සිනමා සිත්තමක්……..

කාලය ගෙවී අඩ සියවස ලබන විට

මිතුරන් පිරිවරන්නට වැට කඩොලුත් එමට

ගිම්හානයට පරිසරයම වෙනස් කොට

පරිසරයම සුබ පැතුමක් ගෙනේ අපට

ඇවිදන් ගිහින් ජීවිතයේ නෙක යුගය

නෙක ගව් ගෙවා එතෙරක ඇරබුණු දිවිය

දරුවන් වඩා දුක සිරකල ඒ සමය

සිනමා සිත්තමක් සේ දිස්වෙයි නැත සැකය

ආ ගිය තැන් සේම කල කී හැම දේම

කාලය එක්ක ව වෙනසක් හැමදාම

පෝරුවේ බැදුණු අතැගිලි තිබෙනා සේම

සක්මන් ගමන් ඉදිරියේදී වෙයි කෝම

අනිද්‍රාව

Translation of the poem ‘Insomnia’ by Linda Pastan

මගේ සිරුර මට මිතුරු ව සිටි
කාලයක් මට මතක ය

නින්ද,
හොඳ බල්ලෙකු ලෙසින්
හඬ ගැසූ සැණින් ආ හැටි මතක ය

ඒ වෙද්දී
අනාගතය වෙත ඇරුණු දොර
වැසෙන්නට පටන්ගෙන තිබුණේ නැත

සීතල ඇඳ රෙදි මැද
උඩුකුරුව වැතිර සිටීම
පෙර පුහුණුවක් ලෙස දැනුණේ නැත

දැන්
මඳ ආලෝකයක් ඈතින් මතුවේ
එය පෙරදිග ඇඳුනු පැල්ලමක් මෙනි

නින්ද,
කාර්යබහුල දොස්තර කෙනෙකු සේ
අකමැ ත්තෙන් මෙන්
මට තම වේලාවෙන් බිඳක් වෙන්කරයි

1932දී උපන් Linda Pastan යුදෙව් පසුබිමක් සහිත ඇමෙරිකානු කිවිඳියකි. මාතෘත්වය, පවුලක් තුළ පැවැත්ම, අහිමිවීම්, වයස්ගතවීම්, මරණය වැනි දේ මාතෘකා කරගත් කවි ලින්ඩාගේ කවි අතර සුලබ ය. මේ වෙද්දී කවි පොත් පහලවක් පමණ පළ කර ඇති Linda Pastan, ඇගේ කාව්‍යකරණය වෙනුවෙන් විවිධ සම්මාන රාශියක් දිනාගෙන තිබේ.

Photo by Tom Dick on Unsplash

තේ පැන්

ඇඟිළි තුඩු නුඹෙ රිදෙන තරමට
පනම් නොලදත් නෙලන නෙලුමට
තියේ පැණි පැහැ පදමෙ පමණට
අගෙයි තේ එක සීනි නැතුවට,

උඩ නගින තේ වත්තෙ තරමට
සිතුම් මන්දිර උසට නැතුවට
පොඩි එවුන් ගැන හිතෙන හිත යට
පැතුම් ඇති ඉර නැගෙන හෙටකට,

නොපෙනෙනා කල බතක් ලිපකට
කඳුළු ගංගා පිරෙයි පැල යට
දොඩන්නට බහ නොදැන හිටියට
හිතේ ගින්දර තියේ හරියට,

Photo credit: Evgeny Matveev

මළ බෙරය

කලාපය: 2024-April

පුරා හඳ පිපෙන දින පන්සලේ මුල් තැනට
පිංකමේ පෙරහැරේ වයන පද තාලයට
ගෙරිහමට දෑත් වැද නැඟු ගිගුම් රාවයට
පිබිදි ගම? මළ බෙරය වැයුවෙ ඔබ සුරතමද?

මෙලොව හැරයන ගමනෙ සෝ සුසුම් මැද හැඬුව
කළු කුමර දිෂ්ටියද දුරතකට පලවමින
උඩරටද ,පහත රට කොයි නැටුම් නැටවුවද
පුතුන් නුඹෙ බෙර හඬට නැටූ නැටුමක් නොමැත

හත්මුතු වු පරපුරක බූදලේ ගෙන සුරත
හෙට දකින්නට නැගූ සුරල් හා මඟුල් බෙර
කුලගොත් රෝගයෙන් පුතුන් හිත ආතුරව
බෙර පළුව පලාගෙන මතුවුයෙද කොඩිවිනය

ගම පුරා ඇවිද ගොස් හති වැටී පණ අදින
කදු සිරස මුවා කළ මළ හිරුගෙ රැස් දහර
පරපුරක ලේ කදුළු දහදියේ කෙඳ්රියෙන්
ශෝකබරිතව වයයි ජීවිතේ කස්තිරම

සමනල සඳෙස -10 -11

සමනල සඳෙස -10

2024.03.01

12 සීත ගඟුලේ අසිරිය

සමනලයාට උපදෙස්

173. සිතකල උකා දිය බිදු කඳු මුදුන් පිට
බිහිකළ උල්පතට පෑහී විටින්-විට
සුවිපුල සමන් සුරිඳුගෙ අඩවියේ සිට
සිහිතල ගඟුල ගලනා රඟ බලනු වට

174. උස් – පහතක් තරම නොතකා සම ව වැදී
වස්සන පොද වැසින් පරයෙන්- පරය මැදී
ඇස්වහ නොගන් ඇය යන ලාලිතය ඇදී
හිස් නහවමින් ගල් පර දෙයි සතර පැදී

175. සිරි පා පතුල වඳිනුව යන වෙසෙස් දනා
පිරිසුදු වනුව බැස ගඟුලෙහි කෙළෙස් මනා
කිරිසුදු පෙණ කැටිති පොඩිකර සතොස් පුනා
ගිරි නැගි වෙහෙස නිමකොට ඉන් නිදොස් වනා

176. නාලා පැළඳ පිරුවට සුදු – සුසුදු වතේ
බීලා කහට උණුසුම රඳවනුව ගතේ
මාලා පැළඳ සිතිවිලි වැල් ගෙතෙන සිතේ
පාලා සිනහ කොද කැණ් වපුල එ බිම් මතේ

177. පද්දා උකුල් දෙන රුකුලට සුළං රළින්
රිද්දා පතුල් ඇගෙ සුමට ව ඇති උපතින්
අද්දා විකල් සිහි ඇති වූවකු ම ලෙසින්
වද්දා සුරල් රිදුමෙක ගී ගයන මුවින්

178. තැන – තැන නැගෙන නැගි- නැගි බිදුණෙ ද රැල්ලේ
පැන – පැන හැපෙන හැපි – හැපි ගැටුණෙ ද කෙල්ලේ
මිණ – මිණ සැදෙන සැදි – සැදි එතුණෙ ද තැල්ලේ
ගැණ – ගැණ මැදෙන මැදි – මැදි රැදුණෙ ද බෙල්ලේ

දත යුතු කරුණු ගොමුව – 8

179. සිත උණු නොවී කිසිවකුටත් මෙල්ල නොවී
ඇත සිහිතලේ රැය – දහවල් කෙල්ල රුවී
විත දුණු දියෙන් විද හැමට ම සිතල කැවී
මෙත පා ඇදීයන් පෙරට ම කොමල නොවී

180. අඩවි කන්ද පසු කළ විට ඇති ගිර හිස ඔසවා ගෙන
වර්ණගලයි එ ගිර වටේ ලස්සන බල අසිරිය දෙන
රත්නපුරාව ම වටේට දසුනට අසුවන බිම පින
එ ගිර බැලුම්ගලක් ද වී දනට පැරැණි සිටි පුර මිණ

181. වර්ණගලේ පහළින් ඇද හැළෙන ඇල්ලෙ විසිතුරු මග
ජවයෙන් පෙරළමින් ගිරෙන් බිඳී අවුත් රගනා රඟ
වර්ණගලේ දිය ඇල්ලයි උපදන විදුලියෙ උල්පත
හිරු ගිර යට වැළලුණු පසු මග සරසන ජල සම්පත

182. සිව් දෙසකින් ලක සිව් දෙසින් ම එන
බැති දන හැමට ම විවර ඇතී
සමනොල ගිර වට සතර වටින් ඇති
මග සැදුමට නිති වරම රුතී
ඒ සිව් දෙසකින් කෙලෙස පැමිණිය ද
එ හැම මගක් එක මගට ගැතී
ඒ මග මුදුණේ මුදුණත මැද්දේ
මුණි පා සිරි පා කරනු බැතී

183.කුරුවිට පෙදෙසින් එන මග හමු වෙයි
අනෙක් පසින් මග රත්නපුරේ
දෙ මග ම මුණ ගැහෙනා තැන වෙයි එහි
ගල් වංගෙඩියට වැදුම් පිරේ
ඊට මදක් පහළින් මග ඇත්තේ
හැරමිටිපානේ පොලීසියයි
මකර තොරණ ඇති රත්නපුරේ මග
හැටන් මගේ තොරණට යට වෙයි

184. කුරුවිට – එරත්න, මුරේවත්ත – මාලිම්බඩ
දෙ මගයි රුවන් පුරේ
හැටන් – නල්ලතන්නියේ, රත්නපුර
පලාබද්දලයි මං සතරේ
එ මං සතර මග ගෙවන තැනේ හමු වන
තැන-තැන ඇති කතන්දරේ
වෙනස් වුව ද එක මංසන්ධියක දි
සිව් මග රජ මාවතට හැරේ

185. වෙහෙස දැනේ නම් ඇති අම්බලමෙ සිට
වෙසෙස නැතේ නම් මැළි නිදිමතෙහි ගැට
පෙදෙස බලන් ලස්සන නෙතු යොමා වට
මෙදෙස පසු කරන් නුඹ යනු ගෙත්තමට

186. ජම්බෝලේ ගහ යට ඇති අම්බලමේ ගිමන් දවා
සම්බෝලේ සමග ඉතින් සුදු හාලේ බතුත් කවා
මං බාලේ සමනල ගිර කරුණා කළ දිනය මවා
බං රාළේ බතුත් කවපු හැටි මතකයි පවස නිවා

13.ඉදිකටුපානයි – ගෙත්තම්පානයි

සමනලයාට උපදෙස්

187. ඉදිකටුපානින් ගෙන නූල ද
අමුණා ඊට අගින්
වැඩී සිටිනවුන් පෙන්වති
ඇස් පෙනුමැති බවට සොදින්
නූල දිගින් කියැවෙන්නේ වයසයි
වසකට අඩිය බැගින්
ඉදිකටුවෙන් පෙන්වන දස්කම්
ගෙත්තම්පානින් බලන් ඉදින්

188. රැහැන් – රැහැන් බැඳි ගෙතුම් වැටක් සේ
දසුන් ගෙනේ බැලු විට ඈතින්
රැහැන් – රැහැන් පට එතෙයි – එතෙයි තව
තම අබිමන දනවා දෑතින්
රැහැන් – රැහැන් ගෙන ඉඳිකටුවක බල
විකුමන් පා විසිතුරු ගොතමින්
රැහැන් – රැහැන් බැඳ ඔවුන් කියන්නෙ ද
ඔවුනගෙ දස් – විස්කම් එලෙසින්

189. ගෙත්තම් කරලා ගෙත්තම්පානේ
එනු ඉදිරියට ම ප්‍රිය මිතුරේ
වත්තම් කරගෙන හැරමිටි අල්ලා
යන පිරිසට ඉඩ දෙනු සොයුරේ
අත්කම් කළ අත්තම්මල – සීයල
නෑනල – බෑනල එක පොකුරේ
විස්කම් ලෙස කළ ගෙත්තම් ගැන
නැන්දල – ලේලිල නම් කරති පොරේ

190. මාමයි නැන්දයි – අයියයි අක්කයි
නංගියි – මල්ලියි එක ම නඩේ
කෝඩුවෙ යන හැම දෙනාගෙ පස්සෙන්
ආ – රස්සාවට සිටින හැඩේ
කිට්ටු වෙලා ඔවුනගේ කතාවට සවන්
යොමනු මැන නොබැණ තුඩෙන්
මට්ටු කරන හැටි එකිනෙකා පරයා
හරඹෙට වන් දෙ පිරිසේ වැඩෙන්

191. යනෙන හැම දනාත නැති මුත්
නුඹ ළං වෙන තැන හැරමිටිපානයි
තැන හමු වෙන තෙක් හැරමිටි ගසමින්
පෙළක් දනන් මිට හැර යන තානයි
අත්තල මුත්තල – නත්ත පනත්තල
කිත්තල හැරමිටි අත හැර දැමුවයි
දෑතේ දෙ පයේ සවියේ ඇගෙ තිබු
මෙ අයුරින් පෙන්වූ හැටි කදිමයි

192. තමන් වාරු ගත් එතෙක් තමුන් ළග
ගමනට – බිමනට තිබු හැරමිටි ය
ගමන් ගිහින් වැද එන්නට සිරි පා
සමන් ගිරට බුදු හිමි වැඩිය
මෙවන් ලෙවන් පෙර දවස සිටිය මුත්
අද දකිනට නැත ගත සවිය
ගණින් නෙතින් යුග පියපත් පිස දා
අත හැර යන හැරමිටි පොදිය

193. හැරමිටි ගැණලා හැරමිටිපානත්
පසු කළ පසු ඇති අම්බලමේ
වෙහෙස නිවා ගනු සමනල සුමිතුර
නොනිදා විඳ පරිසර අරුමේ
කටුකිතුලයි අම්බලමේ නම එහි
රැදෙමින් ගොනුකර ගුණ කරුණූ
තටු සිඳිලයි නුඹෙ වරිගෙ නැහෙන්නේ
ඒ බව දැන කටයුතු කරනූ

194. හැරමිටිපානෙදි දුටුව ගලක් වෙ ද
ඇද තිබු සලකුණු නුඹට අමතක ද
පෙර රජ දවසෙදි යතිවරු රජවරු
ධන උරුමය සැගවූ බව දනුව ද
පුරවර දෙවිවරුනගෙ රැකවරණය
මැද අපෙ උරුමය සගවා තැබුව ද
දුර නොසිතන නරුමයනගෙ ඇස් ලොද
මේ උරුමෙට අණ – විණ කොඩි බැන්දෙ ද

195. අප උරුමය රැක ගත යුතු බව දත්
බොහෝ පිරිස් එය වනසන ඇති සිත්
ඇත්තන් බව පැහැදිලි ලෙස නුඹටත්
දැනුණේ නම් නැත එයි වරදක් දත්
තමන්ට ඇත්නම් පමණි සියලු දැය
දැයෙහිවුන්ට නම් කොහොම වෙතත්
එහෙම සිතන දුර්ජනයින් හමුවෙහි
නුඹ අසරණ වෙයි නැති සිත් – පිත්

දත යුතු කරුණු ගොමුව – 9

ආඩියා මළ තැන්න

196. මග තෙපළන්නට කටමැත දොඩමින්
කාලය කා නොදමා හනික
ඉදිරියෙ ඇති මහ සුමන සමන් දෙවොලට
පිවිසෙනු නොරැදී තැනක
නල්ලතන්නියේ හැටන් මගෙහි ඇති
මකර තොරණ දුටුවෙන් දිනක
රත්නපුරා මග හමුවෙන තොරණේ
වෙනස කියනු ඇති දෑ රැසක

197. පැමිණි අරමුණත් – ආරක්ෂාවත්
දෙ කරැණු මැනැවින් ඉටුකර දෙන සේ
සදෙසෙ ගමන් මග අවසන් වන තුරු
නුඹ රැක දෙන ලෙස මූළික වන සේ
සමන් සුරිදු වැද පඩුරු ගැට ගසා
දකුණු පසෙහි ඇති පිළිම වහන්සේ
අභියස තිසරණයෙහි සිත පිහිටා
පන්සිල් පද මුමුණනු නුඹ සිත් සේ

198. ඉන්පසු හමු වන තැන පිළිබද තතු
රැසකට ඉතිහාසයට ම භාරයි
“ආඬිය මළ තැන” ලෙස නම් වී ඇති
තැන ගැන “ජනපරවාදය” බෝමයි
ටිකිරි කුමරු රජු රාජසිංහ සිරි පා
කරුණාකොට “මළුව” සෑදුවයි
ඉන්පසු ශිව භක්තික ජනයා හට
වදිනට අවසර දුන් බව කියැවෙයි

199. තවත් කතාවෙකි මේ ගැන
ආඬිය මළ තැන්නට ම ඇතී
ශිව භක්තික පූජකයකු වූයේ යැයි
බොහො දනෝ ද පවස ඇතී
පෙර දවසේ “සන්නාසිය” ලෙසින් මැ
ඇමතූ මිනිසකු වයස ඇතී
දිවිය ගෙවා මළ බව කියැවෙයි ඒ
පළාත භාර ව ඉදල ඇතී

සමනල සඳෙස -11

2024.04.01

14. ඇසල කණුවෙ දී පිරුවට ඇන්දයි

සමනලයාට උපදෙස්

200. එ කරුණු – මෙ කරුණු සිත යට සඟවා
තව – තව ඉදිරියට ම යන්න
ඇතිරුණු – පැතිරුණු මීදුම අස්සෙන්
හෙමින් – හෙමින් තටු සොලවන්න
රස දුන් – සැඟවුණු තවත් කතා ඇත
එ පුවත් හොද හැටි දැනගන්න
සුද දුන් – සුදු හුණු ගෑ විලැසති සළු
පිරුවට සේ ඇග පළඳින්න

201. නුඹට දකින්නට හැකි වෙයි ඉදිරියෙ
යන මග වම් පස පිහිටි ගලක්
ඇහැල කණුව අසලයි ඒ ගල හිස
එ මත තබති දනෝ පෙළක්
ගමනට ආරක්ෂාවක් පතනා බව
කියති දනෝ මෙතෙක් කලක්
ඔලුව තබා ඒ ගල මත ඉල්ලා
සිටිති පළඳා පිරුවට සළුවක්

202. ඇහැල කණුව පසු කළ විට සුමිතුර
හමු වන මග ගිරි දඹය නගින්නට
ලෙහෙසි – පහසු කටයුත්තක් නොවුණ ද
කරුණා කරනු සමන් දෙවි පිහිටට
බිය සංකා නොමැති ව නොපැකිල ව ද
ඉදිරියට ම යව් නගිමින් පියගැට
සතුටක් ගෙන දේ තබන – තබන පය
නිම වෙන සද තරණයකොට ඉහළට

203. මහගිරිදඹ පිය මැන උස නොබලා
දිගින් – දිගට පියපත් යුග ගසලා
නැගෙන වෙහෙස මදකට දුරු කරලා
ඇතුළු වෙන්න රජ මාවත සොයලා
ගිරි දුරු මග තරණයකොට යන ඔබ
රජ මාවත ඔස්සේ පිය නගලා
බලාගෙනයි මග සුළං කපොල්ලක්
වෙයි සිරි ගිරි වට දුවයි හඹාලා

204. සුළං කපොල්ලෙන් බැහැර ව යන තෙක්
නොපියඹ පිය මැන – මැන යන්න
සුළං රළ ද අති බියකරු වෙයි දිය රළ
වාගෙ ම නුඹ දැන ගන්න
සුළං රළට ඇති “හැකිකම්” අතරේ
හැක පියපත් නුඹෙ සිද ලන්න

205. සීරුවට – මාරුවට තැබූ අඩියෙන් – අඩි ය
* වාගෙ ගිරි දඹේ දී නැග්ග පඩියෙන් – පඩි ය
මීදුමින් වැසී ගත් අඩවි සිව් ගිරි හිස් ය
බලා සිටිනා මළුව දෙස රක්ඛ බල සේ ය
විටින් – විට මළුව වෙත එවන හී සර සේ ය
හඹයි රකිනායුරින් වේරම්භ වාත ය
*(හපද කවි රටාවට ලියූවක්)

206. නුඹට තේරුණු වගයි – නුඹ ද ඉන් දිනු බවයි
** සුලං රළ ප්‍රමාදයි – නුඹේ වේගය වැඩියි
ඇති කපොලු පැන ගන්න – “සැකසුරුවම” හොදයි
සිතට බිය ගෙන දෙන්නෙ – මටත් නුඹටත් නොවෙයි
නුඹේ තටු සිඳේ නම් – මා කුමක් කරනු මැයි!
**(නිසදැස් – සැහැලි රටාවට ලියූවක්)

207. කපොල්ල පැන සුළං රළට මුවා ව
පෙර ගමන් ගත්ත
විකල්ප නැත රජ මාවත ඔස්සේ
තව දුරක් ගත්ත
වම් පස හමු වන එ මගෙහි “ භගවා ලෙන”
නමක් ගත්ත
සෙල්ලිපි සමුදායකි එහි තුළ රජෙකුගෙ
රුවක් ගත්ත

208. සිරි නිස්සංක මල්ල – නම් රජු සිරි පා වැන්ද
ලෙසට කොටා ඇති රුව – රජු මැයි කියති මන්ද
ඇති සෙල්ලිපිවලින් පවා – මේ බව තහවරු වෙමින් ද
පවතින බැව් පුරවිදු පඩිවරු – පවසති පවුරු බැන්ද

209. භගවා ලෙන පසු කළ පසු
මුණි සිරි පා වැඩ ඉන්නා
ඉහළ මළුව පෙනෙයි පැරණි
රජ දහනක සිරි ගන්නා
වාම පාද ලාංචනය තැබු බැව්
දෙවි ඇරැයුමෙනා
තාම බොදු දනන්ගෙ දෑත් හිස්
මුදුණින් එසැවෙන්නා

210. මැදියම පසු වී ගමන් කරන විට
නිදිමල හිටි වන පූදී නම්
මදක් නතර වී ඇල් දිය බිඳු ගෙන
නෙත් කොපු අගටත් වෑහී නම්
උඩ මළුවේ දී දකිනට ඇති දෑ
නුඹෙ නෙත් සගලට ඔිනෑ නම්
හිරු දෙවි නැගෙනට පෙරතුව මළුවට
යන එක හොඳ පෙර සූදා නම්

211. තේවා කාලයෙදි සොඳින්
කටයුතු දැනුවත් වුණාට
සේවා රැස කොපමණ දැයි
සමනල දන්නේ නැතිවට
මේවා නැත අයාලයට
සිද්ධ වෙන්නේ හිතුමතේට
වේවා තුනුරුවන් පිහිට
නුඹටත් යන නුඹේවුන්ට

212. සිරිමත් සිරි පා වැද හිස නම්වා
සිරි පා ගල මත නුඹෙ හිස තබලා
කිරිකෝඩුවෙ ගිය නුඹ ගැන දනවා
කපු මහතුන් නිති සෙත් කවි කියලා
අසිරිය සිරි දෙන සිරි පා දුටුවා
යන සිතිවිලි නුඹෙ සිත පුරවාලා
ඒ අසිරිය විඳ මුසපත් වේවා
ගමට එන්ට නිති සිත පැහැදීලා

213. නිදි ගත් ලකඹර එලිය කරන්නට
ඉරු දෙවියන් ලොව බලන උදෑසන
ඒ අරුමය දැක ගනු මා සමනල
සිත තව ඉපිලෙයි සතුට දරාගෙන
ඉර සේවය හිරු නැගෙන වෙලාවට
වළා පෙළ ද නෙක වණින් පාටගෙන
විහිදෙන අරුණලු රැස් මල් පොකුරෙන්
සිරිලක් කොමලිය සැනැහෙයි සිපගෙන

214. පෙරඹර දෙස ගිර මුදුණේ
සවි කර ඇති සීණුවේ
නාද රටා මවන දෑත්
දුටුවෙ ද මගෙ යාළුවේ
වරක් – දෙකක් – තෙවරක්
සිව් වරක් වඳින වාරයේ
පැවසෙයි ඉන් පැමිණි ගණන
මළුවට හැම නාදයේ

215. සමනල නුඹෙ කෝඩු ගමන
මේ වර හින්දා හිතවත
කළබල සිතනැති ව වරක්
නාද කරනු දැන පුරවත
දිරි බල ගෙන සිතට -ගතට
යළිත් දිනෙක පින් බිම වෙත
එන කල නින්නාද කරනු
ඝණ්ඨාරය ඇද පින්වත

216. දඩුකෝඩුවෙ යන වැඩී සිටිනවුන්
කියන – කරන දේ සිතට ගනිල්ලා
කිරිකෝඩුවෙ යන කොයි – කවුරුත් යස
පාඩමකට මෙන් අහුල ගනිල්ලා
සිරි පා වැන්දා හිරු දෙවි බැලුවා
සමන් දෙවිඳුටත් පින් දීපල්ලා
තෙරුවන් සරණින් දෙවියන් පිහිටෙන්
හෙමින් සීරුවට ගිර බැහැපල්ලා

13. ඉතිහාසයෙන් බිදක්…
217. අට වසකට පසු බුදු බව ලැබ ගත්
ශාන්ති නායක බුදුන් වහන්සේ
කැළණියෙ මණිඅක්ඛික නා රජුගේ
මැදුරට වැඩියේ ඇරයුම් කළ සේ
සුමන සමන් දෙව් රද ඒ බව දැන
කළ ආරාධනයත් පිළි ගත් සේ
සමනල ගිර හිස සමන් අඩවියේ
වම් පා සටහන් තැබු බව පැවසේ

218. භාතිකාභය රජුගේ දවසෙදි
තිබුණේ ලස්සන මල් උයනක්
ඒ උයනේ සිටි උයන්පල්ල විය
අත්-පා හිමි නැති කොට මිනිසෙක්
රජ උයනට විත් මල් අඩු බව දැන
විමසා සිටියේ විස්තරයක්
කොටා එදින සිට මල් හොරකම් කළ
උදවිය සෙව්වේ දින ගණනක්

219. දින ගණනක් මල් උයනේ සැංගී
උයන්පල්ල හොරු කවුරුන් දැයි
සොයමින් සිටියේ රැයත්- දවාලත්
“රජ අණ නොකඩා සොයනේ මැයි”
සුර අඟනුන් නෙක මල් නෙළනා බැව්
සිත දැඩි මේ මිනිසා දුටුවැයි
අගනක් අල්ලා ඇයගෙන් ඇසුවැයි
“මල් සොරකම කිම කරනුයෙ ඇයි”

220. එ සද එ අඟනෝ බොහොම ප්‍රීතියෙන්
“ බුදු හිමි සිරි පා වදිනට ගන්නේ
මේ මල් උයනේ නෙක මල් පුදමින්
සමනල ගිර මුදුණට අප යන්නේ”
සමනල ගිර කොහිදැයි විමසීමෙන්
ඊට ද පිළිතුරු බැඳි බව දන්නේ
“අප මල් දමමින් යන මග දිගට ම
මහ පිරිවර ගෙන පිය මැන එන්නේ”

221. මේ අයුරිනි සමනල ගිර ඇති තැන
කොටා විසින් සොයලා දී ඇත්තේ
රජු ද එ තැන් සිට හැම අවුරුද්දෙ ම
සිරි පා කරුණා කරනුව මත්තේ
රාජ උණුසුමත් රාජ ගෞරවය
මැද සිරි පා බිම “පින් බිම” ගත්තේ
බුදුන් දහම් හා සගුන් සරණ යන
සැම දන – මන සිරි පා සිරි මත්තේ

222. කිතුණු බැතිමතුන්ගේ විශ්වාසය
ඒදන් උයනෙන් උපන්න දිය ගඟ
සතර දිශාවට ගලමින් ඇති බව
ඒ නිසා ම මේ සමන් ගිරේ රඟ
ලොවේ මුල් ම මිනිසා ආදම්ගේ
පා සටහන් තැබු ස්ථානය වග
විශ්විසය කරනා බව මෙ තැනේ
සදහන් නූවත් ලිය-කියවිලි මග

223. අරාබි දේසේ මුස්ලිම් ඇත්තන්
සහ ලක අනෙකුත් මුස්ලිම් මිනිසුන්
“නබිතුමාගෙ පා සටහන” වන්නේ
එනිසා “ආදම්මලේ යැ” කියමින්
තවත් දුරට උහු තවත් නමක් දී
“පබාදමලේ යැ” ඔවුන් පවසමින්
බුදු හිමි සිරි පා පාද වදින්නේ
ඉතිහාසෙට ඇති නෑකම් සොයමින්

224. හින්දු බැතිමතුන් *ශිව භක්තිකයන්
රාජසිංහ රජු සීතාවක සිටි
පැවරු නිසාවෙන් ඊට මුවා වී
*“ශිවනඩිපාදම්” යනුවෙන් එ ද හිටි
දනන් නම් කෙළේ යැයි පැවසෙන්නේ
*“ශිවන්ඩල්පාදම්” යනු ද එදා පිටි
දෙනා පැවසු බව අයාලයට හෝ
ශිලා ලිපියකින්වත් නැති ව ද දිටි
(*ශිවන් ඔලි පාදම් මැලේ – ශිවදෙවියන්ගේ පාදාලෝකනය)

225. මෙසේ පුරාවත කෙසේ තිබූ ව ද
ගෞතම මුණිදුගෙ සිරි පා සටහන
තොසේ හද දරා සැනැහි – සැනැහි අද
බොහො දනෝ වඳිතෙයි සිත් සනහන
ගිරි ඉතිහාසය පිළිබද සටහන්
ඉතිහාසය තුළ වළ ලා සතපන
සිරිලක වැසියන් සියලු දෙනාට ම
විවරයි පත් දොරටුවෙ සමනල රන

(මතු සම්බන්ධයි.)

සමනල සඳෙස -11

2024.04.01

14. ඇසල කණුවෙ දී පිරුවට ඇන්දයි

සමනලයාට උපදෙස්

200. එ කරුණු – මෙ කරුණු සිත යට සඟවා
තව – තව ඉදිරියට ම යන්න
ඇතිරුණු – පැතිරුණු මීදුම අස්සෙන්
හෙමින් – හෙමින් තටු සොලවන්න
රස දුන් – සැඟවුණු තවත් කතා ඇත
එ පුවත් හොද හැටි දැනගන්න
සුද දුන් – සුදු හුණු ගෑ විලැසති සළු
පිරුවට සේ ඇග පළඳින්න

201. නුඹට දකින්නට හැකි වෙයි ඉදිරියෙ
යන මග වම් පස පිහිටි ගලක්
ඇහැල කණුව අසලයි ඒ ගල හිස
එ මත තබති දනෝ පෙළක්
ගමනට ආරක්ෂාවක් පතනා බව
කියති දනෝ මෙතෙක් කලක්
ඔලුව තබා ඒ ගල මත ඉල්ලා
සිටිති පළඳා පිරුවට සළුවක්

202. ඇහැල කණුව පසු කළ විට සුමිතුර
හමු වන මග ගිරි දඹය නගින්නට
ලෙහෙසි – පහසු කටයුත්තක් නොවුණ ද
කරුණා කරනු සමන් දෙවි පිහිටට
බිය සංකා නොමැති ව නොපැකිල ව ද
ඉදිරියට ම යව් නගිමින් පියගැට
සතුටක් ගෙන දේ තබන – තබන පය
නිම වෙන සද තරණයකොට ඉහළට

203. මහගිරිදඹ පිය මැන උස නොබලා
දිගින් – දිගට පියපත් යුග ගසලා
නැගෙන වෙහෙස මදකට දුරු කරලා
ඇතුළු වෙන්න රජ මාවත සොයලා
ගිරි දුරු මග තරණයකොට යන ඔබ
රජ මාවත ඔස්සේ පිය නගලා
බලාගෙනයි මග සුළං කපොල්ලක්
වෙයි සිරි ගිරි වට දුවයි හඹාලා

204. සුළං කපොල්ලෙන් බැහැර ව යන තෙක්
නොපියඹ පිය මැන – මැන යන්න
සුළං රළ ද අති බියකරු වෙයි දිය රළ
වාගෙ ම නුඹ දැන ගන්න
සුළං රළට ඇති “හැකිකම්” අතරේ
හැක පියපත් නුඹෙ සිද ලන්න

205. සීරුවට – මාරුවට තැබූ අඩියෙන් – අඩි ය
* වාගෙ ගිරි දඹේ දී නැග්ග පඩියෙන් – පඩි ය
මීදුමින් වැසී ගත් අඩවි සිව් ගිරි හිස් ය
බලා සිටිනා මළුව දෙස රක්ඛ බල සේ ය
විටින් – විට මළුව වෙත එවන හී සර සේ ය
හඹයි රකිනායුරින් වේරම්භ වාත ය
*(හපද කවි රටාවට ලියූවක්)

206. නුඹට තේරුණු වගයි – නුඹ ද ඉන් දිනු බවයි
** සුලං රළ ප්‍රමාදයි – නුඹේ වේගය වැඩියි
ඇති කපොලු පැන ගන්න – “සැකසුරුවම” හොදයි
සිතට බිය ගෙන දෙන්නෙ – මටත් නුඹටත් නොවෙයි
නුඹේ තටු සිඳේ නම් – මා කුමක් කරනු මැයි!
**(නිසදැස් – සැහැලි රටාවට ලියූවක්)

207. කපොල්ල පැන සුළං රළට මුවා ව
පෙර ගමන් ගත්ත
විකල්ප නැත රජ මාවත ඔස්සේ
තව දුරක් ගත්ත
වම් පස හමු වන එ මගෙහි “ භගවා ලෙන”
නමක් ගත්ත
සෙල්ලිපි සමුදායකි එහි තුළ රජෙකුගෙ
රුවක් ගත්ත

208. සිරි නිස්සංක මල්ල – නම් රජු සිරි පා වැන්ද
ලෙසට කොටා ඇති රුව – රජු මැයි කියති මන්ද
ඇති සෙල්ලිපිවලින් පවා – මේ බව තහවරු වෙමින් ද
පවතින බැව් පුරවිදු පඩිවරු – පවසති පවුරු බැන්ද

209. භගවා ලෙන පසු කළ පසු
මුණි සිරි පා වැඩ ඉන්නා
ඉහළ මළුව පෙනෙයි පැරණි
රජ දහනක සිරි ගන්නා
වාම පාද ලාංචනය තැබු බැව්
දෙවි ඇරැයුමෙනා
තාම බොදු දනන්ගෙ දෑත් හිස්
මුදුණින් එසැවෙන්නා

210. මැදියම පසු වී ගමන් කරන විට
නිදිමල හිටි වන පූදී නම්
මදක් නතර වී ඇල් දිය බිඳු ගෙන
නෙත් කොපු අගටත් වෑහී නම්
උඩ මළුවේ දී දකිනට ඇති දෑ
නුඹෙ නෙත් සගලට ඔිනෑ නම්
හිරු දෙවි නැගෙනට පෙරතුව මළුවට
යන එක හොඳ පෙර සූදා නම්

211. තේවා කාලයෙදි සොඳින්
කටයුතු දැනුවත් වුණාට
සේවා රැස කොපමණ දැයි
සමනල දන්නේ නැතිවට
මේවා නැත අයාලයට
සිද්ධ වෙන්නේ හිතුමතේට
වේවා තුනුරුවන් පිහිට
නුඹටත් යන නුඹේවුන්ට

212. සිරිමත් සිරි පා වැද හිස නම්වා
සිරි පා ගල මත නුඹෙ හිස තබලා
කිරිකෝඩුවෙ ගිය නුඹ ගැන දනවා
කපු මහතුන් නිති සෙත් කවි කියලා
අසිරිය සිරි දෙන සිරි පා දුටුවා
යන සිතිවිලි නුඹෙ සිත පුරවාලා
ඒ අසිරිය විඳ මුසපත් වේවා
ගමට එන්ට නිති සිත පැහැදීලා

213. නිදි ගත් ලකඹර එලිය කරන්නට
ඉරු දෙවියන් ලොව බලන උදෑසන
ඒ අරුමය දැක ගනු මා සමනල
සිත තව ඉපිලෙයි සතුට දරාගෙන
ඉර සේවය හිරු නැගෙන වෙලාවට
වළා පෙළ ද නෙක වණින් පාටගෙන
විහිදෙන අරුණලු රැස් මල් පොකුරෙන්
සිරිලක් කොමලිය සැනැහෙයි සිපගෙන

214. පෙරඹර දෙස ගිර මුදුණේ
සවි කර ඇති සීණුවේ
නාද රටා මවන දෑත්
දුටුවෙ ද මගෙ යාළුවේ
වරක් – දෙකක් – තෙවරක්
සිව් වරක් වඳින වාරයේ
පැවසෙයි ඉන් පැමිණි ගණන
මළුවට හැම නාදයේ

215. සමනල නුඹෙ කෝඩු ගමන
මේ වර හින්දා හිතවත
කළබල සිතනැති ව වරක්
නාද කරනු දැන පුරවත
දිරි බල ගෙන සිතට -ගතට
යළිත් දිනෙක පින් බිම වෙත
එන කල නින්නාද කරනු
ඝණ්ඨාරය ඇද පින්වත

216. දඩුකෝඩුවෙ යන වැඩී සිටිනවුන්
කියන – කරන දේ සිතට ගනිල්ලා
කිරිකෝඩුවෙ යන කොයි – කවුරුත් යස
පාඩමකට මෙන් අහුල ගනිල්ලා
සිරි පා වැන්දා හිරු දෙවි බැලුවා
සමන් දෙවිඳුටත් පින් දීපල්ලා
තෙරුවන් සරණින් දෙවියන් පිහිටෙන්
හෙමින් සීරුවට ගිර බැහැපල්ලා

13. ඉතිහාසයෙන් බිදක්…
217. අට වසකට පසු බුදු බව ලැබ ගත්
ශාන්ති නායක බුදුන් වහන්සේ
කැළණියෙ මණිඅක්ඛික නා රජුගේ
මැදුරට වැඩියේ ඇරයුම් කළ සේ
සුමන සමන් දෙව් රද ඒ බව දැන
කළ ආරාධනයත් පිළි ගත් සේ
සමනල ගිර හිස සමන් අඩවියේ
වම් පා සටහන් තැබු බව පැවසේ

218. භාතිකාභය රජුගේ දවසෙදි
තිබුණේ ලස්සන මල් උයනක්
ඒ උයනේ සිටි උයන්පල්ල විය
අත්-පා හිමි නැති කොට මිනිසෙක්
රජ උයනට විත් මල් අඩු බව දැන
විමසා සිටියේ විස්තරයක්
කොටා එදින සිට මල් හොරකම් කළ
උදවිය සෙව්වේ දින ගණනක්

219. දින ගණනක් මල් උයනේ සැංගී
උයන්පල්ල හොරු කවුරුන් දැයි
සොයමින් සිටියේ රැයත්- දවාලත්
“රජ අණ නොකඩා සොයනේ මැයි”
සුර අඟනුන් නෙක මල් නෙළනා බැව්
සිත දැඩි මේ මිනිසා දුටුවැයි
අගනක් අල්ලා ඇයගෙන් ඇසුවැයි
“මල් සොරකම කිම කරනුයෙ ඇයි”

220. එ සද එ අඟනෝ බොහොම ප්‍රීතියෙන්
“ බුදු හිමි සිරි පා වදිනට ගන්නේ
මේ මල් උයනේ නෙක මල් පුදමින්
සමනල ගිර මුදුණට අප යන්නේ”
සමනල ගිර කොහිදැයි විමසීමෙන්
ඊට ද පිළිතුරු බැඳි බව දන්නේ
“අප මල් දමමින් යන මග දිගට ම
මහ පිරිවර ගෙන පිය මැන එන්නේ”

221. මේ අයුරිනි සමනල ගිර ඇති තැන
කොටා විසින් සොයලා දී ඇත්තේ
රජු ද එ තැන් සිට හැම අවුරුද්දෙ ම
සිරි පා කරුණා කරනුව මත්තේ
රාජ උණුසුමත් රාජ ගෞරවය
මැද සිරි පා බිම “පින් බිම” ගත්තේ
බුදුන් දහම් හා සගුන් සරණ යන
සැම දන – මන සිරි පා සිරි මත්තේ

222. කිතුණු බැතිමතුන්ගේ විශ්වාසය
ඒදන් උයනෙන් උපන්න දිය ගඟ
සතර දිශාවට ගලමින් ඇති බව
ඒ නිසා ම මේ සමන් ගිරේ රඟ
ලොවේ මුල් ම මිනිසා ආදම්ගේ
පා සටහන් තැබු ස්ථානය වග
විශ්විසය කරනා බව මෙ තැනේ
සදහන් නූවත් ලිය-කියවිලි මග

223. අරාබි දේසේ මුස්ලිම් ඇත්තන්
සහ ලක අනෙකුත් මුස්ලිම් මිනිසුන්
“නබිතුමාගෙ පා සටහන” වන්නේ
එනිසා “ආදම්මලේ යැ” කියමින්
තවත් දුරට උහු තවත් නමක් දී
“පබාදමලේ යැ” ඔවුන් පවසමින්
බුදු හිමි සිරි පා පාද වදින්නේ
ඉතිහාසෙට ඇති නෑකම් සොයමින්

224. හින්දු බැතිමතුන් *ශිව භක්තිකයන්
රාජසිංහ රජු සීතාවක සිටි
පැවරු නිසාවෙන් ඊට මුවා වී
*“ශිවනඩිපාදම්” යනුවෙන් එ ද හිටි
දනන් නම් කෙළේ යැයි පැවසෙන්නේ
*“ශිවන්ඩල්පාදම්” යනු ද එදා පිටි
දෙනා පැවසු බව අයාලයට හෝ
ශිලා ලිපියකින්වත් නැති ව ද දිටි
(*ශිවන් ඔලි පාදම් මැලේ – ශිවදෙවියන්ගේ පාදාලෝකනය)

225. මෙසේ පුරාවත කෙසේ තිබූ ව ද
ගෞතම මුණිදුගෙ සිරි පා සටහන
තොසේ හද දරා සැනැහි – සැනැහි අද
බොහො දනෝ වඳිතෙයි සිත් සනහන
ගිරි ඉතිහාසය පිළිබද සටහන්
ඉතිහාසය තුළ වළ ලා සතපන
සිරිලක වැසියන් සියලු දෙනාට ම
විවරයි පත් දොරටුවෙ සමනල රන

(මතු සම්බන්ධයි.)

2024.04.01

කෝ—/–කෝ-/හා—/—-

කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—

20204.04.01

සීත දුරුත්තේ කෙවිලිය හා
පෙම් ගඟුලේ රස දැඟලිලි පා
වසර ලබා තෙමසක් ගිය දා
නුඹ පවසන්නේ කිම හඬ ලා—

කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—

කපුටු කූඩුවක ඇස ගැටිලා
කිරල ගහේ අත්තක ගසලා
“කොහෝ – කොහෝ” කියමින් ගයලා
කරනු ද නුඹ ඔච්චම් කොවුලා—

කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—

“පරපුටුකම” නුඹ ගෙන ආවේ
උපතින් ම ද කොවුලෝ රාළේ
කෙවිලිය දෝ ඒ බව කීවේ
“උපායටයි” නුඹගේ නාදේ—

කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—

ගුරු පාටැති ගුරු කොහා කොහේ
කවුඩු කොහා නුඹෙ එක ම රැහේ
ගෝමර – මල් – වයිර ද පෑහේ
කොණ්ඩ කොහා – උකුසු ද දෑහේ—

කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—

“කපටිකමට” නුඹ නාද කරන්නේ
කපුටුහාමිගේ ලෙය උණු වෙන්නේ
නුඹ පසුපස උහු හඹා සරන්නේ
කෙවිලිය අවසරයෙන් බිජු ලන්නේ—

කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—

කපුටු යුවළ නෑ ඒ බව දන්නේ
කපුටු හාමිනේ බිජු ද රකින්නේ
එළියට එන පැටවුන් දැඩි වන්නේ
එවිටයි කපුටගෙ නුවණ වැඩෙන්නේ—

කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—

නුඹගේ “අවුරුදු සෙල්ලම” දන්නේ
“අවුරුදු” කියලයි මාසෙ දැනෙන්නේ
“මීන” රැසින් “මේසයට” වඩින්නේ
එවිටයි කවුරුත් “අවුරුදු” කන්නේ!
***

ගිනි සිසිල

සැක බිය නැතිව සකසා නෙක කූට ලේඛන
උකුස්සියක් වේ යුක්තිය සිය දෑතට ගත්ත
රහස් ලිපි ගොනුද අස්තාන ගත කර හසුව
කෙසෙල් ගසට කෙටුමෙන් අද අසරණව ඇත

කිසිත් ආයුර්වෙද නොවන බලි කෝලම් නැටුව
සොකරිය බිසව ජගතුන් නිති ඇසුරු කළත්
උගුලක පැටලි අද්දැයි යම් කුකුසක් හිත නැගිණ
ගැබ්බර කතුන් දෙදෙනෙක් විය පිරිවර අතර

කෝටි ගනණක මුදල්- විස මත් කුඩු සඟවමින
නොම්මර තහඩු දෙකද සැනෙකින් වෙනස් කර
කැලෑ පාරකට බැස ඉගිලී ගොස් විදිල්ල සේ
මකර රැජින අදිවේගෙට කපයි මහ රෑ මැදියම

ඇය ගලග්‍රහනයට ගෙන වද හිංසා කරමින්
නොසිතු ලෙස ගල් ගසා මරා දසකයද සපිරින
සිසිල දැනෙන දියරින් නාවා ඊලඟ ගොදුර
රුදුරු ගිනි ජාලා මවයි ප්‍රකෝපිත වන යකිනිය

නිරිඳු දැහැමි නම් සැවොම සතුටින්…

2024 මාර්තු 14

ගුත්තිල ගුරූ

ඉහල යනු බලා
සැනසෙන්න නොහැකි වූ
තම බලය වැඩි කරන්
අනිත් අය පැරද වූ
රැවටීම වංචාව
තුලින් දිනුමක් පැතූ
බෝධිසත් චරිතයට
කැළලක් ද
ගුත්තිල ගුරූ

ජීවිතය කවි කරමි……

සෙව්වාට මේ ලොවේ කිමිදිලා හසරැල්
රැය පහන් වෙද්දි ඒ හැමදේම ගිනිදැල්
අකුරු නෙක ගලපලා ගෙතෙන විට පදවැල්
ජීවිතය කවි කරමි එය හරිම සිහිලැල්

දරාගෙන මහාමේරුවක් සේ ගින්දර
තුරුලතා මල් සදා ලොව කරයි සුන්දර
ජීවිතය ගත වුනත් උහුලමින් කරදර
වපුරන්න ලොවට දී අස්වැන්න හර බර

පිසලන්න හැකිවුනොත් කාගෙ හෝ කදුළක්
හිතන්නට එපා කිසිවිටක එය දෙවරක්
හදවතට ආදරෙන් කියන එක වදනක්
වාරු නැති දෙපයකට වේවි ලොකු දිරියක්

රැස් කරන්නට කිසිත් නොමැති මේ සසරේ
කෙටි කලක නැවතුමකි ජීවිතය මිතුරේ
දල්වලා එකදු පහනක් වුවත් අදුරේ
සිත් නිවා සනසවමු මේ රුදුරු කතරේ….

….නදී….

සත්‍ය සැමදා කුරුසියේ

හෝසන්නා හෝසන්නා කියූ උන්මයි වටවෙලා

කීවෙ කුරුසිය ඇණ ගසව් යැයි යද්දි සතියක් ගතවෙලා

සේදුමුත් අත තීන්දුව දී වැරදි බව දැන එකහෙලා

හෙරෝද්ලා නැහැ ගියේ එල්ලුම් ගහට නීතිය යටවෙලා

බරබ්බස්ලා ජුදාස්ලා හෙම ලබා නිදහස හිනැහිලා

සිටින ලෝකෙක සත්‍යයයි බිළිවුණේ කවදත් කොටුවෙලා

එදත් නායක පූජකයො රැළ සිටියෙ බලයට ලොබවෙලා

වගෙයි අදටත් දනා හැමවිට ගියේ රැල්ලට රැවටිලා

අයුක්තිය හා අසාධාරණෙ දැක දැකත් හිඳ නැවතිලා

මඩින විට අනෙ අපෝ කියමින් නොගොස් එරෙහිව නැගිටලා

නොසිට යුතු වග තවත් නිහඬව අන්ධ බිහිරිව ගොළුවෙලා

සමිඳු ජේසුන් කියා දුන්නේ කුරුසියක් මත බිලිවෙලා

අදත් කවදත් එකම දේමයි වෙන්නෙ ලොව යන කැරකිලා

ගෙනත් වධදී මරණ එක නැහැ වෙනස් හරි උන් බලබලා

කොතෙක් පෙනුනත් මෙයයි වියයුතු වෙනවගක් නෑ සිදුවෙලා

ජේසු කුරුසියෙ දැනුත් එල්ලී වේදනාවෙන් මිරිකිලා

ආදරණීයම සෘතූන්…

මේ සිසිර සෘතුවේ – අඳුරු වැහි වළා යට
තෙතබරිත වීදියක – නුඹ සමඟ ඇවිද යමි
සුළඟ හා මුසුව එන – අයිස් වැනි වැහි බිංඳු
විනිවිදව කබායත් – ගතම හිරි වැටෙන විට
නුඹේ අත උණුහුමෙන් – මහද සනසා ගනිමි
වසන්තය එනෙනතුරු – මඟ බලා ගෙන හිඳිමි

බෙරි පඳුරු අස්සෙන් – ඉඳහිටක මතුව එන
රොබින් කිරිලියකගේ – මනමාල ගී හඬින්
වසන්තය පැමිණි බව – ඉතින් මම දැන ගනිමි
ලැවැන්ඩර් ටියුලිප් – මල් පිරුණු උයන් මැද
නුඹ සමඟ තුරුලු වී – කෙළිදොලෙන් ඇවිද යමි
නුඹේ ඒ සිනාවෙන් – මහද සනසා ගනිමි

හිරු සමඟ හැඩ මවන – වෙරළ හා දඟ කරන
රැළි පෙරළි දෙස බලා – සිප්පි මත පා තබමි
විඩාබර දවස අග – සල්ලාප අතර මැද
බීර රස තොල රඳන -සවස්වරු ගත කරමි
ගිම්හාන උණුහුමේ – නුඹේ සෙවණට ඇදී
කෙටිම වූ රාත්‍රීන් – මිහිරිතම කර ගනිමි

නේක ලෙස වර්ණ වූ – ලස්සනම මේපල්
කොළ එකින් එක ඇහිද – සුන්දරම මතක හා
දිනපොතේ පිටු අතර – සඟවලා තබා ගමි
ආයෙමත් දිගු ශීත – කාලයක් එනෙන බව
සරත් සම සුළං සර – කොඳුරනා බව දැනම
කනස්සලු නොවී මම – නුඹ සමඟ සිනාසෙමි
ආයෙමත් එක් වරක් – ආදරේදැයි අසමි

11.03.2024

Photo credit: Joshua Fuller

වසරක් බලා සිටීමෙන් පසු උත්සවය පැමිණියේය

වසරක් බලා සිටීමෙන් පසු උත්සවය පැමිණියේය
ඔබ සැමට සුබ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා

මම ආසාවෙන් හිටියා
බලන්න
සඳ
පුර සඳ
ඉන්ද්‍රජාලික

උත්සවය මතක් වෙයි
ලස්සන උදෑසනක්!
ලස්සන දවාලක් !
ලස්සන සන්ධ්‍යාවක්!
ලස්සන රාත්‍රියක්!

මම වර්ණ ගන්වන්ඩ
රටා මවයි අම්මා
පොල් අත්තෙන් අත්ත
මහන්සියෙන් ඉක්මනින්
වියමින්,

කොහෝ කොහෝ
උඹේ පුරුදු හඬ
මගේ සිත රිදවයි,
හිත් රිදවන්න එපා
මගේ යාලුවන්ගේ
කුරුල්ලනේ ඔබේ ප්‍රියතම පිහාටුව තෝරන්න!
තරු වැඩසටහනක් කරන්න
මට අමතක වෙන්න සියල්ල ,

කොදුරුවන් බලා සිටියි
කැවුම් කෑල්ලක් කන්න.

කොකිස් අච්චුව
විසිවුනා
තෙල් පැහෙන තාච්චියේ
ගිනිදැල්ලට උඩින්
අම්මාගේ අතින්,

මොන කම්පනයක්ද – මොන හදවතක් ද?

මගේ හදවත නාද විය
රබන් හඬ සමඟ,
පොල් ගෙඩි දෙකකට
කීයක් දෙයිද ?
අහස් කූරු .

එතකොටයි වසන්තය

තැනින් තැන සුදුපාට ඩේසි මල් පිපුනාට
කහපාට නිල්පාට තව තවත් පොඩි මලුත්
කොලපාට තණනිල්ලෙ තැනින් තැන මතුවුණත්
වසන්තය නැහැ තවම.
ගිම්හානෙ කුරිරුකම දරා ගන්නට බැරුව
මේ නොවෙයි යුක්තියැයි
සරත් කල සටන් කළ
එඩිතරම විරුවන්ගෙ ලේ වලින්
හිරු උදාවක මිහිර මේතමයි
සිසිරයේ සීතලට ගල්වෙච්ච එවුන්හට කියා දෙන
ලස්සනම ලස්සන රතුම රතු රතුපාට
පොපි මල්
පිපුනේම වසන්තයෙ හොඳම හොඳ මැද හරියෙ
පුදුම ලස්සන රතක්
ඒ අර ලේමයි.

05/03/24
Photo:Diana Parkhouse

පිදුම

කුරුලු බෙටි වැටී තුඟු තුරු මුඳුන් හිස
සඳැස් ගසේ පැළවුණ සරු පිළිල ලෙස
ඔහේ ලියන නිසඳැස් නම් පිළුණු මස
කවිය කියා සමහරු තලු මරති රස

වැලේ වැලට පත්තර සේ ලියා ගෙන
මෙලෝ රහක් නැති පොඩි පොඩි හෑලි වුණ
අනාගතේ කවි කිවිඳියො මුළා වෙන
සැබෑ කවිය ගැන අද කවියන්ට උණ

සී පද ලියන කියවන රසවිඳින හැම
ඒවා තාම අගයන අතළොස්සටම
දෝතේ මුඳුන් අත් බැඳ වැඳ සිඹිමි මම
දෑසේ කඳුළු ඇත දැක කවියෙ මළගම

ඒ තමයි …. ගෑණු

සියුම් සියුමැලි සුමුදු මල් පෙති
කෝල කම් පිරි හිනාවා
සඳට උපමා මලට උපමා
නිමක් නැති ආදර කතා
සියලු සියොලග රස මවාලා
ආදරය ඇති තරම් තවරන
ඒ තමයි මුලු ලොවම සුන්දර කරපු ඒ ගෑණු

ඉරට කලියෙන් සඳු ට පස්සෙන්
දවස ගැන කියවූ
මහ මෙරත් සෙලවෙන තරම් දිගු
සුසුම් හද රැන්දු
සිනහවක් වත දරා සැනෙකින්
තැවුල් හැම හැංගු
ඒ තමයි මුලු ලොවට ශක්තිය අරං ආ ගෑණු

තනිව තනි මඟ ඇවිද යන්නට
එකතු වූ හේතු
දරා තනිවම තමන් තනියෙන්
හිතින් විද ගත්තු
දැනුම් අවියෙන් රුපුන් සිද බිද
ගර්ජනා කරපූ
ඒ තමයි මුළු ලොවක් වසඟේ තබා ගත් ගෑණු

විශාකාවක් විටක බිම්බා ව වී වරෙක
අම්බපාලි සොයන යහනත සනසවා
නොපුරා ම සසරේ පාරමී ගුණ
ලෙය ත් දන් දී සැනහෙනා
ගෙදර දී මිස එයින් පිටදී
බුදු බවත් නොපැතූ
ඒ තමයි සංසාර ගමනේ දුක් නිවු ගෑණු…

අගකුරු සොයා

ගිලෙන කොට මළ මුහුද ඉරාගෙන හිරු
දිලෙන එළි පහන් යට රතු ඇඳන් තරු
මිදෙන බෝසත් දැහැන් යලි නිදන තුරු
රිදුන අත් තටු හිමින් ගැලෙව්වලු මෙරු

සිහින සිල්ලර මිලට වීදියෙම විකිණුනා
නග්න ඔල්වර නාද අඳුර හා එක්වුණා
බිඳින මල්වර හීන සංතකෙන් ගිළිහුණා
විඳින කරදර එමට හුස්මකින් පිටවුණා

ලියන නම අගට මට වාසගම නැති වෙච්චි
ඇඳින ගන්නට එකම සාදකය මෙය වෙච්චි
සිඳුන අත්තටු දෙකම අම්මගේ මම වෙච්චි
ඉතින් තව හොයනවා මුන් අතර අප්පච්චි

AnA 2024

Photo; Ashish Agrawal

නොනිමි පිය සෙනෙහස

මගේ මතකය ඔබේ මතකය එකට සිටි හැටි සිහි වුනා
එදා ඔබගෙන් දැනුන දහඩිය සුවද මල් සිත පැට ලුුනා
ඔබේ උණුසුම් කබායට මා තුරුලු වීලා තුටු වුනා
එවන් දිනයක් යලිත් සසරේ කවද එයි දෝ දුක් වුනා

දුවේ කවියක් කියමු කිවුවම පොතක් අරගෙන ලං වුනා
මගේ ලොකුදුව කියන කවි හරි රසයි කිවු ඔබ තුටු වුනා
ඔබේ උණුසුම හදේ කොනකට දිරිය දුන් හැටි සිහි වුනා
හවස ගෙදරට එන්නෙ කොහොමද කියා බල බල පසු වුනා

පයේ ලන මිරිවැඩිය ගිලිහෙන විටදි තුරුලට ලං කරන්
ගතේ දහඩිය පිසින අත්පොඩි දෙකත් සිපගෙන එක් කරන්
මගේ ලොකුදුව තාත්තාගේ උකුලෙ ඉන්නකො රත්තරන්
කියා කිවු හඬ තවම දෙසවනෙ දෝංකාරය දෙයි හොරෙන්

‍පෙමක සිහිනය ඔතන දැහැනක බැඳුන කටහඬ සිහි තියා
තාත්තා වගෙ සිහින කුමරෙකු නිතර පැතුවෙමි හිත ලියා
කාත් කවුරුත් නොදැක තවමත් දවස ගෙව්වත් ගී ගයා
ඔබ ම මිස වෙන කවුරුවත් නැහැ අඩුව පුරවන්නේ සොයා

මවකගේ පැතුමක්

දෙපා වාරු නැහැ…….
හිතද නැවතුනා……
දැවැන්ත යකඩ ගේට්ටුව ඉදිරියේ,…..
ඇතුළට යම්දෝ නොයම්දෝ,……..
එළියට ඇද දැමු ගේට්ටුවෙන්,… …
කිරි කැටි බිළිඳා තුරුල්ලේ ඉකිබිඳිමින්
තාප්පයට පිටදී එතැනම,…..
කළ යුතු කිසිවක් නැත
වාඩි ගතිමි
වියලි තන පුඩු,….
පුතුට අමා සුවයක්,……
විදුලි වේගයෙන් ගේට්ටුව ඇරී
කලු පැහැති රථය සීරුවෙන්…….
පුතුනේ බලන් ඇර දෑස්,……..
නුඹගේ තාත්තාව
ලොකු වුනාම නුඹත් ලැම්බෝගිනියක
ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක්වත් වෙයන්

25/3/2024

වල මත සාජ්ජය

වල මත සාජ්ජය

අම්මා කෙනෙක් අලුයමින්
පිබිද බලයි වල මත හිද
පෙර පුරුද්ද විලස මෙලෙස
බලන කලට දකියි අවට
ගමට කලින් හිරු මුළුතැන් ගෙට වඩිනා

මල් තවම පරව නැති පෙර දිනෙහි වැලලූ වලෙන්
එකෙක් නැගිටියි ඈනුමක් හරිමින්
දෙඇස් පිසිමින් කඩයි නිදිගැට
ඒ අපේ උන්දෑ නොවැ!
රෑන ගිරා ජෝඩුවයි හාද වෙලා ආදරෙයි

තවත් වලකින් එකෙක් නැගිටියි
‘පස්සට පස්සට යමු යමු පස්සට’
ගමේ බසේ කොන්දොස්තර ඇවිත් වගේ කල් තියාම.
කවදාවත් ඉස්සරහට නොගිය කෙනෙක් නොවැ උන්දෑ.

හානේ අර එන්නෙ කවුද?
තවත් වලක් මතින් නැගිට සිංදුවකුත් කට ගාගෙන
දැකල පුරුදු නාකි සුද්දෙක්
පුරුතුගීසි කාරයා රටවල් අල්ලන්න සූරයා

වේල් දමා මල් ගවසා පුයර උලා හැඩ වීලා
රොමියෝ ජුලියට් වාගේ අත් පටලා මේ එන්නේ
අලුත බැදපු ජෝඩුවක්ද?
ආදරෙයි මම ආදරෙයි සුගත් තවමත් ආදරෙයි

වල මත හිද හති අරිමින්
විලංගු අත්, පාද යදම්
කදුළු ගෑස් ජල පහරින්
සකල රිදුම් පිරිමදිමින්
මේ එන්නේ තරුණ සිසුන්
කපා කපා කෑලි කපා අප වලකනු සිතනු එපා

පුංචි එකෙක් වල මත හිද
ගීයක් මුමුණයි තනියම
නංගිටයි මටයි ගෙඩි දෙකක් ඇතී
වැඩිය කඩන නරක ලමයි හෙම නොවේ අපි
අපට එහෙම කියා දීල
සේරම ගෙඩි උන් කඩාන
කන්න නැතුව හාමතේම
මැරිල ගිහින් උන්ගෙ පවට

කවුද බොලේ අර එන්නේ?
සුදට සුදේ උසට උසේ
සුදු කබාය සුදු කලිසම රතු ටයි එක
සිංදුවකුත් මුමුණ මුමුණ
අපෙ ගුරුතුමා තාමත් යයි ඉස්කෝලේ
අනේ දෙයියනේ!
අපේ ගමේ ප්‍රින්සිපල් නෙ
එයත් නැගිට වල මත හිද
‘මේ ළමයි කවුරුත් යන්නෑ කොහෙවත්
සද්ද නොකර ඉන්න ඕනෙ’
තරවටුවත් සමග සැවොම නිසොල්මනේ සැතපෙනවා
නැවත වලේ සදා කල්ම

ඉපිද මැරේ යලි ඉපදේ නොතිර සසර සාගරේ

අම්බපාලීලා ගේ පුලුළුකුල්

පුලින තල මැද ගිනි ගනිද්දී
දිනිසුරු ට හිමි වුණු දවස්
මුතුම පිණි පොද විසුරුවා හැර
සිහිල් කළ සොඳුරුම සවස්
හිසින් සන් කර ඉගිලි යන්නට
තැත් කරන පුන් තුඟු මනස්
සිප වැළඳ දිය කෙලින විල් මත
පිපුනි කොඳ මල් දස දහස්

පුළුල් උකුලක පහසු සයනෙක
නිදි වරා කල් මැරු දවස්
අගට එක් විය ළමැද තෙත් කළ
හසඟනන් හෙලු කිරි කලස්
වඩා හිඳ වූ අනවතප් තෙර
දුව පැන්න සුදු රාජ හස්
දෝත පුරවා දෙව් ලොවින් වැඩ
නිදයි සළමින් හිනා රැස්

රටා පිරි මැදි මිදුල හවසට
බලා සිටියට පා පහස්
නිශා කත පොරවද්දි සළුපිළි
කළුම පාට ට හුරු දවස්
පළල් කකුලක වැදී මැකෙනට
පිනක් කර නැති ඒ රහස්
කියා ගන්නට නොහැකි වී ඇත
ලතවෙනා සිතුවිලි සහස්

2024.03.08

මවි සෙනෙහසේ දායාද

සඳ තරු නිදි නොමැති ඝනදුරු අහස් ඉමේ
නොනිදන රැයේ නෙතුපිය කදුළකට නැමේ
මොහොතකටවත් තනි නොකරපු පැටව් ලැමේ
පිළ උඩ පැදුර මත සුසුමන් වාං දැමේ

තුන්පත් රටා මවමින් පන් පැදුරු වියා
නෙළමින් පලා කොළ සොයමින් දරට ගියා
මා දං හිඹුටු බෝවිටියා නෙරියෙ තියා
තවමත් දකිමි ඇලවෙන විට දෙනෙත පියා

පිටු පා ගියත් ලෝකය නොම නොසෙල් වෙතී
ලැබුවේ දුකම විතරයි කදුළකින් ගෙතී
ඇසුවත් නොයෙක් ගැරහුම් සිත රිදුම් කතී
තරහක් නොවේ අබැටක්වත් සිතින් සිතී

වැහැරුණු කොපුල් තල කදුළැලි සිපගද්දී
හදවත නැඟෙන සුසුමින් ළය ඇවිලෙද්දී
තම කුස නොපිරුණත් උන් කුස පුරවද්දී
උතුරා ගලයි සෙනෙහස සිත අස්වැද්දී

ඝන කළු වළා අතරින් රිංගා රහසේ
සඳ හෙමි හෙමින් සැඟවෙනවා දුර අහසේ
නුඹ ඉකි ගසා හඬනා කදුළක පහසේ
දැනිල ද කැකුළු මල් පෙති සැලුනේ රහසේ

වැටි වැටි දුවන විට විත් අත අල්ලාපූ
ඉකිබිඳ හැඬුවදා උකුලෙහි නලවාපූ
අඩියෙන් අඩිය පසු පස විත් දඟදාපූ
කෝ අද කොහිද දරුවෝ නුඹ සනසාපු

ගල උඩ පන්සලේ පෝදා සිල් රැක්කේ
බෙදුව ද දන් පිඬක් දරුවෝ නැත දැක්කේ
දොරකඩ ගහේ පොල් අමුණාගෙන කෙක්කේ
ඉක්මන් අඩි තියා පිටවුණි අරුමැක්කේ

සඟවා ළයේ සතපා මගෙ පණයි කියා
රැකගත් උනුත් අද පිටමං වෙලා ගියා
ලොවක් කොහිද අප වෙනුවෙන් ඉදිව තියා
මට ද මමත් අහිමි වු බව දහමේ ලියා

මමත්වය

යලි නොඑන අතීතය
මිය ඇදුනු අතීතය
යලිත් සිහියට මවා
නොලැබු දේ ගැන
නොසිතු දේ ගැන
පසු තැවිල්ලෙන්
දුක් විඳින මිනිසා

විසිරිලා බිඳෙන සිත
ලුහුබඳින මිරිගු සිත
නොසන්සිඳෙනා සිත
සසර සැරිසරන්නට
කම්සැපට මුලාවී
මමත්වය පොදි බැඳන්
ජිවිතේ මේ මොහොත
භවය බව නොදැනගෙන
සසර දිගු කරගනී

වියෝගය.

දිනකට වරක් දුමක් නැගි
පැල්පත තුල
මින් මතු….
සදහටම නිවෙනු ඇත
ඒ පහන් සිල.

පිල් කඩ වාඩිගෙන
මා වවුලන් ගණන් කර කර
කදෝකිමි සෙල්ලම් අතර
සැනසුනු පැටවුන්
යවා නින්දට
අඩ අඳුරේ නිස්කාන්සුවේ
සඳ එලිය උතුරා ගිය නිමේශයන්
නිවා සනසා දාහය
ගත සිත…
ඉතින් මතකයන් පමණය.

අව්වට ගිනියම් ව
වැස්සට තෙමි තෙමී
නොවෙනස්ව දරා ගත්
මහ ගල් පර්වතය
අදහන්න පුළුවන් ද
කඩා වැටුනු බව
කැණිමඬල හිස මතටම!!

පිච්චිලා කරවෙලා
මිටියට තැලෙද්දිත්
කෙඳිරියක් වත් නොනැගි ගල් කැට….
ඔහේ බලාගත් අත බලාගෙන
ඉන්නවා බලාගෙන ඉන්න බෑ තව.

හිත කීරි ගැහුනත්
ඒ දවස
ඈතින් රැව් දෙන
ගල් බෝරේ … ගල් බෝරේ…
දෝංකාරයට..

ඒ වචනවල
තැවරුණු ගිනි සිසිල
මේ තරම් නම් බරට
දැනුනේ නෑ කවදාවත්
අද වගේ පපුවට.

සමා අවසර හිමියනේ
මතක බණ දෙසුවට
අද නම් එකම බණ පදයක් වත්
මතක නෑ මට!!

අත්හැරිම

අල්ල ගත්තත් තදින් සිතුවිලි
සතුට ලඟ පිරි සුවහස
වැල්ල පසුකර දුවන රළ මෙනි
සිතට තිබුනද නිදහස
රැයක් උදයක් පවා වෙහෙසී
ලැබුනු තැන් වල මදහස
අනේ නැතිවුන වාර අපමණ
අපි සොයන ඒ සෙනෙහස

දුකක් මෙය නම් සසර ගමනේ
කරුමයකි මේ කැරකෙන
වෙරක් කර මා මගෙම කර ගත්
කයකි ඇස මත රැවටෙන
පසක් කරගත් දෙයක් නොවුනත්
මනස ඇතුලේ දැවටෙන
හුඟක් තැන්වල මුලින් සැනසුන
අගක කඳුලක් ගිණිගෙන

පුරුද්දක් නැති උනත් හද තුල
විඳවනා බව හිතන්න
හුරුකලොත් මේ සිතම දවසක
බොරුව ඇතුලෙන් නිවන්න
වැටහුනොත් අපි ඇත්ත කවදත්
හරිම විදිහට දකින්න
අල්ලගන්නට කලින් මොහොතක්
හිතෙයි හැරිලා බලන්න

යෞවනියගේ ප්‍රථම ආලිංගනය

දෑ….ස වසා… ගමි
නුඹේ.. දෑතට සිර වෙමි
තබා සවනත
නුඹේ ළය මත
ගැහෙන රා..වය අසා ඉන්නම්

මේ… මිහිරිත ම වෙලාවයි
සුසුම කොපුල ම දවයි
මහද වෙණ නැළැවෙයි
ඒ නැඟෙන හඬ ඇහෙනව ද

අවදි නොම වී ……
නිදැල්ලේ.. යමි
දුර ඈ..ත ….අර අනන්තය වෙත
තබා…. මගෙ හිස
නුඹේ….. ළය මත
හාදු වැස්සට තෙමෙන්නම්
ලවන් මී.. විත දෙන්නම්

එපා…. මට මේ ගමන තනි මඟ
සිර කරනව ද සදහට
නුඹේ සිරගේ….. මාව

29-03-2020

ප්‍රථම ආලිංගනය
යෞවනිය ට
යථාර්ථයෙන් හා තර්කයෙන්
එපිට මිහිරි සිහිනයකි

A Legend of POMPEII

Young warrior returns home to visit his pregnant love – a Report heading

Far echoed dust wrapped iron body young

Saddled to his home

White stallion mimicked his weary unsettlements

Wounded blotches on one of his face

Opened to the stealthy sun shining above

Celebrations and Celebrations everywhere!!

wine all over the night till dawn

All stood under custody of his finger tips

Ransoms will be delivered to the motherland

A barking sky like a rogue, quite unusual

For a warrior like him

If dedications were to face an enemy in the field

It seemed a judgment day for all

With the roaring boulders sunk in their life

The warrior and his swollen bellied wife

Slept under a cover of ashes and melted lava

Unmoved with a hand hung smoothly but tightly

on his child unborn

Photo credit ; Iwona Castiello d’Antonio

දෙන්නා දෙමහල්ලෝ

ගොරවන අහස අකුණක් පොළවට එව්වා
ඔරවන මුහුණ තරහව හොඳහැටි කිව්වා
නොදොඩන මුවෙහි තතු නෙත මතුපිට ලිව්වා
නොදනිමි කාට කියමිද ඇත්තට මේව්වා

කියවන අකුරු අතරේ වැරදිම දැකලා
ලියවෙන වචන අස්සෙත් ඇදකුද කියලා
යන එන මගදි හමුවෙන නරකම හොයලා
පවසන එකම වැරදියි බැලුවම හිතලා

රිදුනම හිතක් එක එක දේ කියෝගෙන
දැනුනම දුකක් තව තව එය සඟෝගෙන
පුදුමම දෙයක් යන හැටි හැම මැකීගෙන
ඉදුනම බතක් ලිප මත ගිනි දරාගෙන

අද කෝ මගෙ තැන

පෙරකල ; යනෙන විට ලොකු අය___ ගිය පාර
මා දැවටුනා අතඟිලි’තර _____දඟකාර
විදුබිම තුළදි නිරතුරුවම ___කර, වීර
පොත් තුල තැබුවෙ සටහන් සැම ______අතනෑර

ඔබ මට සුහඳ වී සිටි හැටි මතකෙ ____ඇදි
සතුටයි එන්නෙ ඒ මොහොතට හදට ____ඇඳී
නිල් කළු නොයෙක ලෙසි මෙහෙවර පුදන____ ලදී
කලගුණ සලකන්න ලද ඉඩහසර___ මදි

පෑවත් හපන්කම් හෙළබස ළඟ___ රිස්සේ
ඒවන් සතුට පෙර යුග යුග___ ඔස්සේ
නෑ මේවෙද්දි නව දියුණුවකට ___පස්සේ
කීමට දුකයි මා දැන් අහු මුළු ___අස්සේ

අණසක පතුරුවා තම තම සිතුව ____ලෙසේ
පරදෙස් මිනිස් කැළ ගැන ඉතිහාසෙ__ඇසේ
හිටුවා පණැ’ති පිරිසක් ලක් මවට තොසේ
පෑ පෙළහරට මුල් වුන ඔබෙ සවිය __දිසේ

නංවාලමින් ජාතික ,ගැදි පැඳි වලට
ජීවය ලබා දුන්නෙමි මට හැකි ලෙසට
ආයෙත් කලක් ආවොත් පෙර විලසකට
අස්වද්දන්නෙමිය රස ගුණ දෑ පොත පතට

සඳ වතුර

විඳිමි මේ සොඳුරු බව
රැය කෙතරම් අන්තරායකර වුවද
කාට නම් නවතනු හැකිද
මේ සඳ වතුර?

කාල වලාවක ඇළී
සඳ සැඟවි නිදිබරව
එහෙත් මේ සඳ වතුර
කෙසේ නම් වැගිරේ ද?

හීල් වී මහ පොළව
ගහ වැල ද නිහඬ ය
සඳ වතුරෙ දියවෙලා
නිදා වැටෙනා අරුම
එහෙත් දුර කඳු ගැටේ
දැල්වෙ තව එළියක් ද
හුදෙකලාවේ ඔහේ
සඳ වතුර ඇවිළේ ද?

සඳ වතුරේ පෙඟී ගිය
අර පේන නිවහනේ
සිහින දකිනුයේ කවුද ?

ළඳු දිගේ කඳු දිගේ
ගලා එයි සඳ වතුර
මගෙ ඇහේ
මගෙ වතේ
මගෙ හිතෙත්
සඳ වතුර.

පුටුව පැනයක් අහනවා

බදා ගෙන පොත අකුරු කල තැන පුටුව තාමත් තියෙනවා
සිදාදිය හැර කලාතුරකින් පැමිනියත් බර දරනවා
එදා උත්තර ලියපු මං දැං ප්‍රශ්න පත්තර හදනවා
සදා නිහඩව පුටුව උත්තර නොමැති පැනයක් අහනවා

මිය ගිය අවුරුද්ද

කොහා හිටි අතක් නෑ අත්තක් ම බැලූ කල
කැවුම් කිරි බතක් නෑ ලිග්ගලේ මකුණු දැල
හිරමනේ හඬක් නෑ ගල් ගැහී බිත්ති මුල
බඩේ ගිනි දැවෙනවා බක් මහේ අකුණු සැර

මලක් එරබදු කොයි ද? ඉනි වැටක් අසල නැත
රබන් පද හඬ කොයි ද? බෆල් හඬ තලන කල
පලක් නෑ ආදරේ නැතුව බටනලා හඬ
ඒ නිසා මිය ගිහිං අපේකම දැණුනු සිත

නවමින් සිරස බැතියෙන් හිඳ දෙ අත් වඳී

පිපිමල් පොඩිවගේ නිවසක සිරිය අරා
සමනල් පැටවුසේ ගෙමිදුල එලියකරා
දුව පැන නටන විට දඟලන් සිනහදරා
දෙගුරුන් හිඳින්නැති හිත්තුළ සෙනෙහෙපුරා

එකෙකුට එකෙක් නම් නොදෙවෙනි වෙන්න ඇතී
සැර වැර වලින් යන්තම් පිරිමැහෙන්නැතී
හැඩවැඩ බලන් හිත් සතුටේ ගිලෙන්නැතී
පෙරමග සිහින හරි හරියට පුරන්නැතී

සුවඳැති කැකුළු හයකට පෙම බෙදමින්නේ
රැකවල් කරන් පුතු දෙපලත් පන සමිනේ
සුරපුර මැව්ව නිවසක සිරි සුව වරුනේ
මතකය සුවයි පෙරදා ලැබු රැකවරනේ

ඔසවනු විලස ලොවවෙත පය නොබිය ලෙසින්
දෙවමින හුරුව දරුකැළ හට නිතිව තොසින්
පෙරමග දකින නැණ නුවනින් බලා ඇසින්
හුරුකළ පියානෙණි ඔබවෙයි පවුර වෙසින්

යහගුණ කැව්ව ජීවිත තුළ පණ විලසින්
බෙදලා ආදරය හැමටම එකම ලෙසින්
කුරුළු කූඩු මවු රැජිනියෙ නුඹ එලෙසින්
මගපෙන්නුවේ අප හැමටම ටැඹ විලසින්

ගෙව්වත් වසර ගනනක් ඔබ තුරුලෙවැදී
අද ඔබ දෙපල මහපොලවේ සැතපි හිඳී
දකිනට නිවන් පතමින් අප සෙනෙහෙ රැඳී
නවමින් සිරස බැතියෙන් හිඳ දෙ අත් වඳී

නිතරම අහන ප්‍රශ්නය-

නිතරම අහන ප්‍රශ්නය-
සුරංගනා කතා, සමනල්ලු , නිල් අහස ඇර වෙන දේවල් ලියන්නෙ නැද්ද ?

ඇහි දොර අරින තැන් සිට මෙහි දුකම ඇතී
ඉහිලුම නොදෙන තරමට නෙක රුදුරු වෙතී
මිහි සාරෙන් උරාගත් ඉරිතැලුම් නිතී
පිහි තුඩු උඩින් මල් ලෑවට වරද නැතී

බත් ඇති තැනට ලැබෙනව නම් කොසුත් හොඳ
හිත් පෑරෙනා ලෙස ඇත්නම් කඳුළු කඳ
සත් සිය වරක් කවි කෙරුවට ඵල වෙත්ද
නෙත් ඇර සිහිනයක් දැක්කම හොඳ නැද්ද

දුක ඇති අය ඇයිද මේ දුක උඩට අරන්
නෙක විට දෝස කරවති ගිනි හඬ පුපුරන්
එක පරපුරින් අහවර කොට මේ නපුරන්
දුක නසමී මවා මොහොතක මායාවන්

ගලනා බැවින් දිගටම ගං දිය දහර
පිපෙනා බැවින් අතු අග රත් මැයි මාර
දකිනා බැවින් බැමි එපිටින් තිරසාර
නොමනා දේම පබඳිමි මායාකාර

විහඟුන් ගුමන රන් වාටිය පියාපතේ
නොදනින් මෙවන් කටු ඉති නෙක ඇලී ගතේ
ගණනින් සැටක් යන්තම් ඇති මෙජීවිතේ
පුරමින් මැදුම් වත සිපගනු සොබා වතේ

අවසරය තවම ඇත

බර්මියුඩා ජිවිත

මිල මුදල්වලින් පිරවුවද,
බලය, නිලය, වස්තුන් රැස්කර පිරවුවද.
කිසිවකින් පිරවිය නොහැකි
බර්මියුඩා ජිවිතයක්
සැම මිනිස් මනස්
අභ්‍යන්තරයකම
චක්‍රයක් බදුව,
කලින් කලට
නැවුම් වි,
සෙවනැල්ලක් බදුව
පිටුපසම ලුහුබදි.

නා.ලා

‘Who will call me Dad again’ -Dr Manjula Dilkushi Silva High Wycombe

This was written based on a BBC news I saw yesterday 27/02/24. A fathers pain after loosing 3 daughters, wife and relatives.

Three roses were blooming beyond many fences,
With the kisses of dewdrops on the petals in the dusk.
They were shining beautifully in the dawn of sunrise,
Fluttering in the gentle breeze,
As if waving to me, asking to come near.

Suddenly, a blustery wind of jealousy,
Hatred, or something else, blew over,
Because it could not bear these trees growing nicer.
In a moment, my roses were ruined in a fume,
Roots, flowers, even buds were destroyed without humour.

My entire life was shattered into pieces,
Hundreds of trees, flowers, and buds were taken.
Fumes are flying over, the grey sky is grieving forever.
‘Who will call me Dad’ again, I ask from you forever and ever.

UK

සොයමි සතුට

පියඹා ගියා මනසින් අද නොයෙක තැන
සොයමි කිමඳ යයි පැහැදිලි නෑ තවම
ගසක රිකිලි මැද තුරුලිය රැඳන තැන
සුවඳ පියුම ලඟ, බමරුන් සොයන රොන.

එතැනින් පියඹ යමි නිල්වන් සයුර ඉම
විඳිමින් හමන සිසිලස රැලි සමඟ එන
නෙත ගත සුවය ලද කිමදැයි සොයනු මම
තවමත් නොපැහැදිලි යමි, එතනින් නික්ම

දසමස කුස රැඳු සුරතල් දියනි පෙම
නැතිනම් සුරුබුහුටි මුණුබුර දුටුව සම
අඩ ශතකයක් ගෙවු සැමි ලඟ සොයමි මම
නැත, යලි පියබ යමි සොයමින් යෙහෙලි සැම.

මතකයි සිනහබර සමයක් ගෙවූ සඳ
ලැබුනා සැම විටම සුවයක් ගයන සඳ
ආදර හැඟුම් පුදනා සිසුවන් සමඟ
සතුටක් ඇතත්, නැහැ සොයනා දෑ නිබඳ.

හැරුනා යන්ට ඈතට කෙලි සම වෙතට
මව් පිය සොදුරු බස ආච්චිගෙ තුරුලෙ සිට
සෙව්වා සෑම තැන, දැනුනා යම් සතුට
ලැබුන සැනින් සුනුවිය, අනෙ
රිදුනි මට.

සොයනා යමක් ඇත්තේ කුණ කය තුලද?
නැතිනම් ගෙවී යන කාලයෙ සැඟවිලද?
මොහොතින් නගින බසිනා සිතිවිලි ලඟද?
නැත, එය ඇත්තෙ නොපෙනෙන සිත තුල නොවෙද?

පුරුෂ වෘත

තබා හිස උර මත
නිදන විට නුඹ
නොදකිමි සිහින මම
නොනිදමි මම
දිවි ගෙවමි
සැබෑ මොහොතක

තබා හිස උර මත
නිදන විට නුඹ
ගනිමි නුඹ හිස බර මතු නොව
නුඹ හදෙහි හැම බර
සෙනෙහසින්

එහෙත් නුඹ
අවදිව යළි
බලා ඔය දෙනෙතින්
සෙනෙහසින්
මදකට මා ළඟ රැකවරණයට තැබූ
රැගෙන යයි ඒ බර යළිත්
නොවිමසා කිසිවක්

නිහඬවම සිටිමි මම
නොකියාම මා සිත
උකටලීවම
නොඉල්ලා ඒ බර බෙදා ගන්නට
යන තුරුම නොපෙනී නුඹ
යළිත් හෙට එන තුරු
හිස හොවා නිදන්නට මා උර මත

එතෙක්
සිහින දකිමි මම
බෙදාගන්නට
නුඹට වැඩි බර …..

(මාර්තු 8 කාන්තා දිනය නිමිත්තෙන් මාර්තු 9 සිහිනයෙන් අවදිව ලියමි)

තුරු හිසින නික්මී කාව්‍ය සංග්‍රහයෙන් – 2023

ඇරයුම ලදින්…….

ඇරයුම ලදින් සිත ඉපිලුනි සතුටු සයුරු තෙරේයා

විසල් මහා රුක් පියසක සිහිල දැනුනි හදේයා

හවස 3 ට මං ආවත් යන්නේ කෝම තැවේයා

දෙවියනි මටත් වරයක් දෙනු පුදට බාර කැපේයා

කිරිදිවැල ට ගවු සියයක දුර දැනෙනෙ

තනි මඟ තනිව රෑ පානට බිය ගෙනෙන

හදවත එවා මගේ සුසුමක් දවටා බරට

තුති මල් පුද කරමි මට ඇරයුම දුන්නාට

සුනිල් මැතිද හා නන්දා මැතිනි සඳ

යුගයක ඉසි වරුන් විය හද බැති පෙමින

ඔබ නුග රුකකි දස අත සිසිලස සදන

හද පුදසුනේ හිදුවා මේ හැම මල් පුදමි මම!!!

ජීවිතයේ හොඳම හමුව

එදත් සියුමැලි හදවතින් නිති ආදරය පුරවලා හැමුව
හඳත් පැරදුනු වාර බෝමැයි අහින්සක කම මුවේ තිබුව
මතක් වෙනකොට තාම කම්මුල් දෑල කඳුලැල් වලින් තෙමුව
අදත් නුඹ විතරමයි මගෙ ජීවිතේ හමු වූ හොඳම හමුව

හීන ඔක්කොම බොඳවෙලා ගොස් තනිකමෙන් දිවි ගෙවෙනවා
ඒත් නුඹ ගැන මතක අමතක නොකර ඉන්නත් හිතෙනවා
නොයෙන බැව් දැන ගෙනම හදවතෙ ගැඹුරු තැන ඉකි බිඳිනවා
තාම ඉඳහිට පාර අද්දර දෑස සක්මන් කරනවා

සාස්තරේ

වැස්සක තිබෙන හීතල
මද්දහන ගිල දමන බව
උදෑසන හිරු කිරණ
රාත්‍රිය බිලි ගන්න වග
ඇය මට කියා තිබුණා…

පොම්පෙයි නගරයෙත්
දෙවොලක් අතුරුදන් වූ බව
ඇය මට තව දිනෙක කීවා…

ගිනි කඳු ඉතා භයානක බව
විසූවියස් අද්දරින්
දෙවොලේ සුන් බුන් හමුවූ බව
දෑස් පියන් ලොකු කරන් කීවා..
ආදරෙත් ඒ දෙවොල සේ
අතුරුදන් වන වග කියමින්
අනතුරු ඇඟවූවා…

ඉක්මනින් එන අය
ඉක්මනින් යන වග කියමින්
සමහර අහඹු හමුවීම්
සදාකාලික බවත් පවසමින්
“හිත පරෙස්සම් කරගන්න”
අණ කළා..

පාන්දර පේන හීන හැබෑ වෙන බව
නිතරෝම ඈ කියා තිබුණා…
දවල් දකිනා හීනයක් සේ
එන අයත් යනු ඇතැයි කීවා…

හණමිටි අදහස් අහක දැම්මට
ආත්තම්මාගෙ සාස්තරේ
පාන්දරම
කිරි ගහට ඇණලා තිබුණා…

කඩුපුල් රැඟුම

​

සඳ එලියේ පිබිදෙන​
හිමිදිරියේ මැලවෙන​
රැයකට විකසිත වන​
දුටුවන් වශී කරවන​

විස්මිත කඩුපුල් රැඟුම
ඉකුත් රැයෙහි දිටිමි මම​
මෙයයි ඔබ දොරට වැඩුම
එයමයි ඔබ​ අවසන් රැඟුම

නිමල අමිල​ කඩුපුල
නොනෙලා බලන් මේ මල​
අන් සතු නොවේ කඩුපුල
නෙලුවොත් නැසේ මේ මල​

ලෙලවා පෙති එක එක​
අඳුරේ පියකරු රැඟුමක​
නියුතු රුවැති දෙවඟනක​
දිටිමි විකසිත වන මලක​

කඩුපුල් මලෙන් ඉගැනුම​
අතිර බැව් දිවි පැවතුම​
බැවින් තව්කල් අප විසුම
දියන් සතහට රැඟුම උපරිම

ලෝවැඩ සඟරාවේ සිත්ගත් කවි

ඇත ලොවැ වනපස මල් හැම දවසා
කොත නක පිදුවත් මුනිඳුන් උදෙසා
සිත මෙවිතර පිනටත් නොමැ සලසා
සත සසරින් ගැළවෙන්නේ කෙලෙසා

සමනල සඳෙස -13

සමනලයා දුටු දියැලි-1

බෝපත්පිටියේ මනාලිය-15

245. සමනල නර නුඹ සමන් දෙවිඳුගේ
අඩවිය පසු කර පහළට එන්නේ
අඩවි පෙතේ හිඳ ගලා බසින නෙත
රඳනා දිය දහරක් මතු වන්නේ
වැඩිය ළං නොවී ඈත ඉඳන් බල
ගලා හැලෙන දිය කිඳුරිය වැන්නේ
බොපත් ඇල්ලයි වන මැද ඇත්තේ
කියන් ඇගේ වතගොත නුඹ දන්නේ

246. මහවැලි-කැළණි-කළු හා වළවේ ගංගා විලසිනේ
බෝපත්පිටි ඇල්ලත් සිසිලස විඳගෙන සමගිනේ
මග ඇදි-ඇදි ඇද ගමනින් ඉඟ-සුඟ ගත වනමිනේ
මහ ගල් කුළකින් පහළට ඇද හැලෙනව මහවනේ

247. සුසිනිදු සිසිලස දෙන හිරිකඩ මල් සේ පිනි වලා
පුළුන් කඳක් සේ සුළඟට දසතට යන විසිරිලා
සුරතල් බෝපත්පිටි දියැලිය සොඳුරිය බඳ සලා
නටන්නී ද දුටු-දුටුවන්ගේ නෙත්-සිත් පුබුදලා

248. නුඹෙ වයසේ තව එකියක් නුඹෙ හැඩ-රුව ඇති අනේ
බෝපිටි මිණිමුතු පොළොවේ හැර නෑ වෙන ඉපදුනේ
නුඹෙ රූපෙට තරඟ වදින්නට සිරිලක් සිව් වනේ
කිසි ම කෙනෙකු නැහැ නුඹ හැර පළමුතැනේ නම දිනේ

249. කොතැන ඉපදුනත් සුරඟන නුඹෙ රුව කල-එළි කළේ
බෝපත්බද මිණි පොළොවෙහි බෝපත්පිටියෙන් ගලේ
ඇඹරි – ඇඹරි පහළට එන නුඹෙ සුන්දර දැක හෙළේ
දුටුවන් සැමගේ ආදර හැගුමන් නුඹ වෙත සැලේ

250. ලස්සන රම්බොඩ – දියලුම – දුන්හිද යන දිය ඇලී
කොතරම් මනහර ලෙස පෑවත් නෙක රති දිය කෙළී
රඟන විලාසය පන්සර වැදෙන හඬට හද සැළී
යයි නුඹ වගෙ අන් කිඳුරඟනක් ලක් බිම නැහැ මලී

සමනලයා දුටු දියැලි-2
බෙලිහුල් ඔය කුමාරිය-16

251. තවත් මනාලියකගෙ දිගු වරල්
නැගෙන රැළි තැල්ලෙන්
සුදත් සේල ඇදහැලුණා සේ
බෝපත් දිය ඇල්ලෙන්
වියත් සුදන කවිකොට කිව්
බෙලිහුල් ඔය සිත පල්ලෙන්
නුඹත් ගොසින් බලා වරෙන්
වැටෙනායුරු ගිරි දල්ලෙන්

252. ඇස ගෙන කඳු මුදුනෙ සිට සාරවත් කම
බැස ගෙන සිනිදු ගල් කැට ඔප දමයි හැම
ර-ස ගෙන දෙමින් දුටුවන් මන බදින සම
පි-ස ගෙන එන සුළඟ රහසින් කියයි පෙම

253. නෙත-සිත උමතු කරවන සැම දෙනාගෙ ම
උස කදු ගිරි රැසින් වට වී වටේට ම
ඔබෙ රස ගුණ උකාගෙන මුළු පළාත ම
තුරු පල ලබා පොබවයි හැම වෙලාවෙ ම

254. සරස්වතී දෙව් නුවණින් බැලුම් හෙලූ
ඔබෙ රුව පියකරුයි කාටත් නෙතින් බැලූ
බෙලිහුල් මනාලිගෙ සේලය දැකුම් කලූ
සුරතල් කරයි දෑතින්ගෙන වළවෙ – කලූ

255. කවි රස දන්න කවියන්ගේ බස ගත්තේ
දෙ පද – තුන් – සතර පද පෙළ රස ගත්තේ
තෙලිතුඩ අග වණින් බොඳ වී වෙස ගත්තේ
ඔබ රස ගුලාවකි පැසසුම් දෙස ගත්තේ

256. බෙලිහුල්ඔය නම ද ලොව සිහිවටන පෙළේ
රසවත් කමින් වියරු ව පෙළ ගැනුණි මුලේ
ඔබෙ ළය මඩලෙ “සංදේශය” වැඩුණු කලේ
සිතුවම් පට අතර ඔබ දුනි තුරුණු බලේ

257. ඔබෙ සිරියාව නෙත සරසා ය සිසිල ගෙන
සුළගට මුසු වෙලා නිබද ව හමා යන
ගුණ – රුව – රසය නිති ලබනා නිසා දන
ලොව නන් දෙසින් පැමිණෙයි නුඹ සොයා ගෙන

258. පිස – පිස ළවැලි මුතු කැට රොන් මඩ ඈදී
සිඹ – සිඹ මිහිකතගෙ ළය වැද මිණි පෑදී
කහ – රතු – වයිරෝඩි රුවනාරින් සෑදී
වටිනාකම කියයි මහ ඉහළින් කෑදී

259. හෑරෙන පස මැදී තව සාරෙට මානයි
තේරෙන බව දැනී කෙත්වතු හරි සාරයි
සෝබන කුමාරිය බෙලිඔය මන- මාලයි
මේ ගම ඔබේ සුකොමල දෑතට බාරයි

260. දැනුවත් උගත් පොහොසත් දන මන දන්නා
රුවෙනුත් මොනවට ද පැහැදිලි කර දෙන්නා
කෙරුවොත් සමක් රස කර තාලෙට ගන්නා
සවිමත් කරයි ඇගෙ දරු – දැරියන් ඉන්නා

261. මහදැව ගම්මානෙ රාසිං මහා රදා
කිරි බණ්ඩාර තනි ‌කළෙ මහ කැලේ වැදා
ගොවිතැන්- බතට දිය උල්පත් වෙමින් බෙදා
ඔහු රැක ගත්තෙ බෙලිහුල් කුමරියයි එදා

(මතු සම්බන්ධයි.)
2024.06.01

සැළලිහිණි සංදේශයේ සිත්ගත් කවි

වඳනා සුරන් කිරුළ’ග රුවන කැලුමෙනා
බඳනා කොමළ ලතු විලසළ රනින් මනා
මඩනා බැවින් සිය පත එහිමි පතුලෙනා
බියෙනා ළතඹ හෝ පලු සදිසි වෙවුලනා

දුවල එන්නම් ළඟම දිනයේ

ආස නැතුවම නොවේ අකුරට
සිදාදියෙ ගිණි අවුවෙ දැවුණේ
අම්මෙ නුඹෙ බර ටිකක් ගන්නයි
මෙහෙව් ලොවකට දෑත පෑවේ

හිරුත් සඳු පායනා ලෝකෙක
අඳුර රජයන අපේ ලෝකේ
හිනාවෙන්නට හේතු හොයනව
අපේ වරදද රිදුම් දෙන්නේ

ලොකුම මිනිහෙක් නොවේ අම්මේ
වෙන්න නුඹ මට කියා දුන්නේ
හොඳම මිනිහෙක් වෙයන් කියලයි
ආදරෙන් නුඹ හාදු දුන්නේ

දෑතෙ කරගැට දුකක් නෑ මට
පඩිය ලැබෙනව ලබන මාසේ
බේත් තුණ්ඩුව අරන් හනිකට
දුවල එන්නම් ළඟම දිනයේ

ආළවක යක් රජුගේ දියණියයි

සේලා තෙරණිය

පෙර බුදුවරුන් කල කළ බෝ පින් ඇත්තී
සේලා තෙරණි ඉපැදුණි පුර හංසවතී
කුල මැදුරක වැඩී සම සරණයක එතී
අවුරුදු සිය ගණන් සතුටින් දිවි ගෙවතී

සැමියා මිය ගොසින් ගත දුබලයි වයසින්
උත්තම පින සොයයි ඇය හද දුක දරමින්
දිනයක එළඹ සම්බුදු බෝරුක වඳිමින්
ඉඳ ගති බෝධි පාමුළ කර තිර අදිටන්

සම්බුදු කෙනෙකු සිටිනේ නම් අසමසම
ප්‍රාතිහාර්යයක් මෙතැනදි විය යුතුම
ඇගෙ අදිටනින් සිදුවුණු දෙය නම් පුදුම
බෝරුක බැබලුණේ නෙක පැහැයෙන් කදිම

දොහොත් මුදුන් දී පෙළහර දැක පැහැදී
පේවී දින සතක් බෝ සමිඳුන් පුද දී
පහනින් පිදුවාය සත්වෙනි දින බෝධී
එපිනෙන් දෙව්මිනිස් සුගතිය මතු උපදී

අනුහස් බෙලෙන් බෝ මැඩ පතුරා එළියක්
දීපා ලෝකයෙන් සසරෙදි නැත අඩුවක්
දෙව්ලොව උපන්නත් වට විය මහ එළියක්
දිදුලයි තිඹිරිගෙය මව් කුස මිණි පහනක්

අප ගෝතම බුදුන් වැඩ සිටිනා සමයේ
ඉපදුණෙ ආළවක රජුගේ දුව ලෙසයේ
ආළවිකා කුමරිය යක් රජ පායේ
සේලා නමිනි අප ඇය හඳුනා ගනුයේ

බුදුන් ආළවක දමනය කළ දිනයේ
තබා පාසිවුරු රජු අත රැගෙන ගියේ
පියා සමග ගොස් ඈ බුදු බණ ඇසුයේ
දුක මඩිනා මගය සේලා ඉන් මතුයේ

දවසක් රහත් සේලා තෙරණිය සොඳිනේ
අන්ධවනයෙ තුරු සෙවනක වැඩ උන්නේ
පැමිණියෙ මාරයා එතැනට වෙන වෙසිනේ
තෙරණිගෙ නිවුණු සිත අවුලන පැතුමෙන්නේ

විපිළිසර නොවන්නට මතු අනාගතේ
කම්සුව විඳින්නයි ඇරයුම් කර ඇත්තේ
විෂ කටු සමයි කාමය රතියක් නැත්තේ
මරුවා පරදමින් තෙරණිය දම් දෙසතේ

කම් සුව නිසරුව දැක ලැජ්ජාවේ
අතුරුදහන් විය මාරයා සැණිනේ
පලසමවත් සුව විඳිමින් සිත්සේ
සේලා තෙරණිය අරමට වැඩියේ

The Yellow Umbrella – Sithuki Disara

The moistened earth
Plays a serenade
As raindrops touch her skin
From the crying clouds above !

Looked over the window.
Something tickles in my heart
To live in the rain’s dream
My love, in your arms !

A dream was I in ?
A fantasy did I imagine ?
Oh ! Just a second ;
Is that you I see through my window ?

The heart kept the steps within,
The rhythms of love
And ran to the door,
To cry on the arms above.

The Stubborn Heart !
Stopped in silence of grief
A yellow Umbrella,
That was over his head ?!

Darling a Yellow Umbrella ?
You said you love the rain
And you said you love me,
Tell me dear, was it the same ?
_____________________________
සිතුකි දිසාරා – ර/ඇඹි/ශ්‍රී බෝධිරාජ විද්‍යාලය

දෝංකාරයක්

නගර සභා උද්‍යානය විහාර දේවිය ඉන්නා
ජල මල් මැද පිපාසයෙන් කෑරළ හඬ පතුරන්නා
ඩාබිඳු පිස ජනසේනා උයනේ මැද හතිලන්නා
ස්වේත මන්දිරය අබියස දෝංකාරයක් ඇසෙනා

ඉදිරි මගක් නැති සුදු පැහැ මහරු මන්දිරේ ඉන්නා
අසරුවෝද බිම බලාන ඉර හඳ තරු නොදකින්නා
ඈත මෑත හෝන් හඬින් සවන් බිහිරි කරලන්නා
මාවත් අඳුරින් පිරිලා අඬ බෙරයක් නැත ඇසෙනා

අනුරාපුර රජ මැදුරේ ගාම්භීර ලෙස උන්නා
මව් දේවිය කොළොම්පුරේ කණුවක් මත හිඳුවන්නා
ආත්මයක් නැති ජන ගඟ විනෝදයෙන් කඹුරන්නා
ස්වේත මන්දිරය අබියස දෝංකාරයක් ඇසෙනා

රුවන්වැලි සෑ රදුන්

වසර ගණනක් පුරා
මහත් බැතියෙන්….
රුවන්වැලි සෑ රදුන් අබියස..
බවුන් වැඩුවෙමි……..
මල් පහන් සුවඳ දුම්
ඇති තරම් පිදුවෙමි….
සෑ රදුන් බඳ වටා…..මල් වැල්ද බැන්දෙමි…..
දෙපා රත්වන තුරා…..සෑ වටා ඇවිද්දෙමි….
විඩාපත් වූ තැන…..
පිටු පා සෑ රදුන් වෙත….නික්ම ආවෙමි…..

එක් සැඳෑවක…..
එකත් පස්ව සිට….
සවන් දුනිමි මම
දහම් දෙසුමකට…..
සංසාර චක්‍රයෙන් නික්මී….
නිවනට යන මගක් ඇති සැටි…
සෑ රදුන් කියා දෙන බව…
එදින දැන ගතිමි මම……
කෙළෙස් බඳ…..සතර සත්‍යය…..
අරි අටග මග…..
මොහොතින් මොහොත උපදින….
තිස් එක් තලයම…….
සෑ රදුන් තුළින් ….නිසි ලෙසින් දුටුවෙමි….

තණ්හාව ගුරු කොට…..
මේ ගෙවන දිවියේ…..
කෙළෙස් ගොන්නක්
රැස් කරන සැටි……
මා තුළින් දකින්නට…..
වෙර දැරිය යුතු තරම…..
පසක් කොට ගෙන….
විඩාවෙන් තොරවූ….
නිරාමිස ප්‍රීතියෙන්…..
සැනසිය යුතුය නිවනින්….
තිර අදිටනින් යුතුව….
සෑරදුන් වෙතින්….
නික්මුණෙමි….නිදහස් සිතින්……

2024.02.22