කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—
20204.04.01
සීත දුරුත්තේ කෙවිලිය හා
පෙම් ගඟුලේ රස දැඟලිලි පා
වසර ලබා තෙමසක් ගිය දා
නුඹ පවසන්නේ කිම හඬ ලා—
කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—
කපුටු කූඩුවක ඇස ගැටිලා
කිරල ගහේ අත්තක ගසලා
“කොහෝ – කොහෝ” කියමින් ගයලා
කරනු ද නුඹ ඔච්චම් කොවුලා—
කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—
“පරපුටුකම” නුඹ ගෙන ආවේ
උපතින් ම ද කොවුලෝ රාළේ
කෙවිලිය දෝ ඒ බව කීවේ
“උපායටයි” නුඹගේ නාදේ—
කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—
ගුරු පාටැති ගුරු කොහා කොහේ
කවුඩු කොහා නුඹෙ එක ම රැහේ
ගෝමර – මල් – වයිර ද පෑහේ
කොණ්ඩ කොහා – උකුසු ද දෑහේ—
කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—
“කපටිකමට” නුඹ නාද කරන්නේ
කපුටුහාමිගේ ලෙය උණු වෙන්නේ
නුඹ පසුපස උහු හඹා සරන්නේ
කෙවිලිය අවසරයෙන් බිජු ලන්නේ—
කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—
කපුටු යුවළ නෑ ඒ බව දන්නේ
කපුටු හාමිනේ බිජු ද රකින්නේ
එළියට එන පැටවුන් දැඩි වන්නේ
එවිටයි කපුටගෙ නුවණ වැඩෙන්නේ—
කෝ—/–කෝ-/හා—/—-
නෑ-ගම්/ ආ-වා-/දෝ—/–හා-/හා—
නුඹගේ “අවුරුදු සෙල්ලම” දන්නේ
“අවුරුදු” කියලයි මාසෙ දැනෙන්නේ
“මීන” රැසින් “මේසයට” වඩින්නේ
එවිටයි කවුරුත් “අවුරුදු” කන්නේ!
***