල, උණුසුමින් සතපන්න හීනේ දැවටිලා
වල් වැදුණු හද මඩල කිරියෙන් දෝවලා පිරුවට වෙලා
මල් තුහින ඉසිමින් සෙමෙන් විත් ලමැද තුරුලේ සැතපිලා
මැවූ මන්දිර දෙපා අද්දර නොදැනීම මිහිදන්වෙලා

බලා සිටියද කල්පයක් කල් ඇරයුමක් නොලැබෙන නියා
කදුළු බිදුවක කැටි කරන්නෙමි සෙනෙහසේ කවියක් ලියා
සෙමින් නැළවෙන පවන් රැල්ලට සීරුවෙන් එක තැන තියා
කියව ගනු මැන මගේ ප්‍රේමය සුන්දරද කෙතරම් කියා

වැඳපල්ලා නැමි නැමී.... අති උතුමන් දැන් එති !

දහම් දිවයිනය ආගම් රැසක් ඇති

පිහිට මිනිසෙකුට මිනිසකුගෙන් නොමැති

තිස්තුන් කෝටියක් දෙවිවරු ගෙන් යදිති

පිනට නොදෙන කාසි පඬුරු ලෙස පිදෙති

දෙවිවරු කුළියට ගන්නට කැස කවති

රුපියල් සත වලට වරම් දෙති සිතති

බැරිම තැනදි යකුන් පසු පසේ දුවති

දුගිනට නොදෙන රස අහරින් උන් පුදති

අපල ගෙනෙති ග්‍රහයන් වෙන වැඩක් නැති

දුර සිට වුවද සුරයෙන් උන් දමන වෙති

හදි හූනියම් නූල් පැනිලි දෙහි කපති

පූසාරිලා කට්ටඬියන් තර කරති

ප්‍රතිමා පිළිම වලට කෑම බීම දෙති

පන ඇතිවුන් කුසගින්නේ මිය ඇදෙති

දෙවිවරු හට සැප දෙන්නට වෙර දරති

තමුන් විඳින දුකින් මුදන්නැයි යදිති

ලොකු ලොක්කන් හට බිම පෙරලී වඳිති

මුලසුන් පුදා උන්ට වැටී දන නමති

හොරා කමින් උන් හොඳහැටි සැප විඳිති

තැලී පෙලී මිරිකී උන් ගුණ වනති

මෙහෙව් මෝඩකම් ලොව වෙන කොහෙත් නැතී

තේරුම් ගත්ත දා දියුණුව වෙතට යතී

නොහිතුවොතින් මේ ගැන මඳකට නැවතී

හැටහය කෝටියක් දෙවිවරු වෙයිද ඇතී

මගේ මලගම් දිනේ ..

රෑ සීත කලුවරේ …
හමා එන මදනලේ ..
මා නිසල දේහයේ…
සුවඳ ගෙන යනු මැනේ…

ඔහු නිදන කාමරේ …
පුංචි හැඩ කවුලුවේ..
මුව තබා මෘදු ලෙසේ..
කියාපන් මා මල දිනේ ..

පාලු සොහොනක රැයේ..
මා තනිව කලුවරේ…
නිසල වූ හදවතේ…
හිඳී ඔහු පාඩුවේ …

මල් වඩම් පෙරහැරේ …
රැහැයි ගී නාදයේ …
මගේ මලගම් දිනේ…
ඔහු නැතිද මදනලේ …

හුරුබුහුටි මුව කමල,
අන්සිත් නොරිදවන
වදන්,
ඊටත් වඩා සංවේදී,
උණුවන හිතක්,
සසර පුරාවට
ගෙන එමින්,
තමන් ලද ජයග්‍රහණයෙන්,
තවකෙකුගේ හදවතට,
සතුට ළඟා කරලීමට,
දරන ප්‍රයත්නය,
අමතක නොවූ කෙළෙහිගුණ,
අතීතයේ දිනයක,
ආගන්තුකව පැමිණ,
සැබෑම සොයුරියක් විය,
අපට,
නොදුටුවෙමි මේ මිහිපිට,
හමුවුනේ නැත,
දිවිතුරාවට,
තම මව, පියා, සොහොයුරිය සේම,
මිය ගිය මිතුරියක් වෙනුවෙන්,
ඇය නික්ම ගිය දිනය,
මතකයේ රඳවා ගෙන,
ඇය වෙනුවෙන් පිං පමුණුවන,
කළණ මිතුරියක්,
කාලය, දේශය, දීපය,
විෂම වූ යුගයක,
පිනට පහළ වූ දයාබරිය,
සත්සමුදුරින් එතෙර සිටියද,
නු‍ඹේ ගුණ සුවඳ අපමණයි !!!
දැනෙයි මට එය සොයුරිය,
නුඹ මා ළඟ සිටිනවා සේ,
නුඹට පෙර මා මියගිය දිනක ද,
මෙතේ බුදුන් අභයස,
මලක් පුද කොට,
පතන්නකෝ හැර භවයේ,
මෙලෙස හමු වී,
උතුම් බුදු පා අභියස,
සසර සයුර එතෙර වන්නට,
අප හැමට හැකි වන ලෙස,
ඉතින් මා ළබැඳි සොයුරිය,
දිවි ඇති තුරු ඔබට,
තිස්තුන් කෝටියක් ,
දෙවි රැකවරණයි !!!
උතුම් තෙරුවන් සරණයි. !!!

අරුත කිම නිදහස ?

අපෙ කමට උදහස

පර දෙසුට මඳහස

හිඟමනට අදහස

මෙ ද, අපට නිදහස ?

තිබෙන’මුදු ජව පස

වරන කල පල රස

බුදින දෙය පිට දෙස

කුමන දැයෙ නිදහස ?

කොළොම්තොට යත වෙස

යුගදනවි ගෙන බදු පැස

තෙල් ගුදම දෙත ඉස

එ ද නිදහසෙහි උස ?

ලගිත රුපු සිවු දෙස

බුදිත දැයෙ ලෙය-මස

මකත දිවි හෙළ බස

අරුත කිම නිදහස ?

පැරැදි බව නොරහස

එළැඹිය ද තෙසහස

නොවෙද එය උපහස,

විරුට හෙළ අපහස ?

වඩමු දැය සෙනෙහස

මඬිමු රුපු සුවහස

දකිමු දන ජය හස

දිනමු සෙට නිදහස !

නොකිවු ආදර ය

සොඳුරිය
ඇණ ගසන් මා
කුරුසි ය මත
ස්පාටකස් ඇණ ගැසූ විලස ම
එ දා රෝමය .

නොහෙලමි එක ම කඳුළක්
විකා දත් දැඩි කොට
නොනඟමි එක ම කෙදිරියක්
උසුල මි මරණීය වේදනා
තනි ව මම

තවත් බෑ මට නවතන්න
මගෙ දෑස පිරෙනා කඳුළු කැට
තවත් බැහැ මට උසුලන්න
මගේ ළය විදින -මේ රිදුම
එපා මට තව රිදවන්න
ඉන්නෙ මම
ඇති තරම් දුක් විඳ

එහෙත් කෙලෙසක කියම්
මං ආදරෙන් බව ඔබ ට
තිබෙන කළ ලෝකය
මේ ආදරය තහනම් කොට

පරිවර්තනය 15-01-22

ස්වකීය යොවුන් ඉංග්‍රීසි ගුරුතුමිය කෙරෙහි ප්‍රේමයෙන් බැඳී එය ප්‍රකාශ කිරීමට අසමත් ව වූ ශිෂ්‍යයාගේ
හදින් නැඟි වේදනාත්මක ස්වරයයි .

Unexpressed Love

Crucify me like Spartacus
I won't shed a single tear
I will grit my teeth
And I will make no sound.

Now i cannot keep tears in my eyes
Now I can not keep agony in my heart
Don't torture me
I have suffered enough
But how can I tell
that I love you
When it is prohibited. !

1975 Original text

Agony of the student who fell in love
with his young English Teacher

හෙළ බස රස කරන සුන්දර වදන් ....වැල්
කවිමග දීය හමුවුණෙ කර සිතට ..ලොල්
ඇයි ඒ බස් වහර මගහැර සියලු .......කල්
අද මේ දරු දැරියො යන්නේ වැදී ........වල්

විදුමග ශිල්ප ඉගෙනුමටම රැගෙන ..සවී
විභාගෙ විභාගේ කියලා තරඟෙ ........දිවී
විවහාරයේ ගණිතය අප කළත් ........නිවී
අමතක කළේ නම් නැහැ කේයස්ගෙ කවී

කිවියර පසිඳු මානවසිංහයන් .............සදා
සිවුරක් හිමි නිසා සත හට බණත් .....වදා
නුදුරුම ගම් පියසෙ වාසය කළේ ........එදා
එදෙසින් එන සුළඟ තවමත් සිඹිමි ....බදා

හෙළ කවිමග ඔසව එය කළෙ ලොව ....පසිඳූ
විමලරත්න කුමාරගම වු කවි ........රජිඳූ
අලියා වැටුණු වැව දනගේ හද .......ලහඳූ
ගැන කීමෙන්ම විය ඔහු එදවස ....දෙවිඳූ

හාස්‍ය රසය හෙළ කවියට .......පළඳවලා
දෙස්පාලන අවැඩවලටත් පහර ....හෙළා
සංකර ලෝකෙ විච්චූරණ ගැන ....ලියලා
කව් මග දිලුනෙ ජී.එච්. පෙරේරා ..කියලා

පෙරලා ගියපු රෝදය නැති කර .......දිලිඳූ
දියුණුව කරපු පරිහානිය වෙත .......බිළිඳූ
වේදනාවු සිතින් මත පළ කළ .........කවිඳූ
මීමන ප්‍රේමතිලකයි ඔහු නම ..........පසිඳූ

ළිඳ ළඟ ලියන් ගැන මනරම් කවි.........ගොතලා
නර්තන කලාවට උත්ප්‍රේරක...........කරලා
කළගෙඩි නැටුම නව ආරෙට......පුබුදුවලා
පෙරෙරා නැගුනෙ පී. බී. අල්විස්......කියලා

මෙහි කිව් නොකිව් කවියන් දැරු හැඟුම් බර
සිතිවිලිවලින් උකහාගත් නුවණ හර
ඉන් සෙත සැලසු මතකය අපි අළුත් කර
යමු ඉදිරියට නවකයිනට දෙමින් වෙර


ආචාර්ය ඥානතිලක හේවාගමගේ
සිඩ්නි, ඕස්ට්‍රේලියාව

පුරුද්දට වගෙ දෙවැට සරසන කහ මලින් හෙබි නේක වැල්
දුරුත්තට පසු හෙමින් ඇහැරෙන වසන්තේ කෝමල කොවුල්
දෙපැත්තට වී දෑත් පානා තැන්නෙ මල් හා ගෙවතු මල්
නිමිත්තට එළැඹී හමා යයි වසන්තේ මුදු සුළං රැල්

මධුර මත් ගී විහග ගණ දෙන රන් දියක් සේ යයි ගලා
අදුර විත් උන් රැගෙන යන තෙක් නිමක් නෑ ගී මල් සලා
උදුර ගත් සේ සවන් ඇත මෙහි නිහැඬියාවෙන් ගිලීලා
පැතිර යත් මේ විහග නද හැර කවුරු ගයනෙද ගී නොලා

හරිත සායම් නේක ගුණයෙන් ඇතිරිලා තුරු පත් මතින්
ඉවත බලමින් මුකුළු කරනා සුපුෂ්පිත කුසුමන් රැසින්
පවත නොමදැන වසන්තේ ගැන කවුරුවත් මෙහි නොආවෙන්
මසිත ඔකඳ ව වැළඳ ගත්තෙමි සොබා කොමළිය සෙනෙහසින්

තැන්න අද්දර තැනූ සුපහන් නිවසෙ කවුළුව හරිනෙමී
එන්න සැරසෙන නැවුම් සුළඟට ඉඩ දෙමින් එය සිඹිනෙමී
පින්න සළු හැද නටන තණ පත් මතින් හෙමිහිට ඇවිදිමී
දුන්න හිරු රැස් දෝත පුරවා රැගෙන මුව නිති සෝදමී

හෙමින් සැලෙනා වන වදුලු වල අහිංසක තුරු පත් හඬින්
විටින් විට සිත තුටින් බර වී ඵලින් සරු තුරු මිතුරු මෙන්
ගතින් හා මුළු හදින් වැතිරී වසන්තේ මිහි මව් මතින්
සුවෙන් නිම් නැති වසන්තේ අම පවන් බොන්නෙමි මුව අගින්

සදා තනිකඩ නොපිරිහුණු නව යොවුන් තුරුණිය තැනිතලා
මුදා මා මුළු ලොවින් ගෙනවිත් නුඹේ මිහිරේ පා කළා
මෙදා සුන්දර වසන්තය දුන් සිරියෙ නැහැවී මත් වෙලා
උදා වූ මේ වසන්තේ රමණීය යැයි කියනෙමි නොලා

The Quiet World by Jeffery McDaniel
පර්වර්තනය- හෙල්මලී ගුණතිලක

මිනිසුන් එකිනෙකාගේ දෑස් දෙස
බලාසිටීම වැඩිකිරීමටත්
ගොළු අය සතුටු කිරීමටත්
එක් අයෙකුට දිනකට
හරියටම වදන් එකසිය හැට හතක්
නියම කර ඇත රජයෙන්

මා ඊට හොඳින් හැඩ ගැසෙමිනි
දුරකථනය නාද වූ විට
කිසිත් නොකියාම එය සවනත තබාගනිමි
අවන්හලේදී
ඇඟිල්ල දිගුකර පෙන්වා
සුප් ඇනවුම් කරමි

රෑ මැදියමේ දී
දුර වෙසෙන මා ප්‍රේමියට අමතමි
“අද මා පාවිච්චි කළේ වචන පනස් නමයයි.
ඉතිරිය ඉතිරි කරගත්තා ඔබ වෙනුවෙන්”
ආඩම්බරයෙන් පවසමි

ඈ පිළිතුරු නොදෙන විට
දැන ගනිමි මම
ඇගේ වදන් නිමා වී ඇති බව
ඉතින් මම ‘මා ඔබට ආදරෙයි’ යැයි
තිස් දෙකයි තුනෙන් එක් වරක්
හෙමින්, රහසෙන් මුමුණමි
ඉනික්බිති අප දෙදෙනා
දුරකථනය විසන්ධි නොකර
එකිනෙකාගේ හුස්ම හඬට
සවන් දෙමින් රැඳී සිටිමු

Link to the original poem https://www.poetryfoundation.org/poems/49238/the-quiet-world

Jeffrey McDaniel 1967දී ඇමෙරිකාවේ පෙන්සිල්වේනියාවේ උපන්නෙකි. සරල බසින් සියුම්, සංවේදී කවි නිර්මාණය කරන ඔහු මේ වෙද්දී කාව්‍ය සංග්‍රහ පහක් පළ කර ඇත. Jeffrey McDaniel වෘත්තියෙන් ගුරුවරයෙකි

යෞවනයෙ අසිරිය
හිටිහැටියෙ මැකී ගියෙ
ලජ්ජ බය නොදන්නා
තිරිසනෙකු හපා කෑ
පහරින් ය
ඇගේ වුවනත
මෘගයකු විලසින්...

අයාලයෙ ලැගුම් ගත්
ඒ ඛේදවාචකය
නැවත හරවනු ව පස්සට
හැකි වේ ද
කොපමණ වෙහෙසුණත්
ඒ ගැන...

යාදින්නියක සේ
තවමත්
ජීවිතය සිගාකන
ඇය සොයයි
ජීවිතය
ඇයට නරුම ව
උරුම වූ!!

සියපත සිය ලෙලෙන සුළඟට සැලි සැලියේ
විල මත විය හිරුගෙ රැස මැද දිලි දිලියේ
තරු රැස සඳ පිපෙන මොහොතක යලි යලියේ
පරවිය දිය මතට වැටුණිය විළි විළියේ

පැටි විය තුරුණු විය ගෙවමින් මහලු විය
වෙත විය ගොනුකරන ජර බිය ජනිත විය
සිය පිය දෙනෙත බොඳ විය හැට පිනුණු විය
නතුවිය දහම වෙත නෙතුපිය විවර විය

ඉපදුණු දා සිටම සියොළඟ දිරි ඇතුව
වැඩුණා සොබාදම් දිනිතිය හට නතුව
ඉටු වූවද නැත ද මොන දේ සිතු පැතුව
හෙමිහිට ගලයි දිවි ගඟ කවියකි ගෙතුව

දවසින් දවස, පැතු මුත් සැප අසමසම
නොසිතුව ලෙසට ගිලිහෙන බව දනිමි මම
උරුමයි වෙනස ඉපදුණ දා සිටම මෙම
කොතරම් දුරක් දිව්ව ද තව නොදැක ඉම
..........
මැණිකය කියා අහුලා කළු ගල් කැටය
රැවටුන බව දකින්නේ ඇස ඇති විටය
බුදු බණ නොඇසුනොත් ජීවිතයම මොටය
සසරෙහි ඉම විවර නිරවුල් මනසටය

අතකින් දරා තෝමර
අතකින් ගෙන භද්‍රඝටය
මෙතැනයි සිටියේ අප දෙවිඳුන්
විරාජමානව

හමා ආ මාරුත
හෙළා දෙව්රුව බිම
සුනුවිසුණු කොට
ගොඩගැසූ තැන
තුඹසකි දැන්

වන්දනා කරමු අපි
පෙර බැතියෙන් ම
දෙවියන් වැඩ සිටි මෙතැන
මේ තුඹසට

2021 අගෝස්තු

කින්නරා වෙමී....ප්‍රියේ මම

ශුංගාර මුවනත සදිසි පබවත
වනරාජ නරනිඳු සැනෙන් කළඹන
ඉන්ද්‍රජාලික ශ්වේත කෙවිළිය
අනල හසඟන දියට බට සඳ

ඕලු ,අම්බුජ සොවින් ඇඹරෙන
සිඟිති පියොවුරු වසා දැවටෙන
දියකෙළින මත්ස්‍යයන් සිහිසුන
වුණා දැවටී ඇගේ සලු පිලි රිසින

තවාරා කොකුමඟර උවැසිය
නොපිපි පියුමකි රුසිරු දිගැසිය
ඇවැසි නැත මධුපාන මත්වෙය
දුටුව මනකල් ඇත් පැහැ දිගැසිය

නැගෙන දියරැල් නිසොල්මන්වය
වැදී රතැඟිලි හංසාංගනාවක
යනෙන පාරුත් අතරමංවය
සිතුණි වන්නට විලෙහි කින්නර

කුමුදි නෙත්තසිංහ, මොරටුව.
කංචුක චිත්‍ර ශිල්පිනි, රැජිනිය කවි පිටුව සංස්කාරක.

නෙරූදා කිවිඳ ,
දෙන්න ඔබේ බුරුම පෙම්වතිය මට
ඔබට වැඩිනම්
පෙම්කරන්නම් මා ඇයට
ඇතිතරම් -මුළු හදින් හැකිතරම් .

ඇය ගෙනා සහල් මල්ලත්
ඔබම ගන්න
එපා මට කිසිදෙයක් .
ඔබ ත්‍රස්ත කළ ප්‍රේමයේ අස්වැන්න මම නෙළමි
දෙන්න ඇගේ ඇසේ
සෝ කඳුළු ආපසු
ඈ දෙපතුල ගලා ගිය
දනිමි ඈ වැසුණු ලවන් සිනාගන්වන අයුරු .

නෙරූදා ,
ප්‍රේමයෙන් සැහැසි වූ
බුරුම කොටිදෙන මට දෙන්න
මහද වෙරළට ගෙන
රමණයෙන් බැඳ දමා
හීලෑකරන්නෙමි .

බුරුම අසිපත ඔබටය
බුරුම දුඹුරු කත මටය

(අශෝක හඳගමගේ 'අල්බොරාදා' ( Alborada )
චිත්‍රපටය නැරඹීමෙන් පසුව
ලියැවුණකි.

Neruda ,the poet,
Please give me
Your Burmese mistress
if you think she's excess .
I will love her my utmost
from the core
of the heart deepest .

You may take
the sack of rice she brought
I want nothing at all.

I will reap the harvest
of her love ,
the love, which terrified
you most.

Please give her tears of sorrow
that flowed beneath her
feet much mellow
I know how to smear
a graceful smile
over her tightened lips
in a while

Neruda ,
give me the panther
which is obsessed with love
and anger

I will take her ashore
and tame with lusty rapture

You may take the Burmese sword
I will take the Burmese brunette .

(Being inspired by Ashoka Handagama's film 'Alborada' )

Translated by
Sunethra Aluthdunne .

මට මව් වගෙයි ගමලිය මා “ළ” පල්ලයි

ළහිරු රැසින් නැහැවෙන සඳ සිතට
ගෙනා වදුළ මැද තැනින් - තැන මල් කැකුළු
පිනා දොළක නැගෙත කසුකුසු හඬ මුසු ව
මනා අසනු උපන් පින්බර මගෙ ගමෙහි සිනා

මෙ කොණේ පල්ලමයි එ කොණේ කන්ද උසයි
දෙ කොණ ම යා කෙළේ මඟ නාගයකු වගෙයි
පෙනුණේ කෙත් රජයි රජයන එ මඟ දිගයි
දැනුණේ සුවහසයි නිදහසෙ සුළං රොදයි

බුදු රුව පතුල සතපන අරලියා මලී
පසුයම පුබුදු වන සේපාලිකා මලී
සඳු රැස දකිනු කැමැති ව සුදු කු මලී
සපුමලි - වනමලී - බල නිදිකුම්බා මලී

සුළඟට නැඟී ඉවුරට ළං වෙන රැල්ල
ගෙල වට දැමූ රන් පට සේ වෙයි එල්ල
කෙත - වැව - හේන සිඹ එන මදනල කෙල්ල
මට - බොට කතා නැතිකොට කෙරුවෙ ද මෙල්ල

කර දිය වළල්ලක් අසලක නොමැති නමුත්
මිරි දිය රැළි පිරේ දොළ - වක්කඩක වුණත්
කිරි දිය ගමට සපුරන ගොවිපලක මහත්
විම සිය යුතු ය මගෙ ගම පිළිබඳ ව පුවත්

නැගෙන - හිරින් බැලු විට දෙ අතයි කමතේ
බසින - හිරින් බැලු විට නුවරයි මසිතේ
උතුරු - දෙසින් බැලු විට ලකුණයි උපතේ
දකුණු - දෙසින් බැලු විට සැදුණයි විජිතේ

අඩියෙන් - අඩිය තබමින් මා ගිය පාරේ
වැඩියෙන් තිබුණු වල්පැල - කටුගස් තීරේ
සැදු‌ණෙන් දෙ පස මඟ එළි කරමින් හූරේ
සැකයෙන් නොයනු ගම කල - එළියයි මීරේ

කරුවල ගැසුණු වතුවල රබර ගස් වට
ගිනිමල නැත පිපිරුමට විසුල පස් යට
තුරුවල පැහෙන පල රස මිහිර හිස් කොට
ගත කළ හැකි ය සිත් සේ තැස ද අස් කොට

පෙර’තුව ඉබි ගමන් වග මං - තොට පෑවේ
කඩ’තුව හැදුණු ලෙස වළ - ගොඩැලි ද සීවේ
හැඩරුව බලනු නෙතු හැර සුමිතුර ජීවේ
උමතු ව අධි මඟ ට සපැමිණ කොට්ටාවේ

පෙර හුරු ගමන් මඟ නොව අද ගම් මැද්දේ
තෙර දුරු කෙළෙන් නැත කටු පඳුරක් බැද්දේ
වෙර පිරු බෙලෙන් බල ගම්ලියනගෙ සද්දේ
මෙර විරු කෙමෙන් බිම තැබු බැඳි හිස මැද්දේ

ය - කඩ ගොඩක් ඇත ගම මැද අඟුරු කකා
දෙ - කඩ පිහිල්ලෙහි දෙ පය ද නොතැබු එකා
සො-කඩ වෙමින් යමගෙහි හති අරින මෙකා
දෙ-ගොඩ යා කරන් යයි මේ යකඩ යකා

දුම් ගුලි ගගනතට පිඹිමින් අ`ගුරු කකා
නිරතුරු කොළොම්පුර සිට ගමනෙහි ම තකා
යන විට දුටුවහොත් කෙත් කිති කවන එකා
ගමට ම සොඳුරුකම ගෙන එයි යකඩ යකා

කුකුළන් හඬයි හඬළන හඬ ගමේ දුවයි
විහඟුන් හැඩයි බඹරුන් නට - නටා ගයයි
සුරඟුන් පෙළයි සමනල් මල් රටා වියයි
බරුවන් ගැළයි කමතයි කවි මුවේ නටයි

ක වියට නගන පද සංකල්පනා වන්
ස වියට කියන හර මුව කළ කලා වන්
ස බයට ඔබින ලෙස මදු රස ගුලා වන්
මෙ ගමට සිටින “කිවිපුර” වාසනා වන්

දීමට ඇත යමක් දැනුවත් කරනු නිසී
කීමට තිබේ ගම ගැන පෙර නැගුණු කිසී
වී සිත එඩි කමෙන් පා ගම සිටිය වැසී
ජී-විත “මරුට” ගියෙ සිරිපාලගෙන් නැසී

හොඳ වාගෙ ම නරකවුන් නම් දුන් ගමට
සඳ වාගෙ ම සොමින් ගුණ ඇති දන් එමට
වඳ වී යන්න ගුණමකු සිත්වල කහට
මඳ වී ඇති ද කළ පින් පූරුවෙ පවට

පොත්-පත් රැගෙන අකුරට යන දරු - මල්ලූ
හිත් ගත් ඇති ව කරති ය ඉගෙනුම ඉල්ලූ
නෙත් මත් කරයි දුටු දන - මන සිත් විල්ලූ
සිත් - පිත් සුව සදයි යන ස`ද සම - නල්ලූ

නිල්ල කරල කොමලිය කෙත් වළල්ලයි
රනිල විමල කමලිය රැල් ළ'වැල්ලයි
සුනිල උදුල පෙමලිය පන් පැලල්ලයි
නිමල කොමල ගමලිය මා ළ’පල්ලයි

උතුරු ලන්ඩනයේ එඩ්මන්ටන් ප්‍රදේශයේ සිට ලියයි.

2022.03.22

කිරි කුස්සිය පිළිකන්නේ,
මහ ලිග්ගල් තුන මුදුනේ,
කල්දේරම ගොන්නන්නේ,
කිරි මුදියන්සේ.

රබර් කොටන් දර දමලා,
පූහ්...පූහ්...ගිනි පිඹලා,
ගින්දර බෝ කරගන්නේ,
කිරි මුදියන්සේ.

ලිඳේ බොලොක්කෙට දමලා,
වතුර බාල්දිය ඇදලා,
කල්දේරම පුරවන්නේ,
කිරි මුදියන්සේ.

කිතුල් කඳේ පලුව කපා,
කිරි බන්ඩේ හදල දුන්න,
කිතුල් පත්ත දෑත බදා,
හබල් ගාන්නේ.

හබල් පාර ඉවසනු බැරි,
සුදු නෝනගෙ සුදු කිරි කුඩු,
බුබුළු දමන උණු වතුරේ,
ගිලී නැහෙන්නේ.

කල්දේරම කොත ගහලා,
කිරි සාගරයක් හැදිලා,
ගැට්ට වටේ පෙන පිරිලා
වාන් දමන්නේ.

ඉස් මුදුනට ඉර එන්නට,
දෙපැයයි ඉතිරිව ඇත්තේ,
සොකඩ ටකේ හෙලවෙකොට,
පෝලිම් ගැහුනේ.

පෝලිම කොච්චර ආවත්,
හැත්තෑ හතරයි ඉන්නේ,
ඒ ගැන හරියට දන්නේ,
කිරි මුදියන්සේ.

පෙරංගාපු පොල්කට්ටට,
බෙළෙක් කෝප්පෙට වක්කර,
කැරඬිය පුරවා කිරිදෙයි,
කිරි මුදියන්සේ.

උගෙ අම්මා කිරි මැණිකා,
උගෙ අප්පා කිරි බන්ඩා,
හද්දා පිටිසර කොල්ලෙකි,
කිරි මුදියන්සේ.

ඇන තියාන උන් අම්මගෙ,
උරේ උඩින් කුක්කු තනේ,
ඇදගෙන මව් කිරි බිව්වේ,
කිරි මුදියන්සේ.

අනේ මූට මක් උනාද,
කොඩිවිනයක් පෑගුනාද,
කිල්ලටවත් අහු උනාද,
කිරි මුදියන්සේ.

සිස්සත්තෙන් පාස් වෙලා,
ජේෂ්ඨයට යන්න වෙලා,
ඒක නිසා පේන්ඩ නෑ,
කිරි මුදියන්සේ.

ඉපැරණි කවියෙ වටිනාකම අගය කල
කවි සිතුන් නිසි තැන නිති එකළු කල
ලොව හැම තැනක හෙළ කවි රැස් විසුම් කල
ලන්ඩන් කවිය නිති කියවමි රසය කල

යුග කොළඹ හෑගොඩ පුතු අනුර
වෙතින් ලන්ඩන් කවිය විදුගතවේ මසක්
ලෙසින් නොව ඉවසිලි හැම සිතුවිලි පැදි විලසින්
ලන්ඩන් කවිය රස වින්දෙමි කවි රසකින්

දහම සොභා ඉපනැල්ලට කවි ලිව්වා
නව පරපුරේ පද කෙරුමට ඉඩ හොවා
රට ගිය කවිය අත්දැකුමෙන් පද කෙරුවා
ලන්ඩන් කවිය මේ හැමකටම ඉඩ හැදුවා

පදයේ රසය හැම විට එක් තැන්වීය
තේම්ස් නදිය අසලින් එය රසවීය
හෙල පැරැකුම වෙනුවෙන් එය කැපවීය
රකිමු ලියමු කියවමු ලන්ඩන් කවිය

වඩිනු මැන හිරු දෙවියනී!

වඩිනු මැන ඉරු දෙවියනී මගෙ හදේ තනිකම දුරුකරන්නට,
දුරින් හිටියා මදිද මෙකලක් අහසෙ බටහිර ලක නොපෙන්නට,
මැදින් පෝයත් අත ලඟය සඳ දෙව්දුවත් එයි කිරන දෙන්නට,
එහෙත් ඔබෙ සිරි රන් කිරනෙ තෙද, කොයි ජගතු හැකි පරදවන්නට?

කුසුම් ඩැෆොඩිල් හිස වන්නට සිටී ඔබෙ කිරු සිප ගැනීමට
රෝස මැග්නෝලි ගසත් ඉන්නේ කැකුලු බරවී, පුබුදුවන්නට,
කෝටු පිරි මහ වෘක්ෂයන් කොල ඇඳුම ලඟදිම පොරවගන්නට
ඔබව කැඳවා එන්ට එවනෙමි මගේ අසරණ පැතුම හනිකට.

සොබා දහමින් නිපදවන සුන්දරම සිතුවම් හැඩ කරන්නට
ඔබගෙ කිරනින් නහව ඒ සැම වර්ණ දිප්තිය ඇතිකරන්නට
සැඟවි සිටියොත් දිගු කලක් තව, රැජින සොබදම් උරන වන්නට
හැකිය දෙවියනි! වඩිනු විගසින් ලොවම සනසා පුබුදුවන්නට!

කුරුලු රැහැනක් තුරු ලතා මත සොවින් හඩනව දුක හිතෙන්නට
මිමැසි ගොමුවක් ගසවටා කැරකැවෙනව මල් රොන් ලබාගන්නට
සිඟිති දරුවන් බලා ඉන්නව මිදුලෙ සෙල්ලම් දඟ කරන්නට
තරුන අඟනන් ඉන්නෙ කලු කබායන් පොදි ඉවත ලන්නට.

නැඟෙනහිර සැරි සැරුව ඇති දැන් , වඩිනු මැන බටහිරට හනිකට
පිරිවාර කුමරී රැහැන සමගින්, බලා ඉන්නව පිලිගැනීමට,
ඇවිත් රන් කිරන පතුරා, කලක් හිටියොත් සැමගෙ සතුටට
පුදමි මගෙ හද, තෙලි තුඩින් නිම සිත්තමක් සමගින්ම ඔබ හට.

මගේ නොවෙන මගේම නඩුව !

උසාවිය.... සීරුවෙන් ! ඔන්න හිටගන්නවා
"නිශ්ශබ්ද වෙනු" කිව්ව පසුව හිඳගන්නවා
දැන් කියයි නඩු අංකෙ කණ දාන ඉන්නවා
විගසින්ම පැමිණිල්ල පැත්තෙ හිටගන්නවා

වසර ගණනාවක්ම මේ නඩුව ඇදෙනවා
රජය වෙනුවෙන්ම මම තනිව නඩු කියනවා
රජයටම අයිති දේපලක් මෙහෙ තියෙනවා
රැකගන්න ඉන්න උන් එය නසා දමනවා

වැටයි නියරයි දෙකම ගොයම කා දමනවා
කියන්නට කෙනෙක් නැත උනුත් මග හරිනවා
ගජමිතුරු එකිනෙකා බේරන්න බලනවා
වගකීම කහපාට කොල වලින් වැහෙනවා

නායයන තැනෙක උන් පරිසරය නසනවා
අණපනත් කණපිටට හරවන්න බලනවා
වැරදි බව දන්න අය යසට මග හරිනවා
පරිසරය රැකගන්න මමත් නඩු කියනවා

පඳුරකට ගැසුවාම වීසි වෙන්නට තරම්
හැම අටංපහුරටම මැති ඇමැති ඇති පදම්
මෙව්ව කොහෙ බලන්නද උනුත් දැන් අතරමං
රජයෙ දේ රැකගන්න හෙටත් නඩු කියමි මං

උසාවිය ..නිශ්ශබ්ද...වෙනු !

24.01.2021

මගේ සිවුමැලි කැකුළු වත දැක රාජ අණකින් දන්වලා
මාලිගාවට යන්න සිදු වුනි අපේ නිවසින් වෙන් වෙලා
දැහේ රූරා වැටෙන කඳුලින් අප්පාගේ නෙත් තෙත් වෙලා
යන්න අවසර දුන්නේ කඳුලින් රාජ නීතිය එය නිසා

රාජ බෝජන දුහුල් සළු පිලි මටම කියලා හිමිවෙලා
තවත් මල්වර කුමරියන් මැද මගේ හිත අසරණවෙලා
සිහින මාලිග අගුල් දමලා මාලිගාවක සිරවෙලා
රහසෙ හැඩුවා කඳුලු හන්ඟා අප්පාගේ නෙත් සිහිවෙලා

අම්ම නැති උන දා පටන් උඹ මගේ පන යයි කියා
රැක්ක දුව අද කළුගලක් උඩ මාලිගාවක තනිවෙලා
කැකුළු නාඹර මගේ උඩුකය වැසුණු සළු ඉවතට වෙලා
සියල්ලන් මැද සිතුවමක් වී කළුගලක් මත ලියවිලා

සදා කාලෙට උරුම නැතිබව සියලු සැප සම්පත් මෙහේ
යන්න වෙන බව දන්නවා මම තරුණ කම නැති වන දිනේ
හදේ නැගෙන සෝසුසුම් වල කදුළු බර වැඩි උනු දිනේ
ගලත් සෙලවී පැලී යාවිද මගේ දුක හඳුනන වෙලේ ....

සිගිරි ගල ළඟ සිංහයා නම් තාම තරුනව වැජබෙතේ
අපේ ගේ පැල පහුකරන් යන වගක් සැලවී බිය උනේ
ගෙදර සිටිනා අපේ කැකුළිය බාල නැගණිය සිහිඋනේ
අනේ අප්පේ කෙල්ල හංගා පැලේ දොර වහ ගනු හොදේ....

23/02/2022

පන්නරය නිසසලයි

ගිරි දුර්ග පසුකරන්
මා පැමිණි මේ ගමනේ
පය පැටලිලා වැටුණු වර බොහෝයි
සිතට දිරි ගනු පුතේ
දෙපා පොඩි සවි නැතේ
ඔබ කියූ වදන් නිති සිහි නැගේ

සුළි කුණාටුත් බොහොයි
ගන අඳුර රජකරයි
ආලෝකයක් අවැසි බව දැනෙයි
පහන් සිළුවක් විලස
ගන අඳුර මැඩලමින්
මා ලඟින් සිටි අයුරු සිහිනැගෙයි

විසල් ගල්පර මතින්
ගමන බොහො දුෂ්කරයි
දෑත සවියක් සොයන වග දැනෙයි
පන්නරය වී අම්මේ ඔය දෑත දිගුකරන්
මදෙස බැලු දෙනෙත් අද නිසසලයි

ඉදුනාට බත් හැළිය ළිපේ රස්නය වැදී
හිත තාම ගිනි අරන් දවස ගානෙම රිදී
දැනුනාම වෙනස් කම් කඳුල හා ආ බැඳී
ඉවසාන ඉනු කෙලෙස තව තවත් මෙහි රැඳී

කෙස් පොදක් එක දිනක කිවු කතාවක් දිගේ
තත්පරෙන් තත්පරය සැකය වැඩි කළ අගේ
හිත් වලින් දුරක් ගිය පසු හැරෙනු බැරි මගේ
දැන් ඉතින් මගෙ හිතත් තදයි කලුගල වගේ

එකම වහළක් යටදි ඉඳන් දෙතැනක ලෝක
අපිම රවටාගන්නෙ ඇයිද සිත් වී සෝක
දුවට අහිමිව ගියත් රැකවරණ රැඳි රෑක
බිඳුණු සිත හැදෙන්නෑ කතා කිව්වට නේක

ලිහාගෙන යද්දි බැමි නීති පොත කිවු ලෙසට
පතාගෙන ආ ලොවම සමතලා වුනි බිමට
බදාගෙන වෙන්වෙන්න දුර වැඩිනේ මගෙ ගතට
වඩාගෙන සමුදෙන්න මට නොවේ අපෙ දුවට

මට දැන් හදවතක් නැත
ඇත්තේ ලේ පිරුණු පැසකි
හැඩයක් නැතිව ඇලවූ පැලැස්තර ඇති
ඉස්සරට වඩා රිදුම් දෙන තුවාලයකි

ආත්මය කුඩාම කැබලි වලට ඉරිතලා
කැඩී කැබලි වී විසිරී ගියේය
මම පුලුවන් තරම් කැබලි අහුලා
එකතු කරගෙන ඈතට පලා ගියෙමි

පිටතින් නොපෙනෙන
ඉතා ගැඹුරු කැපුම් තුවාල
රාත්‍රීයේ නැගිට සිහින හරහා
වේදනාව සිහිපත් කර දෙයි

මට දැන් හදවතක් නැත
ඇත්තේ මතක පොතක මතකයකි
මට ඉතිරිව තිබුනේ එකම උත්තරයකි
මම එය සොයා පලා ගියෙමි

හැකිතරම් ඈතකට දිවගොස්
සැගවී සිට -ඒ කැඩුණු බිදුණු තැන්
පිරියම් කරනෙමි-පිරිමදිමි
මට ඉතිරි වූයේ ඒ කැබලි පමණකි

15-02-22
ඔක්ස්ෆර්ඩ්.

සසර දුර දිගු ගමන
යනෙන කල යනෙන අය
නෙක නෙක වූ වේගයෙන්
සිය ගමන දුර ගෙවත්

යනෙන'තර එකම මග
සම සමව වේගවත්
හෝ සමව සෙමි සෙමින්
අදෙන්නන් සගයන්ය ඒ ගමන්

පසුපසින් හැඹවීම්
හෝ එනතුරු නැවතීම්
කිසිවක්ම යුතු නොවේ
මගෑරී ගියාදෙන්
මගෑරෙන ඒ බැඳුම්

මා වත තබා සිසිලැල් සුසිනිඳු වතක
කළු දෙබරෙකු වැසුවා සේ සුදු මලෙක
මුදුවට අත තබා ඔබගේ එක් උරෙක
සිටි ඒ දවස ගැන එනවා මට මතක

මධුවිත බිඳක් ගෑවීතිබුණ ද තොලක
ගිය නැති බවත් ඇත්තයි අපි වැඩි දුරක
සඳු ළඟ කදෝපැණියෙක් කවදා මිලෙක
සුදු බස්සියේ ඔබහට නැතිවද මතක

සැමදා ළහිරු සහසක් රැසින් බබළන
ඇස දා බලනු රිසියෙන් මෙමන් ලතවෙන
ලසඳා සදිසි ඔබගේ රුවක් නොදකින
පිසදා කඳුළු අද දින සිටිමි රහසින

පුරා පෝය සඳ පායනු බලන්නෙමී
නුරා හැඟුම් සිත් පුරවා විඳින්නෙමි
සරා රසට කවදත් ලොබ බඳින්නෙමී
ගිරා මලිත්තෙකි දුක් ගී ගයන්නෙමී

-කඳානේ නිමල් අබේසිංහ

මරණය - භව මිතුර​
දැක ඇතත් ඔබ නිතර​
නොපැතුවෙම් ඔබ ඇසුර​
යන එන මං නැතිව​
සසර​ මග අසරණව​
සිටින විට​​ හුද​කලාව​
මා කැටුව යෑමට
ඔබ පැමිණ දුර සිට
කළ සුහද ඇරයුම​
සැනින් පිළිගතිමි මම​

අප දෙදෙන සමගින්
අසුන් ගෙන නිහඬින්
රිය තුල විය
සංසාර​ භවය
මා වැනි ප්‍රුථජ්ජන​
යන නොනිමි ගමන
දැන​ යලි භව තරණය​
සලසන ඔබ මරණය​
සරණ වන සත හට
බැව් වැටහු​නි​ මා හට​

සංසුන්ව යන ගමන්
දුටිමි කවුළුව තුලින්
හිරු නැගෙනු පෙරදිගින්
නිවන් සුව නොලැබුනත්
ගමනාන්තය නොදනිතත්
නොදැනේ කිසි චකිතයක්
හේතුවෙන් ලද ඵලය​
ලැබෙන බැව් නියතය​
ඇරඹුමක නව දිවිය​
සමගින් මතු භවය​

නිරන්ජන් සෙල්වදුරේ (Sydney, Australia)

කගපතක් විය නුඹේ පන්හිද
රටට වින කල මාරයන් හා
සටන් කල සගයන් හැමෝටම....

පහන් එලියක් විය නුඹේ වැකි
අසත්‍යය නම් අන්ධකාරය
ගිලී තිබු රටකට එදා....

හෙන කඳක් විය නුඹේ කටහඩ
අයුක්තිය රජකල එවුන් හට
බියෙන් සලිතව පරලවන්නට...

පන්නරය විය නුඹේ අදහස්
දුක් විදින අසරණ එවුන් හට
නැගී සිටුමට අසාධාරණ
දෙයක් දුටු කල එයට එරෙහිව..

හදවතක් නැති අවිය අත දැරු
තිරිසනුන් රැල...
පැහැර ගෙන ගොස්
මරා දැමුවා අපෙ තරුණ කැල
එරෙහි වූ කළ අවනිතියට...

එදා අසරණ අම්මලා හට
යෝධ ශක්තිය විය නුඹේ හඬ...
එදා අසරණ පියවරුන් හට
වෙඩිමුරය විය නුඹේ රණ හඬ...
නිදාගෙන සිටි රටක් පුබුදා
එකට එක්වී සටන් කෙරුමට
වීදි බැහැලා හඬක් නැගුමට...

මරණ තර්ජන කොතෙක් ආවත්
අතහැරියෙ නැහැ නුඹේ කගපත
සත්‍යයත් යුක්තියත් සොයා ගිය...
පෑන් පහරට බියෙන් සලිත වු
පාලකයෝ දුන් වරදාන පොදි..
විසි කළා නුඹ උන්ගෙ මුහුණට
කෙළ පිඬක් සේ අළුයමේ දුටු...

ලෙයින් තෙත් වුන මගේ මව්බිම
මරබියෙන් සලිතව තිබූ රට
පලවා හැරලා ඝාතකයෝ රැල
නිදහසේ අරුනැලි දැකපු රට
ණයය් අය්යේ "උඹේ පෑනට"

නික්මුනත් අද අතැර මේ ලොව
මිය ගියේ නැහැ අපේ හද තුල
"සත්‍යවාදී සැබෑ මිනිසා
සුනිල් මාධව නුඹය් සිරිලක"

මෙයද ...දරුපෙමකි..

සුරලොවින් සුර කුමරියන් වඩිනා ලෙසින්...මේ. ..ධරණි තලය ට
ඔබත් ආවේ....අපේ ලොව වෙත සතුට සෙනෙහස එකට කැටි කොට
සුරතල්ව නුඹ වෙලුනි..දෙඅතේ දැනුනි දරුවෙක්. ලෙසින් මා හට
සිගිති නුඹ මෙලොවට අයිති නැති...ලෙසින් . යන්නම ගියා තනි කොට

වේදනාබර රෝ බියක....නුඹ වින්ද දුක් කම් කටොලු රැස මැද
නෙත‍ඟ කඳුලැලි ගලා ගිය "යුරු නුඹට දැණුනිද සෙනෙහෙ අප හද
මෙවන් සෙනෙහස් හැඟුම් ..දුක්බර් බැඳීම් බව හැඳිනුවත් හද මැද
යළි යළිදු ඒ බැඳීම් වෙතටම .. සිතක් ඇදෙනා මහිම.. කෙලෙසද

දැවෙන කල ගිනි දැල් වලින්
දෙව්දත් තෙරුන් අවීචිය මැද...
ලැබුණු ඳඬුවම දැනෙනවා බුදු හිමියනේ සැර වැඩි ද....
සොහොයුරිය ගැන දුකින්, ගල
පෙරළුවා වෙන්නට බැරිද....
"ගිජ්ජකූටය" හිමියනේ මගහැර වඩින්නට හැකිද....

මහමෙර තරම් සෙනෙහසක්
හදවතේ ගැඹුරක දරන්....
කන්ථකත් මිය නොගිය නං
ගං ඉවුරකදි හදවත පලන්...
නොගොස් දෙව් ලොව යන්න තිබුණා බුදුරදුන් දැකගෙන නිවන්...
ඉතින් කන්ථක ඇත්තටම මම වැරදිදැයි ඔබ මට කියන්....

සාමනේර

පෝය සඳ මුදුන් වූ බෝ මළුව කෙළවරේ
සුදෝ සුදු සිඟිත්තන් කෙළිකවට හඬ ඇසේ
බොඳවෙමින් අවට ලොව යුග නයන කියූ දේ
සිල් සුවඳ මුසු සුළඟ කොහෙද අරගෙන ගියේ

ලොව නිදන යාමයේ මල් සිහින ලෝකයේ
ඔයේ ගිලෙනා දැනී 'අම්මා' යි කියවුනේ
අවදි වී අඳනකඩ නෙත ගැටුණු සැනෙකිනේ
ඉනූ උණු කඳුළු කැට රහසේම වියලුනේ

සමනල සිතුම් පිරුණු මුඩු හිසින් බිම බලා
කසාවත යට ලපටි බොළඳ හද සඟවලා
තෙවළා දහම් උගෙන අපිස් දිවියක් ගෙවා
සව් පැරුම් නැණ ලබන්නට හැකිද මෙලෙසිනා

කතුවරයා 2005 දී පළ කළ 'ඇසි පිය' කාව්‍ය සංග්‍රහයෙන් උපුටා ගත් පැදි පෙළකි.

නොයා ඉන්නද (1945)

අමාවක සීතල රැයේ
සැරි සරන්නද තුසිතයේ
දරා හිටි නටුවෙන්
කුසුම වෙන්වී ගියේ

අපේ වාරය එන තුරා
හිටියා කල්පයක් පුරා
දෙවුර මතින් අරන්
සිහින එකිනෙක මරා

උනයි රුහිරය වැගිරෙමින්
හැපි හැපී රිදෙනා තොලින්
මතකය හිර කරන්
පිස දමන්නෙමි හෙමින්

බුර බුරා නැගෙන ගිනි දැල්
බොඳ වෙමින් මැකෙන දුම් වැල්
හිත දොවයි කඳුලින්
හැරෙමි මනසින් විකල්

ගලා හැලෙන දිය වැල් අත⁣රේ පෙරට ඇදෙන්නේ ආදරයයි
පාව ඇදෙන මදනල අත⁣රේ
කොඳුරන්නේ ඒ ආදරයයි
කඩා වැටෙන කඳුලැල් අතරේ
සිනා නඟන්නේ ආදරයයි
මිහිර මවන්නේ පැතුම් සදන්නේ
සිහිනෙක රැඳෙනා ආදරයයි .

වෙරළත රැල්ලක ඉකි බිඳ හඬනා
නාදය වන්නේ ආදරයයි
තුරුලිය නැළවී සැලෙනා පවනේ
ගයනා ගීතය ආදරයයි
තරු මල් හිනැහී සිත්මල් පිබිදී
හද සනසවනා ආදරයයි
සඳ රැල්ලක සොමි ගුණ හද කැටි වී
සිහින මවන්නේ ආදරයයි .

තුසර බිංදු සේ හිමිදිරි උදයේ
පිවිතුරු වන්නේ ආදරයයි
මියුරු සිංදු සේ සියොතුන් ගයනා
කන්කළු රාවය ආදරයයි
සොඳුරු ලන්දු නෙත් කැල්මෙන් පිබිදී හදවත සැලෙනා ආදරයයි
කඳුළු බිංදු ගෙනදී හැමදාමත්
සිත රිඳවන්නේ ආදරයයි .

නීතියේ දෙවඟන ත්
බීතියේ සළු ඇදන්
නීති පොත කොයි වෙලේ
කීතු වේදැයි බියෙන්

සළුව අත දරාගෙන
හෙලුව වසනූ බැරි ව
යුක්තියේ සළු අරන්
එතැයි මග බලමින්ම

හලා හල විස කිරන
තරාදියෙ වරාපොට
පැත්තකට බර වෙලා
ඉඳී ඇය විශ්මිත ව

දසස් ලැබුවත් සක්‍ර
ඒත් නොපෙනෙන සත්‍ය
නේත්‍රා වසාගෙන
කෙලෙස විසඳනු ඇත්ත

පලක් නැති ඇස් දහස
දෙතොත් මේ කොමළගන
විසි කරයි තරාදිය
කඩුව පමණක් රැගෙන

ගිම්හාන - හේමන්ත - සරත් කල අහවරයි
නිල් වර්ණ තුරු, අතර වසන්තය ස්ථිරයි
පැනි සොයන බිඟුන් කැල පවා හරි චංචලයි
සකි සඳුනි, මල් පිපෙන කාලය ම දුෂ්කරයි

රත් අදර රඳවමින් මලක් මල හා ගැටෙන
මධු බඳුන් උතුරමින් ගංවතුර සේ ගලන
තුරක ළැම මත එතී වැලක් පෙම් රස උරන
සකි සඳුනි, මෙය ඉන්ද්‍රජාලය කි හද දවන

දිය කඩිති කඩිසරෙන් ගඟේ තුරුලට වෙලා
සඳේ වතුරෙන් පෙඟී සුපෙම් බස් මතුරලා
සුළං වැහි කෝඩයෙන් කන් පෙත්ත කිති හලා
සකි සඳුනි, වස්සානෙ අදත් අතවර කළා

“Liberation of Lanka”

The Pearl of the Indian Ocean, celebrated its Independence recently
To patriots the 4th of February is a truly significant day
Be they Sinhala, Tamil or Muslim all communities celebrated
Seventy-Four years ago as Lanka was liberated.

Majestic kingdoms & irrigation systems built by rulers of the past
Still stand though in ruins and through centuries will last
Speaking volumes & revealing a rich heritage & culture
We feel justly proud of and should continue to nurture.

It’s the spices & the gems which brought travellers to us from the West
They knew that little Lanka could provide them with the best
The Portuguese, Dutch & English all conquered us in turn
They took our natural resources & brought Christianity in return.

Of the foreign rulers, the British were both the longest & the last
The natural resources they took from us were valuable & vast
But they taught us the national sport; Cricket which we all adore
Which has made little Lanka, World champions as never before.

The fight for Independence was no doubt extremely hard
Breaking free from western forces & the mighty British Raj
Such heroes we had in Dharmapala, DS & Co
Who marched the Lion to victory against a common foe.

These sons of Lanka, fought hard for our freedom
We entered the Commonwealth, but were free from the United Kingdom
Locals previously stifled, then had pride of place
Irrespective of their ethnicity, their religion or race.

Finally Independence you won in Nineteen Forty Eight
Being free from foreign rule was a reason to rejoice & fete
Many a government which followed have not delivered you the best
Leading to political turmoil & public unrest.

Sadly within our country today there are many different fractions
Leading to an ethnic war requiring drastic actions
We are dividing & destroying, our own dear Mother
With the violence & destruction, aimed at each other.

Seeing your own children fight, must surely make your heart bleed
This is a pointless war, which we certainly do not need
So many of your sons, have lost their limbs & lives
Leaving behind innocent children & grieving widowed wives.

United we must stand to celebrate this unique day
A memorable milestone in Lanka’s history I would say
The Seventy Fourth Anniversary, of our country’s Independence Day
Let’s strive together to consolidate our proud nation without delay.

සෙනෙහස බිඳුනට
ඉකි ගසා නුඹ හැඩුවට
අහිතක් නොසිතනු මැන
කිසිම දිනයක මං ගැන

තනි වුන මෙහොතෙයි
නුඹේ උණුසුමට ගුලිවී
මත් වූ ඹබරෙකු ලෙස
හැසිරෙන අයුරු දුටු විට

මටත් නොදැනිම
දෙනෙතෙහි කඳුළු බිදුවක්
කොපුලත රූරා විත්
වැටුණා නුඹේ මුව මත

ගැස්සුනෙ දෙනෙත්
දුටුවාම මම නුඹගේ
තේරුම් ගියා හදට
තව එක් ඹබරෙක් බව

මලෙහි සොඳුරු බව
රැකගෙන මිදුණත් ඔබෙන්
ගැහැණිය චපලයි කියා
නොම කියනු කිසි දිනක

පෙරුම් පිරුවාට
අහසක් තරම් උසට
සෙනෙහස ලැබුනට මට
එකට ඉන්න නුඹ සමග

තේරුම් ගිය විට
නුඹ වන ඔබරෙක් බව
මැවූ සිහින මාළිගා
බිද වැටුනි පය පාමුල

අහිමි වන්නට යමක්
නොතිබු ඒ කාලයේ
හීන වල විතරමයි
ලියවුණේ ජීවිතේ
බිඳුණු හදවතක පිරියම්
නොපෙනෙනා ලොවේ
සතුට දුර ඈත වුව
නෑ දෙනෙත් තෙත් වුණේ..

මදහසක් තුළ රැඳෙන
නිහඬ සමනල් සිහින
එකින් එක රැගෙන
කොපුලත තබමි සිඹින්නට
ආදරය ආදරෙන්
දොවා පුරවා හිතට
පුද දෙන්න මග බලන
දෑතක්ම හිමිව ඇත.

සඳ දියෙන් මල්වරව
දළු දමන ආදරේ
සැඟව ගමි රහසේම
හොවා ලය මානයේ
ජීවයෙන් සිත පුරන
මීවිත ක් මට තියේ
සැනසුමක් දැනෙන තැන
නතර විය යුතුම වේ

ඉඩෝරේ අවාරෙක
පිපුණු දූවිලි මලක
පාට සිත්තම් කරන
ජීවිතේ තෙලිතුඩක
පරව යන්නට නොදී
රැක බලන සෙනෙහස ට
නොකර සරදම් ඉතින්
හිස නමමි ඉරණමට!

මංගල සිනා
සති අන්ත පත්තරේ - මංගල යෝජනා විස්තරේ
මනාලයෝ සොයනා මනාලියෝ
මනාලියෝ සොයනා මනාලයෝ
ආගම - කුලය - ජාතිය ගැන සොයන්නේ

එකම රටක එක කුලයක උපන් ලෙසින්
නොසිතන අයද මේ අපෙ හාමුදුරුවනේ
නිදසුන් අරන් මංගල දැන්වීම් වලින්
සුමධුර බණක් දෙසුමට හොඳ වෙලාවක්

එත් කෙලෙස කුලයට එරෙහිව යන්නේ
පැවිදිව සිටින විට අහවල් නිකායේ….

22 -02 - 2022

කවුදෝ පෙර තැබූ
පිය සටහන් මත
සීරුවෙන් තබමි පය
හිම මතින් යද්දි

-------------‐----------------------------------

සීතල පොරවගෙන
බස්සෙක්
හ්ම් හ්ම් හඬින් වෙව්ලන

--------------------------------------------------

බොඳවී පෙනේ
මීඳුමට
රතු සංඥා එළිය
අධි වේගී පිවිසුමට පෙර

---------------------------------------------------

හිම කබාය අස්සේ
මකුළුවෙක්
උණුසුම් වෙන්නද මන්දා

-----------------------------------------------------

හිම වැටෙන උදයෙත්
වලාකුළු හා එක්වයි
කම්හලේ දුම

-----------------------------

පුජා වට්ට් මල්මාල
පිංපෙට්ටි ඇති
තිරයකින් වටකළ
පෙනෙන නොපෙනන
ඉබේ පැළවූ
කාක බෝධි යට පිටදී
බෝඩිම් වී සිටින
ගම්භාර දෙවි තෙමේ
උඩින් වු අතු පතර
එල්ලී නිදන
වවුල් කැල බිම හෙලන
වසුරු පිඩ
දෙවිම බැහැ මගහරින්න
ගම්භාර දෙවි තෙමේ
නරයින්ට සෙත හදන්න
24 පැයම ඔන්ඩියුටි
සෙල්ජ සේමිස් දෙවි
පොල්තෙල් පහන් සිල
නිමී ගොස් මිල වැඩි නිසා
ලාභට ඉටි පහන් සිල
සැලෙයි දෙවි ඉදිරියේ
ගම්භාර දෙවි තෙමේ
හොද වෙලාවට
දෙවි වුණේ
නැත්නම් සුවර් මයි
කොරෝනා ඇවිදින්
තිරය සමගින්ම
වලේමයිනෝ කථා!

පින් පව් කළ සතන්
එක තැන දී ම බලා ගන්නේ
යාන වාහනවල
හිඳිනවුන් සමහරෙක් උසුලත්

පින් පව් කළ අය එක තැනක දී ම බලා ගන්නට පුළුවන.
එක පිරිසක් යානවාහනවල හිඳ ගෙන යන අතර
තවත් අය ඔවුන් ඔසවා ගෙන යති.

<img src="https://londonkavi.com/wp-content/uploads/2022/03/Screenshot-from-2022-02-28-20-08-51.png" alt="" width="100%" />

ලියන ලිපි හරි ලස්සනයි
කියවන රසිකයන්ට
ඇත්තයි ඒත් කටුකයි
මැති ඇමතින්ට
ගොඩක් ලාබයි
පත්තර කන්තෝරුවට
ගෙදරත් අඩුපාඩු ගොඩයි
රටේ දේවල් හොයා බලලා
රෑ මැද්දෙ එනකොට නොදැක්කට

මදහස පිරුණ බැල්මකි නව යොවුන් වත
නිදහස විඳියි කෙහෙරැළ රත් කොපුල් මත
අදහස අනුව විනිසුරු මණ්ඩලේ නෙත
අද හිස කිරුළ පැලඳෙයි රූ රැජින වෙත

කාගේ ඇසත් ප්‍රිය කළ රූබර කෙල්ල
ආවේ ඈත ගමකින් යාගොඩමුල්ල
මාලේ සින්න කළ ආයිත්තම් මල්ල
රෝගී පියා කළඹයි ඇගෙ දැඟලිල්ල

රෑ වුන දිනෙක පෙරහුරු ගමනක මැද්දේ
ගෑවුන කිළිටි පැල්ලම හිත තුළ සද්දේ
නෑවුන දාත් ලොකු අම්මයි කන විද්දේ
පාවෙන කෙනෙක් ලෙස හිනැහීමයි යුද්දේ

හීන පිපෙන තරු රැය හෙමිහිට පැමිණී
වේදිකාව වට⁣කර සැණකෙළි මැවුණී
මූණ ඇද ළඳක හිස මත ජය තැබුණී
නාය යනු පෙනුණි ගම සුන්දර තරුණී

ශ්‍යාම කුමාර මුණසිංහ

Briars wave

there the nightingales sing

the grass grows long and deep

all night long and long

no change of time

there the sullen garden of death

the cold, crystal moon looks down

Bygone trees spread out its giant arms over

to listen to the peace and silence

neutralizing the mind anger

have no yesterday or tomorrow

to lie on the soft brown earth for eternal peace

peace comes flowing in musical melody

leads to the beauty of serenity

Sans hatred sans everything

Adieu all fears!

– Udugampola – Sri Lanka

අහුමුඵවල කඩපිල් වල ඇවිදින මැතිදුන් නිතර මතුරන මන්තරේ
සමාජජාලාවන් අනුමාන වපුරමින් $ හොරු සොයනා සුත්තරේ
පෝළිම් වල සැප සොයමින් ආණ්ඩුවට බැන වදිනා කෝන්තරේ
අන්දමන්දවී අද කවුරුත් විමසන නැතිවු $ සොයනා යන්තරේ

සරුව පිත්තළ ලොවක වසනා - ගැහැණුන් සහ මිනිසුන්
දියව් යනුවෙන් හඬ නැගූ සැම විට සැනසුවේ- ඡන්දය ගනු රිසින්
ගෙවූ මුදළට සේවය කළාදැය් නොසෙව්වේ අමනාප වේයැය් බියෙන්
අවැසි/අනවැසි සියඵ දේ ආනයනය කොට- සැනසුවේ $ අනුහසින්

දුගී දුප්පත් ගොවින්ට පොහොර ආනයනය කර නොමිලේ ලබාදුන්
එකට හතරක් පොහොර යොදමින් පොහොසත් වීමට කියාදුන්
අස්වැන්න කැමති කෙනෙකුට කැමති ගනණට විකිනීමට ඉඩ ලබා දුන්
ඉහළ යන සහල් මිළ විට ආනයනයෙන් පාලනය කර ලාබෙට කන්න දුන් -

Scootyයේ යන දුගින්ට බදු මුදල් ඉවත් කොට ලාබෙට කාර් දුන්
ඒ කාර් දුවවන්න නයට ඉන්ධන ආනයනය කර පාඩුවට ලබා දුන්
මාර්ග තදබදය නිසා වැඩිවු ඉන්ධන දහනයට පිළියමක් නොදුන්
කවුරුන්ද විමසනු- ඒ $ වියදම්කර ලාබ ඉපැයු පින්වතුන්

ලෙඩට බියවී අගුලු දැමූ රට තුළ නිසි කළට පඩි ලැබූවන්
තවත්ඉල්ලා රඟන විට, ලෙඩ පතුරමින්-අත්පොළොසන් දුන් එවුන්
විමසුයේද කිසිවිටක? කවුරුන්ද, කෙසේද උපයන්නේ ඒ මුදල්
දරන්නේකෙසේද? ඔවුන්ගේ වැඩි බර -සටනට පණ නැති එවුන්

රූපවාහීනී තිරය මත වැඩසිටිමින් $ සොයනා ආචාරියන්
පෝළිම් වල වැඩ සිටිමින් දෙස් දෙවොල් තියනා මහාචාරියන්
අමතකද? ඉල්ලුම සහ සැපයුම පිළිබඳ මුළික නියමයන්
සැපයුම නොමැතිව ඉල්ලුම පිළිබඳ හඬනගන්නේ හිඟන්නන්

තමන් උපයනා මුදල වෙනුවෙන්-අවංකව සේවය කරමින්
ඇතොත් අඩුපාඩු- රට වෙනුවෙන් නිහඬව විඳ දරා ගනිමින්
ඡන්දය නිසා සැත්තෑවසරක් වැනසුනු දේශය ගොඩනගමින්
නැගී සිටින්නට අදිටන් කරමු -නිවහල් දිරිය මිනිසුන් ලෙසින්

බිම්බා දේවියනි ඔබ හිත තුල තිබූ සවිය
අදහනු නොහැක කෙලෙසින් වැඩූනේ වීරිය
සගවා කදුළු කැට නොදැනෙන ලෙස සිටිය
කෙලෙසද ඉතින් හිරකර ගත්තේ ඉකිය

සසරේ පුරාවට හිමි සමගින් සැරි සැරුව
කතරේ දිය පොදක් සේ නිති සෙනෙහස පිදුව
සසරේ දුක මුදනු ලෙස හිමි පිටමං කෙරුව
ඇසුරේ පුතුන් පමණද තම සිතුවිලි මැරුව

සෙනෙහස නිසා හිත ඇති වූ බැදුම් නිසා
දුක බව දැනුණු කල කෙලෙසින් කදුල වසා
හිත නම් වෙඩරුමය මගෙ හිමි ඉදිරියේ නිසා
මමනම් හඩනු ඇත ඉකියෙන් ලොවම වසා

පුංචිම දෙයට වුව නෙත කදුලින් පිරුණු
නොසිතු ලෙසින් මදකුත් සෙනෙහස බිදුණු
උදයේ දකින කල මගේ රතු නෙත් වල රැදුණු
කදුළේ ලකුණු ඇත තිස්‌ පැය නිදි වැරුණු

කල්පයක් කාලයක් පෙම් කලත් හදවතින්
දැසමානේ නැතුව කුමන සැපතක්‌ ඉතින්
සියලු කෙලෙසුන් නසා වඩින කල කහවතින්
කෙලෙසකින් සිටියාද පුතු යවා පෙර ගමන්

බැදුමන් නිසා හිත ඇතිවන අමිල සෙනේ
අබිමන් වුනත් බිදුමෙන් හිත දුකක් දැනේ
දිරිමත් දුලබ අගනුන් ලොව ඇතත් අනේ
සිරිමත් බිම්බාව ඔබ මැණිකකි ඉහල ගනේ

07/02/2022

නෙත් කොනින් වෑහුනු
නුරා ගිනි ඇවිලුනු
හදවතක වියැලුනු
මලවි උක් දඬුදුනු

සයනයක වැතිරුනු
නිදන්නට නොලැබුනු
පතොක් කටු ඇසුරුනු
චුම්බන ලවන් ඉදිමුනු

ගත දැඩිව සිරවුනු
ගැලවීමක් නොවුනු
නොදැන බිඟු අසුවුනු
බාඳුරා විස ඇමුනුනු

නොදත් වස සැඟවුනු
නියඟලා මල් රොණු
එවන් සිත හැකිලුනු
නිදිකුම්බයකි පෑගුනු

19/02/2022

නෑ හැඩ රුවක් රම්බා කුමරුන්ට වගේ
ගෙල අත රන් දම්ය සිටුවර පුතෙකු හැඟේ
අද එක් රියක හෙට තව එක් රියක නැගේ
අට්ටාලයක් උඩ ඔහු නෙත ගැටුනි ඇගේ

ඇගේ රූ සිරිය පබවත කුමරිය සරිය
දරු සෙනෙහස නිසා දෙතනේ කිරි බරය
පාරේ තාර තරමට ඔහු කළු උසය
ඉංජිනේරු නෝනා නම් හසඟනය

ඔහුගේ වැඩ බිමේ අදියුරු සුදු නෝනා
නැග අට්ටාල මත නෙක සරදම් පානා
දැල් වැට සොලව සොලවා ඉඟිබිඟි කරනා
දඟ සුළගට ඇගේ දඟ යුග කිති කැවුනා

ඈ දරු පැටව් සහ සැමියා සමග හොරා
නිසිකල එතෙර විය පෙම්පත් දෙකට ඉරා
බෑ ගල් ගඩොල් මැද ඉන්නට තනිය දරා
තතමි පැදුරෙ ඈ තුරුලේ සුපෙන්බරා

සකුරා මලේ දුර අංකය සොයාගෙන
පෙර සෙනෙහසින් අමතයි ඈ පතාගෙන
ඉන්නට බෑ තනියි කඳුලැලි පුරෝගෙන
සුසුමන් හෙලයි ගිනි අවියක් දරාගෙන

ඇගේ රොස්, කටුක බස් කළු ගල් සේ දැනුනා
වෙව්ලන ඇඟිලි තුඩු ගිනි කඳ හා බැදුනා
සකුරා පිපෙන රටටත් වෙඩි හඬ ඇසුනා
සිංජුකු උයනෙ ලේ පෑ සකුරා පිපුනා

රුදුරු රළ පෙල අවුත්
ගල් කුළු වලට පැරදී
සුදු පෙණ පිඬු නගමින්
සයුරට ම ඇදී යයි

පහන් කණුව පාමුල
අඳුරට ඉඩ දෙමින්
බලා සිටියෙමි
නව මිනිසුන් පැමිණ
නව අදහස් රැගෙන
පල්වෙන මිහිතලය ම
කළඹන්නට කැස කවන අපුරුව

අඩක් නිම වු වැඩ
නිමා නොවනා වැඩ
අත ගැසු වැඩ
තැන තැන ඉතිරි කොට
හිරු අසංගත වේවි
මොහොතකින්
අද දිනය නිමා කොට

එළිය දල්වනු ඇත
පහන් කණුවේ දැන්
අඳුර ද වැඩි වේවි
පහන් කණුව යට

ලන්දේසි කොටු බැම්ම උඩ
රජවරු බිසෝවරු
කැමරා කාචයට සිනාසේ......

හැර හැරීී බලමින් එදෙස
පාසලට ඇදෙන බාලිකාවන්
මග හරිමින් වාහන පෙළ ඇදේ...

පැය ගණන් වැයකර
පෙරදා රැයෙහි සිට නිදිවරා
වතෙහි සිතුවම් ඇදේ....

ඒ පාට බොදකරන්නට
කරදිය වැල සිඹින වලාවෙන්
වැහි බිදු එක දෙක වැටේ...

රජවරු බිසෝවරු එකගොඩේ
පරිවාර සේනාවද සමග
ලන්දේසි අගුපිලේ ගාල් වේ....

දහස් ගණනින් ණයව ඇන්ද පිළි
ගලවා තබා හෙට දිනේ සිට
ජීවිතේ ගෙවන්නට සිදුම වේ....

නරුම හදවත් ගැඹුරු වට
හක්කලං ගහපු තරමට
වැටුණු තැන පැසුණු ලෝ දිය කඳ මත
සිනාවෙන් ගල් බොරළු විය; අළු යට

අකළට වට වැස්සෙන්
යළිඳු පිපෙන්නට දත කන
බැඳීම් - නොබැඳීම් යුගල පද
ගළප්පා ගත නොහැකිව හිරිවැටිණ....

තිත. නැත
කොමා, ඇත
(වරහන් ඇත) යළිඳු,
{සඟල වරහන ඇද විය}
ඇළ ඉරි / හෝ / තේරීම් නැත
විස්මයක් ඇත!
එහිම සදාකාලික ප්‍රශ්නාර්ථයක් ඇත....?

සිතට එන නෙක දුක් වසාගෙන සිටින මුත් නෙත කඳුළු වැගිරේ
දුක බෙදාගෙන එකට ඉන්නට කිසිවෙකුත් නෑ සබඳ නුදුරේ
කඳුළු සඟවාගෙන වසන්නට මම වෙහෙස වෙමි නිතර අඳුරේ
දිවා කල වැසි වසිනු මැන නිති කඳුළු සේදී යන්න වතුරේ

නොයෙක් උස් මිටි ගුණැති නුගුණැති බොහෝ දෙන මා අවට ගැවසේ
එහෙත් මා නිති හුදකලාවෙම දෙනෙත් හැර ගෙන සිටිමි ගොළුසේ
සිතෙහි ඇති මහ බර දරාගෙන සිටින බව අන් අයට නොදිසේ
පෙර කරන ලද කර්මයක ඵල වෙතැයි සිතමින් වසමි දුකසේ

සතුට සැනසුම විනෝදය හෝ නොමැත මෙහි කිසි ලාලයක්
රසට අහරක් සොඳුරු ඇඳුමක් ගැනද නැත කිසි ආලයක්
නමුදු කිසි තැන බැඳීමක් නැති වැනිය මෙය හොඳ සීලයක්
සිතට නොහැකිය එහෙත් මේ ලෙස ගෙවන්නට තව කාලයක්

ඕපපාතික කෙනෙකු විලසට නොවේ මා මේ ලොවට ආවේ
මව්පියන් හා තුටින් එදවස සිටිය බව මට නිතර සීවේ
නොසිතූ විලසට මගේ සැමදෙන මගෙන් උදුරා ඉවත ලූවේ
උපන් කරුමෙට මේ අහස යට මැරෙන තුරු මගෙ දිවිය පාවේ.

With crispy blue skies vast and bright
clouds fluffy in purest white
winds warm, soft and light
hail the birth of a spring delight

With golden rays of heavenly might
bathing hills and valleys alight
covering the fields with daisies white
wake the earth to a spring delight

With bluebells covering woodland blight
showers light a welcome sight
rainbows in the brightest kilt
bring the joys of a spring delight

With daffodils in brilliant gilt
wild meadows a pestle quilt
cherry blossoms a pinkish silt
Scent the air of a spring delight

With feathered friends in swirling flight
buzzing bees in a busy plight
butterflies fluttering a swiftly kite
Serenade the melodies of a spring delight

17th Feb 2022

සිටියත් කසුප් නිරිඳුගෙ මන නද        බැඳලා
නැත නිදහසක් දැනුනේ රජ සැප       විඳලා
නිලඹර උසට වූ ඒ පවුරට              නැගලා
නිදහස් සිටින විට බිතුසිතුවමක්        වෙලා

නිල්වන් කෙස්වැටිය පීදුනු මල්        ගවසා
පිරි පුන් කලස් ලෙස වූ තිසරුන්  මෙලෙසා
දුටු විට මගේ රුව සුර අඟනක         විලසා
නිරිඳුන් පවා හද පිදුවා මා              උදෙසා

සියවස් ගණන් තනි වූවත් මා        මෙතැන
දුටුවෙමි පවුරෙ කැටපත් මා ගැන     සිතන
මිනිසුන් කොතෙක් වී දැයි මගෙ හද පතන
සිත ඇති තැනක් වේ නම් මැදුරකි   එතැන

සිතුවම - කිවිදිය විසින්.

සැබෑවක් මය....එය..
ඔබවන් පුතකු ලද මවද ..
පියා ඔබ වු සිඟිති පුතණුද​...
ඔබෙ සෙනෙහස දිනූ පිය ළඳ ​..
නිවුන බව නම්...

එහෙත් නොවටී නොවෙද හිමියනි
සොයනු ඇයහට ඔබේ වත ගොත​
රිසි නොවේ ගෝතමී මා හට​
හිමියනි කමනු සලිත මසිත ට...

දමා තනිකර බොළඳ‍ මා සිත​
නොදුටු සුරතල් රහල් කුමරු ද​
නොයනු මැන අබිනික්මනේ
දිලෙන සඳ මේ රාත්‍රියේ....

නොයමි කිසිදා නුඹ ව හැරදා
කඳුලු සඟවා හිඳිමි හිමියනි
පතමි සඝමොක් සුවේ ලබනට
ඔබ දිනූ දා ඔබ දෙපා මුල​...

අළුපාට හැන්දෑවක
කකුලක් හෙලවෙන
මේසයට ඉහලින්
හිනැහුණා සුන්දරියක්
කහ ගැහුණු
කැලැන්ඩරයේ
එල්ලිලා මලකාපු
ඇණයක තදින්

ඉතින් නම් කුමට
ඉඟි බිඟි කරනුද
සයනයේ ඇති එකම එක
කොට්ටය හිනැහුනා
උපහාසයෙන්. ....
වල ගොඩැලි මත
ඇඳුණු කුප්පි ලාම්පු
සිතුවමකට

තරුවකුත් කඩන් වැටුනා
වැහි පොදකුත්
එක්කම සිරිස් ගා
රීප්ප අතරින්
ලොකුම ලොකු
හිඩසකට මැදිවී
අහස පෙනෙනා වහලයේ

මොනව උනත් මොකද
මම තාම මෙතන
නුඹ කොහේ ඇද්ද
දුවන්නට හිතකුත්නෑ
ඒකේ අයිතියත්
සින්නක්කරේටම
ඔතන

සුළඟ නම් හීතයි
ඒත් හිත රස්නෙයි
කහට කෝප්පයේ
දුම් වළළු නගිනවා
ඉහලට ඉස්සර වගේම
වෙනසක් නැතුව
සුන්දරිය බලන් ඉන්නවා
තාමත් එදා වගෙම
හිනැහීගෙන

නිමුනත් කුප්පි ලාම්පුව.

සිංහල ජනකවියේ විසිතුරු බවˎ රසවත් බවˎ දේශීයත්වයˎ ගැමි සමාජතත්ව නිරූපණය වැනි විවිධ අංශ පිළිබඳව බොහෝ අය ලියා ඇති හෙයින් මේ ලිපියේ ඒ ගැන එතරම් සවිස්තරව සටහන් නොකරමි. ජනකවියේ ගැබ්වන ප්‍රේමය සම්බන්ධ සිතුවිලිˎ හැඟීම් ආදිය ගැබ්වන මා සිත්ගත් කවි කීපයක් පමණක් මෙහි උපුටා දක්වන්නෙමි. බොහෝ ජන කවියෝ ගැහැණුන් කෙරෙහි තම සිතේ වූ ප්‍රේමය මෙන්ම රාගික ආශාව ද නොපැකිළ පැවසූහ:

තනේ පුදබුදු වෙනවා දකින්කල මදක්
සෙනේ වඩයි සළෙ‍‍ළුන් දැක්ක කල උදක්
වනේ බිඟු රොනට හැසිරෙන සේම නදක්
අනේ මට ගෑනු ළඟ ඉන්න ඇති හිතක්

වරෙක එක් ජන කවියෙක් එක්තරා ගැමි තරුණියක කෙරෙහි වු සිය ප්‍රේමය පවසන්නේ මෙසේය:

ඔයේ නමං වතුර යන්නේ ගලාගෙන
ළිඳේ නං ව තුර එන්නේ උනාගෙන
කළේ නං වතුර බොන්නේ පුරාගෙන
මගේ නං ළඳේ යන්නේ වඩාගෙන

තවත් ගැමියෙක් සිය ජිවිතයේ පාළුව ත් බිරිඳකගෙන් ‌තොර ජීවිතයේ නිසරු බවත් උපමා පවා යොදාගනිමින් පවසා ඇත්තේ මෙසේය:

අඳින කොට ස‍ළුව ළඳ නුඹ රුව වාගේ
බඳින කොට වරල නිල් මැණිකක් වාගේ
බලන කොට මූන රන්පිළිමේ වාගේ
යනකොට ගෙදර නැතුවා පාළුව මාගේ

තවත් ජනකවියෙක් තමාගේ පැරණි බිරිඳ හා අලුත් බිරිඳ සසඳා ඇත්තේ මෙසේය:

ආදි අපි දෙන්න දිය පිට නෙ‍ළුම් මෙනේ
දැන් දැන් අපි දෙන්න දිවිදුටු මුවන් මෙනේ
දියේ පුරුදු ගොඩ නුපුරුදු මසුන් මෙනේ
අලුත බැඳිසෙනේ හුණු නැති බුලත් මෙනේ

සිංහල ජනකවි අතර විශාල සංඛ්‍යාවක් පබැඳී ඇත්තේ නෑනා මස්සිනා ආදරය තේමා කරගනිමිනි. ගැමි දිවියේ ඉතා රමණිය ප්‍රේම සම්බන්ධතාවන් වූයේ නෑනා මස්සිනා අතරය. එබඳු කවි අතර වැඩිවශයෙන් ඇත්තේ මස්සිනා නෑනා අරමුණු කරගෙන ඇය අමතිමින් කී කවිය. මේ එයින් කීපයකි:

වැසිදිය අයිති ගං හෝ ඇළ සමුදුරටයි
මල් පැණි අයිති වට ගුමු දෙන බමරාටයි
මීරා අයිති කිතුලේ කල වැද්දාටයි
නෑනා අයිති කාට ද මස්සි නාටයි

තවත් තරුණ කවියෙක් තම සිතේ ඇති වි‌ශෙෂ ආශාවක් උපහාසය ද මුසු කරමින් කියා ඇත්තේ මෙසේය :

මාම ගෙ හිතේ මා මරවා වැඩ ගන්ට
නැන්දගේ හිතේ උන්දැගෙ දූ මට දෙන්ට
අක්කගේ හිතේ නංගිව දී බේරෙන්ට
මගේ හිතේ දෙන්නම අරගෙන යන්ට

මහියංගන විහාර වන්දනාව හා බැඳුණ ජනකවි විශාල සංඛ්‍යාවක් ඇත. ඒ අතර ඉතා ජනප්‍රිය කවියකින් ද නෑනා කෙරෙහි වූ ආදරය ප්‍රකාශ වෙයි:

මහියංගනේ එක එලිය යි බන් නෑනා
ඒ එළියට අපි ඉඳගෙන පොල් ගානා
වේර ගං තොටේ ඔරු දෙක යස මානා
එක නුවරක ඉපදෙමු රං කුරු නෑනා

‘එක නුවරක ඉපදෙමු රං කුරු නෑනා’ - මේ ආත්මයෙදි නොහැකි වේ නම් ලබන ආත්මයේදිවත් අපි එක ළඟ ඉපදෙමුයි කවියා ප්‍රාර්ථනා කරයි. එයින් ඔහුගේ සිතේ නෑනා කෙරෙහි වු දැඩි සෙනෙහස ධ්වනිත වෙයි. ඔරුවේ නැගී මහවැලි ගඟ දිගේ පැමිණ ඔරුව වේරගංතොටේ නවත්වා විඩා හරිමින් වන්දනා නඩය ගං ඉවු‌රේ වාඩිලා ගෙන බත් පිස කා පසුවදා උදේ ගඟෙන් නා පිරිසිදු වී මල් නෙළාගෙන සෑය වඳින්ට ගියහ. අප කුඩා වියේදී ද -අඩසියවසකටත් පෙර-ඒ අත්දැකීම ලබා ඇත. සිය ඔරුවට සමාන්තරව නවතා තිබූ ඔරුවක සිටි සිය නෑනා දුටු තරුණ කවියා සිතේ පුබුදු වු හැගීම් පැවසූයේ ඒ කවියෙනි .

කෙමෙන් තරුණ වියට ළං වෙමින් සිටි තවත් ගැමි තරුණයෙක් සිය නෑනා සිහිකරමින් ඇය කෙරහි වු ප්‍රේම ය ප්‍රකාහ කළේ ඉතා සරලˎ එහෙත් නිර්ව්‍යාජ ලෙසිනි:

පානේ තෙල් නැතුව කලුවර පැතිරෙනවා
මූනේ උඩුරැවුල දැන් ටික ටික එනවා
යානේ නිදි නැතිව තුන්යම පසුවෙනවා
නෑනේ නුඹ නිසා මගෙ හදවත දනවා

එබඳුම තවත් ගැමි කවියෙක් පැරණි කවියන් ට සුපුරුදු ‘මුව පියුම’ උපමාව අනුකරණය නොකරමින් තම පරිසරයේ දුටු වැව්පොකුණු වල නිතර පිපී තිබූ මානෙල් මල් සිය නෑනාගේ මුහුණට සමාන කිරීම සඳහා තෝරා ගන්නේ මෙසේය:

අත් ටික්කිරි කහපලු ටින් කිරි වා ගේ
දත් ටික්කිරි කියතෙන් කළ වැඩක් වගේ
මූණ ටිකක් කැඩපත ඇල්ලුවා වගේ
රන් මැණිකා මට මානෙල් මලක් වගේ

තමා අවට වූ ඇල දොළ ඔය වෙල දෙස බලමින් සිය ආදරය දිනා සිටි නෑනා ද සිහි කරමින් තවත් ගැමි තරුණයෙක් ප්‍රේමය ප්‍රකාශ කරන්නේමෙසේය:

ඔයේවතුර සිඳුනම ගල් කැට නැද්ද
වෙලට වතුර බැන්දම වෙල රුව නැද්ද
කරට මාලයක් බැන්දම රුව නැද් ද
රන් මැණිකා මං දැක්ම දුක නැද්ද

මේ කවි යේ මුල් පේළි තුනේ ඇතුළත් උපමාවන් අප සිත්හි පැහැදිලි රුප මැවීමට සමත් වෙයි. කවියාගේ සිතට නිරායාශයෙන් ගලා ආ මෙබඳු උපමාවන් නිසා ජන කවියේ රසවත් බව වැඩිවෙයි. ‘ආදරය’ˎ ‘ප්‍රෙමයˎ ’ සෙනෙහස’ වැනි වචන කෙළින්ම යොදා නොගන්නා මේ කවියා මෙහි දී භාවිත කරන ‘දුක ‘ යන්නෙන් අදහස් වන්නේ ‘ආදරයයි’. ගැමි වහරේ ‘දුක’ යනු සංවේගය සඳහා ම නොව ආදරය සඳහා ද යෙදෙයි. කවියාගේ පෙම්වතිය වෙනත් දීගයක ගොසිනි. ඇය සිහිකරමින් තරුණයා කියන මේ කවියෙන් දැනෙන්නේ ඔහුගේ මුවින් පිටවන දුක් සුසුම් යැයි සිතේ:

මඩම් පැල්ල චීත්ත ඇඳ ගන්ට ගියා
සුවඳ සබන් ගාලා නාගන්ට ගියා
ලූනු මිරිස් අමු කරවල කන්ඩ ගියා
රං මැණිකා මිගමුවට දීග ගියා

උගත් කවීන් මෙන් පැරණි කවි සමයෙන් ණයට ගත් උපමා රූපක නොව තමාට හුරු පුරුදු පරිසරයෙන් තෝරාගත් අලංකාර ජනකවියා භාවිත කරයි. සාමාන්‍යයෙන් උපමා රූපක වැනි අලංකාර රහිතව වුව ද සිත් කාවදින ලෙස සිය හැඟීම් පැහැදිලිව පැවසීමට ජනවියා සමත්වෙයි.

දෑත හොඳයි බත් උයවාගෙන කන්ට
මූන හොඳයි දහවල බල බල ඉන්ට
දෙපය හොඳයි කඩිසර ගමනින් යන්ට
මගෙ ලිය හොඳියි සබයක සිටු ගන්ට

මේ කවියේ අවසන් පේළියෙන් කියැවෙන අදහස ගැන සිතා බලන්න. උගත් කවීන්ගේ නිර්මාණයන්හි පවා මෙබඳු ධ්වනි පූර්ණ යෙදුමක් දක්නට ලැබෙන්නේ දුර්ලභ වශයෙනි. බොහෝ ජනකවීන් අවංකව සිය සිත්තුළ ඇති වු ප්‍රේමාන්විත හැඟීම් රසවත් ලෙස කවියට නැගූ අතර ඉඳහිට ඇතැම් ගැමි කවියෙක් ගැහැණිය කෙරෙහි වු අකැමත්තˎ කෝපය පළවන ආකාරයේ කවි ද කියූහ. සමරහ විට බිඳුණ පෙමක් නිසා ඇති වු සිත් තැවුල පැවසීම සඳහා ඔවුන් ඒ කවි කියන්නට ඇත:

ගෑනු උපන්නේ මේ රට කඹුරන්ට
ගෑනු උයන බත් මාලුත් නො දකින්ට
පිරිමි පිරිමි නුවරක උපදින්ට
ගෑණු නැති රටක් නැද්දෝ මට යන්ට

තවත් ජන කවියෙක් තම සිතේ ඊර්ෂ්‍යාවක් නැත්නම් කෝපයක් ඇති කළ රාගාධික කාන්තාවක් උපහාසයට ලක් කරන්නේ මෙසේය

රං මැණිකා නුඹ කාටත් ගුණ කාරි
විස්ස පිරුණ කොල්ලෙක්වත් අත නාරී
වැස්ස පින්න නො බලන රතිකෙළි කාරී
පස්ස නුඹේ යකඩෙන් තැලුවද බාරී

ඔව්හු පැමිණෙති
ඔව්හු දුර ඈත සිට පැමිණෙති
මරණීය මුහුදු හරහා
ඔව්හු පැමිණෙති
ඔව්හු මිනිසා කෙරෙහි
විශ්වාසය තබති
ඔව්හු අප කෙරෙහි
විශ්වාසය තබති
ඒ කෙසේ ද යත්
අප කලක් විශ්වාස කළාක් මෙන්
කඟවේනුන්

ඔස්ත්‍රියානු කවි
කාල් ලුබෝමිර්ස්කි (Karl Lubomirski, 1939) විසිනි

අනුවාදය :
උදයංග අමරසේකර
ප්‍රංශය

සිතුවම: තෙයොදෝර් ජෙරිකෝ (Théodore Géricault, 1791-1824), මෙඩුසාගේ පාරුව (Le Radeau de la Méduse, 1819), ලූවර් කෞතුකාගාරය, පැරීසිය, ප්‍රංශය.

අඳුරෙහි අස්ලොම විදිනට දුරදී
විදුලිය පැහැ වැරදුන හොත් වරදී
විදුලිය වන් මේ කය ලත් තැන දී
සිදු නොකළොත් මතු සඟ මොක් වරදී

කළුවර තැනෙක ඇති අශ්ව ලෝමය දුර සිට විදීම,
ඇසිල්ලකින් ඇති ව නැති වන විදුලි එළිය වැරදුණු කල
බැරි වෙයි. එසේ ම විදුලියකට බඳු මේ මිනිස් කය
ලත් වාරයෙහි පින් නොකළහොත් මතු
බලාපොරොත්තු වන දෙව් මිනිස් සැප හා නිවන්
සුවය ලැබීම ද වරදියි.

සදවා සුදු වැලි පිවිතුරු
බඳවා රන් දද පියකරු
සිටුවා දොර දොර රඹතුරු
තබවා පුන් කුඹු විසිතුරු

පිරිසිදු සුදු වැලි ගන්වා, ප්‍රියංකර රන් කොඩි බඳවා,
දොරක් දොරක් පාසා කෙසෙල් ගස් සිටුවා, විචිත්‍ර
පුන් කලස් ද තබවා ............

සවිබල ලකුණු ගිලිහුනු පින් පිරුණු වතේ
මනහර බවක් පෙනුනා මුදු කුළුණු නෙතේ
හිටියෙම තනිවමයි හඳුනන කෙනෙකු නැතේ
වැඩිහිටි නිවාසෙක නම ගම තිබුණි පොතේ

බෙරිහන් දෙමින් අසනා දේකට මුමුණයි
සුපහන් හැඟුම් මුහුණේ මදහස පුබුදයි
ලැබුණෙන් සුවහලේ අහරින් මන පිනවයි
ඔබවන් අයෙක් දැක පැතුවෙමි දෙවි පිහිටයි

අත ළඟ ඇඳෙහි නෑ හිත මිතුරන් රැඳුණු
දුටුවම තෙත නෙතින් වුව සිනහව ඇඳුනු
පියෙකුගෙ හැඟුම දී හැම හදවත බැඳුණු
බියකරු සසර ගැන ඔබ කීවද කරුණු

 

සාමය නම් සැබෑ
නොපැවැත්ම නොව යුද්ධයේ
හුදු පැවැත්මයි යුක්තියේ

අයුක්තිය නීතිය වූ තැන
ප්‍රතිරෝධය මිනිස් අයිතියක්මය

කරයි වන්දනා, උගත් නූගත් නිවටයින්
දකිමින් උත්තරීතරයන්සේ බලධාරී වංචනිකයින්
පුදයි උන්හට තම අයිතීන් ලබමින් ප්‍රතිලාභ යහමින්
නොදකියි අනුන්, පහසට අවලකෙලි හා උනුන්
ගසයි පිණුම්, දෙවිවරු පය නොගසන බිම බියෙන්

මේ නිවටයින්ගේ සුයාමයයි.

නුඹට අප ගැන හිත යොමන්නට
තවත් කල් ඇත හිතුනට පුතේ..
පරවෙන්න පෙර මල් ගිලිහෙනා
නටු මෙලොව අපමණ තියේ..
ඒ දහම ගැන හොඳින් දන්නා
මට රිදුම් පුරුදුයි පුතේ..
මග හැරුන බව දැනී දවසක
හඬා වැටිලා පල නැතේ..

රළු තමයි මතු පිටින් පෙනුමට
මම තරම් නෑ මුදු වුනේ..
බිඳෙන තරමට සියුම් හදකුයි
ඒ රළු බවෙහි යට සැඟවුනේ..
නැවෙන බට ගහ විලස උන්නත්
දුක දරන් මම හැම දිනේ..
සුළං පහරත් දරනු බැරි වී
මහා ගස් මයි පෙරලුනේ..

හමුවෙනා අය එක්ක පවසන
පුතුගෙ වරුණෙට යට වෙමින්
හිතේ තෙරපෙන රිදුම් වල හැඩ
දැක්කෙ කවුරුද මම මිස වෙනින්..
එදා දුටු කිරි සිනා සිහි කර
විඳින විට අද සතුටක් හොයන්..
"තාත්තේ" කියා දිව විත්
වරක් ළය මත තුරුළු වෙන්..