Category: නිසදැස් කවි
නිල්
සොරාගමි මහ සයුරෙන්
නිල් පැහැති දිය බිංදු අහුරක්,
අහුලමි නිල් කටරොළු මල් මත
රැඳෙන හිරුගේ නොයිඳුල් ප්‍රථම කිරණින් මිටක්,
ඉන්ද තෝරා වෙන්කරමි නිල්වන් හිරු කෙඳිම සියයක් ,
සොයමි ඉන්පසු සප්ත වර්ණයෙන් දුලන
ඉඳුපිළාවන් හි ඇති නිල්පාට පමණක් ,
මධ්‍යහ්න ගගනතින් ද සූරාගනිමි තද නිල් පාටින් බිඳක්
නෙළාගෙන වනවිලක සුපිපි
සුපුල් ඉඳුවර මලක්
තලා තනමි ඉන් ඉතා මෘදු පත්තක්
ඉන්පසු කළතමි මුසුකොට සියලු නිල්
එක වාරයක් .
සාදාමි කිසිදිනෙකත් ඔබ නොදුටු
පසන් නිල් පැහැයක්,
පෙන්වමි ඔබට පමණක්
කිව් බැවින් ඔබේ ප්‍රියතම පැහැය
නිල් යැයි කියා
පුබුදුවා හසරැළි දහසක්
තුන් කොන් ප්‍රේමය
මරණය නුඹත් හරියට,
නව යොවුන් තරුණියක් වගේ.
නුඹ පතාගෙන…
බලා හිඳිනා තුරාවට;
නුඹ ලඟටවත් එන්නෙ නෑ….
ඒත් නොසිතුව…
නොපැතු මොහොතක,
නුඹ ඇවිත් මම…
දන්නෙ නෑ.
එහෙම ආවම…
නොසිතු මොහොතක ,
ආයෙ නුඹ නම්…
යන්නෙ නෑ.
එවිට අසරණ…
මගෙ හිතේ දුක,
පැවසුවත් නුඹ…
අසන් නෑ.
ආව විලසට…
යන්න වෙන බව,
නොදැන නොව…
හිත දන්නවා….
ඒත් එතකොට “ජීවිතය”…
මම නුඹට,
පෙම්බැඳ…
හඬනවා…!!!
18/03/2021.
නංගියේ ඔබ
නංගියේ ඔබ
පසුව ඇවිදින්
ගියේ ඇයි කඩිනමින්
අපව හඬවා
සුවඳ කුසුමකි ඔබ
එදා සිපගත්
අදත්
සිහිනෙන් සිඹින
ලස්සන වු මල්
මඩ ගොහොරුවේ පිපුනත්
ඔබ මලකි සුවඳවත්
පිපී මඩ ගොහොරුවට ගිය
ජීවිතේ කටුක බව
පසක් කර ගත්
නිහඬවම මුහුණ දුන්
යකඩ ගැහැණියකි ඔබ
අදත් මා දකින්නේ
මා ළමා කල දුටු
ඒ පුංචි අහිංසක
දඟකාර පැංචියයි
සිතා සැනසෙමි නඟේ
නැවත කවදා හෝ
යලිත් හමුවෙමු
වැලඳ ගන්නට
සොයුරු ප්‍රේමෙන්
වෙන් නොවන්නට
තුසිතයේදී ♥️
එරබදු මල් කළු පාටයි
රතු පාට මල් පිපුණු
එරබදු ගහක් සොයාගෙන
උතුර – නැගෙනහිර – බටහිර – දකුනෙත්
සතර අතට පියාසර කල කොවුලාට
හැමතැනම පෙනුනේ
කලුපාට මල් පිපුණු එරබදු ගස්
ඒ කලුපාට මල්
වියරුව කෝපෙන් දත් විලිස්සා
කොවුලා දෙස බලද්දී – කොවුලා බයවුණා
අවුරුදු සිරියාව – පාස්කු සතුට
ගීතවත් කරන්නට
මෙවරත් නොහැකි වග කොවුලාට තේරුණා
කැලයකට පියාසර කල කොවුලා
ගසක අත්තකට වී ඈත බැලුවා
කැලයේ ගස් අඩුවී පාළුවී යන බව පෙනුනා
කොවුල් ගීතය වෙනුවට
කොවුලා මහහඬින් විලාප නැගුවා
එත් අනේ ඒ හඬ අසන්නට සිටියේ
කැලය තුල හෝටලයක් හදන්නට
තැනක් බලන්නට ආ
සුදු ඇඳගත් කලු මැතිතුමාත්
ඔහුගේ ආරක්ෂාවට තුවක්කු අමෝරාගත්
භට පිරිසත් පමණයි …….
06 මාර්තු 2021
අම්මා
තරිඳු රශ්මි කාන්තියයි
සරස්වතී බුද්ධි ගුණයි
ළය උතුරන ආදරයයි
දේදුන්නක පාට හතයි
බෝධිසත්ව කරුණාවයි
නිමක් නොමැති ඉවසීමයි
හසරැල්ලක නැවුම් බවයි
එකමුතු කර දෙවියො මැවූ
දෙවඟන ඔබ අම්මා
දස මාසේ කුසේ තබා
ආරක්ෂාවන් සලසා
ආදර නදියෙන් නහවා
එක සියලෙන් ඇරඹු දිවි
දිනෙන් දිනම ලොකු කරවා
අතිශය දුක් ගිනි විඳවා
වේදනාව තද ඉවසා
දිවි ගතකල අම්මා
ලපටි තෙපුල් දිරි ගන්වා
සුමිහිරි බොජුනෙන් පිනවා
අනාගතය එළි කරවා
පිය නගන්න මග පෙන්වා
බාල සේවනය වලකා
ගුණදම් හොඳ පුහුණු කලා
දරු නැලවිල්ලෙන් සනසා
නිරෝගි සම්පත සලසා
දෙවඟන ඔබ අම්මා.
කිරි උතුරන හසරැල්ලක්
සීමා නැති ආදරයක්
මන සනසන මුදු බැල්මක්
ආදර ඔවදන් වදනක්
දෙව්ලොව සිට ආ අඟනක්
අප කාගෙත් අම්මා.
ලෙඩින් දුකින් අසරණ වී සිටින විට
රෑ නිදිමරන් ඔබ අසලින් සිටිය ඇය
මුදු පහසින් පිරිමදිමින් ඔබගෙ ගත
සැනසෙව් හැටි මතකද දැන් ඔබ සිතට?
ඇය දැන් දුබලව වී ඇත අසරණ
දැඩිකළ දරුවා සැමවිට අහළ පහළ නැත
සැනසිලි වදනක් හෝ ඇය හට දෙනවද
සැතපුම් ගණනක් ඈත පිට දේසෙක සිට?
නොසැලෙනවූ නොනිමෙනවූ අචලවු ආලය
බිහිකළ දාසිට පෑවේ එක ලෙස ඔබ වෙත
ඔබ වෙයි ඇය සතුවූ එක වටිනම වස්තුව
එය රැකුමට වෙහෙසයි ඇය නිරතුරු දින දින
ඇගෙ දහඩිය කඳුලින් ඔබ නිතියෙන් ලද සැප
මුළු ජීවිතයම ඔබගේ නොනිමෙයි ඒ ණය
අප මව් පියවරු වෙනවිට වැටහෙයි සියලට
ඈ කල ඒ උපරිම වූ පරිත්‍යාගය
මවකගෙ මුළු ජීවිතයම
කැපවෙයි ඇගෙ දරු වෙත
අස්ථිර මේ ලෝ තලයේ
ඇගෙ ආලය ස්ථිර
18.03.21
ආදරේ නිල්පාට ද නිල්පාට ආදරේ ද
ඔයා කියනව
මං ආසයි නිල්පාටට
නිල්පාට ඩෙනිම් කලිසම්
නිල්පාට සොෆ්ට් ඩෙනිම් කමීස
නිල්පාට කිව්වම
කොච්චරක් නිල්පාට තියෙනවද අනේ
Sea Blue
Sky Blue
Peacock Blue
මං ආස ඒ හැම නිලකම තියෙන
එක නිල්පාටට
ඒ කියන්නෙ ඔයාගෙ ඇස් දෙකේ නිල්පාට වගේ
බොරු කියන්නෙපා
මගේ ඇස් දෙකේ කොහෙද නිලක්?
නෑ සත්තයි ඔය දිළිසෙන්නෙ නිල්පාටට
‘ නීල උත්පල දිගැටි දෑසයි… නීල චංචල කිඳුරු දෑසයි…’
සේකර ඒ කියන්නෙ සුබා ථෙරණියගෙ
ඇස් ගැන
ඉතිං සේකර හරි නේ
එහෙම නම් මමත් සුබා ථෙරණිය වගේ
ඇස් දෙක ගලවල දෙන්නද ඔයාට මතක් වෙන්න?
පිස්සු නැතුව
මගේ කම්මුලට හාද්දක් දෙන්න
මගේ බෙල්ල බදාගෙන
නිල්පාට ඇස් – බොරු කතා
නෑ සත්තමයි රෑට නින්දෙදිත් මට පේනවා
නින්දෙදි පේනවද මෝඩයො ඇස්
ඇයි මාත් එක්ක කියල තියෙන්නෙ
කැම්පස් යන කාලෙ නින්දෙදි මතක් වෙන්නෙ
සන්ධ්‍යකුමාරිල විජිතල කියලා
ඒ ගොල්ලන්ට තිබුනද නිල් ඇස්
මම කියන්නෑ රෑට දැක්කෙ මොනවද කියල
විහිලු කතා කියන්නැතුව
මට කිස් එකක් දෙන්න
නිල්පාට ආදරේ ද
ආදරේ නිල්පාට ද
මං දන්නෑ හරියටම මොකක්ද කියල
ඒත් මං ආසයි ඔයාගෙ ඇස්දෙකට
කතාකරන ඇස්
නිල්පාට ආකාසෙ
නිල්පාට මහ මුහුද
නිල්පාට නිල්පාට
ජීවිතේම නිල්පාට
28.03.2021
මා නැති දිනක, මිනිබිරියෙ ඔබට
රන් සූකිරි – සිඟිති සිනා
අත්පා විදහාලා රඟනා
ඇස් දල්වාලා කියන කතා
බොලඳ තෙපුල් – සිහින මවා
රන් දේදුනු – පීරාගෙන
සුර ලෝකෙන් – ඇවිල්ල මෙහෙ
මිණිබිරියක් මගෙ පොඩි සුරතල්
අපගේ ලෝකය දල්වා දැන්
ආදරයෙන් ඔබ නහවන්නම්
සිනිඳු සේල සළු පලඳන්නම්
කඳුළු බින්දු ඔබෙ පිසලන්නම්
නිදියන තුරු මා නළවන්නම්
කිරි සුවදින් විකසිත වූ ඔබෙ මුව
දෝතින් ගෙන මා සිපගන්නම්
ඔබේ ටිකිරි – සිඟිති සිතේ
සිතුම් පැතුම් – ඉබේ මැවේ
කියන්නකෝ මොනවද මැණිකේ
සපුරාලා මා දෙන්නෙ දුවේ
ලස්සන ලෝකය අවට තිබේ
අස්ථීරයි ජීවිතය අපේ
රැකගෙන චරිතය – වඩවා ගුණදම්
නොසැලී නොඇලී – ඉන්න දුවේ
මා නොදකින ඔබෙ තුරුණු වියේ
මට නොඇසෙයි ඔබෙ මඟුල් බෙරේ
මා නොදකින ඔබෙ අනාගතේ
මා නොසිටින දවසක් පැමිණේ
මේ ඔවදන් පිඬ ඔබේ ලයේ
රැව් දේවා මගෙ පුංචි දුවේ
රැව් දේවා මගෙ පුංචි දුවේ
රැව් දේවා මගෙ පුංචි දුවේ ……….
පසුතැවීම
සඳ පහසක් සේ දැනුනා
මද පවනක් සේ එතුනා
තරු වියනක් සේ දිලුනා
හද සිසිලක් සේ දැනුනා
සියොළඟ සලිතක් හැඟුනා
සිත කුල්මත් වී පිපුනා
මන මන්මත් වී රැඟුනා
කය වල්මත් වී සැලුනා
හිරු මඬලක් නොම දුටුවා
මල් කැකුලක පෙති හැලුවා
සැඩ සුළඟක් වී හැමුවා
පෙන බුබුලක් සේ දුටුවා
මල් සුවඳක් නොම දැනුනා
පන්සිළුවක් නැත පෙනුනා
ගණ අඳුරක් නෙත ගැටුණා
පසුපස එන දුක විඳුනා
2021/02/24 01.04 am
මගේ පුතු ලෙඩ වෙළා
කිරි සිනා දත් මැදින් – කිරි සිනා මතු උනා
බිළිඳු අත් පා මොලොක් – නටා ගී ගායනා
මුළු මැදුර සුන්දරයි – පුතුගෙ හඬ විසිරෙනා
සඳ වටා දැවටෙනා – තරු එළිය ඔප වුණා
හිමි සඳුත් මා පුතුත් – මගේ ලෝකය වුණා
නොසිතනා මොහොතකදි
කිසිත් නොසිතූ ලෙසින්
මගේ පුතු ලෙඩ වුණා
අරින්නකො මගෙ පුතේ – ඔය නීල දිගු දෑස
නටන්නකො මෑත් කොට – ඔබෙ සුමුදු පොඩි දෑත
එතෙන්නකො කර වටා – පවසමින් මුදු බාස
කිම පුතේ සිටින්නේ – නොසෙල් වී මගෙ මැණික
කෙසේ ඇදහිය හැකිද – සිදුව ඇති මේ විපත
කර තියා නිසල කඳ – වෙදුන් සැමතැන සොයත
මග දිගේ දිව ගියා – වගුරමින් කඳුළු කැට
මිනිස් ලොව දෙවි කෙනෙක් – සැනසීය මගේ සිත
නැඟණියනි, යනු මැනවි
ඡේතවන අරම වෙත
මහ වෙදාණෝ සිටිති
ලොව ම සුවපත් කරන
නොදොඩනා, නොසෙල්වෙන
මගේ පුතු ඇමතුවෙමි –
” පුතේ හනි හනික
මහ වෙදා හමු උනා”
“බිය නොවන් මගෙ පුතේ
ඔබව සුවපත් කරයි
මහ වෙදාණෝ නිසැක”
විශ්මයකි … විශ්මයකි
රන් රුවක් සේ දිලෙන
මදහසින් වැඩ සිටින
කරුණාව ගලා යන
පුරා සඳ සේ දිලෙන
මහ තෙදැති සුපින්වත්
මහා මුණි වැඩ සිටිත
පිරිවරා මහ සඟන
පුතුගෙ නිසසල සිරුර –
දිගු කළෙමි ඔහු වෙතට
වහා සුව කළ මැනව
දුන මැනව ජීවිතය
හඬා වැටුනෙමි මෙමා – හිමි දෙපා මුල නිසල
නැගිටින්න නැඟණියෙනි;
සුව කරමි නිසැකවම
ගෙන එන්න අබ මිටක් –
නොමළ කුල ගෙයින් ලද
අදිටනින් සිත දැරූ – අබ සොයා ගියෙමි මම
කොතෙක් අබ ලැබූවද –
නොමළ ගෙයකින් මිටක්?
කෙසේ නම් හමු වේද –
නොමළ එක ගෙයක් වත්?
ලොව සියලු දනන් හට
උරුම වූ ඒ දහම
උරුම වේ ඒ ලෙසම
මපුතු හට නිසැකව ම
වැටහුනිය සියලු දෙය
සැමට උරුම වු දහම
හැරපියෙමි නිසල කය
සමිඳ ඔබ වේ සරණ
පුතු නොලද මුත් ඔසුව
දම් අමා දිව ඔසුව
භවය සුවපත් කරන
හිමියනේ ලදිමි මම
(සතුට දන් දෙමි කාව්‍ය සංග්‍රහය 2018)
දාන හමුවක්
හැදුවා මම අතුරුපසක්
මිතුරු ගෙදර හෙට දානෙට
අනුභව නම් මිතුරන්ගේ
හැදුවේ සාදුට වුනාට
බුදු පුදටත් අයින් කරයි
පුංචි කෑල්ලක් පැත්තක
ඉවත වැටෙයි ඒ සියල්ල
දානය අවසන් වුනාම
හාමුදුරුවො වැඩිය කලට
කථා නතරවී මොහොතක
ජීවිතයේ අනියත බව
මෙනෙහි කරයි අපි සැමදෙන
දාන මාන අවසන්වී
හාමුදුරුවො පිටවුණාම
කතා බහේ ලොකු වෙනසක්
කට හඩවල් දැන් සද්දයි
යාලුවන්ගේ දරුවන් ගැන
අහල පහල රස තොරතුරු
අපේ රටේ දැන් තත්වය
වාද විවාදත් ඇතිවෙයි
මේ සියල්ල අවසන් වී
සමුඅරගෙන ඒ සැමගෙන්
පිටවී එයි අපි සැමදෙන
බණ ඉතුරුද අපේ හිතේ ?
මකුළුවෝ මේ සීත කාලයයි…
මල් කොළ නැතිය මේ සීත කාලෙට
හිරුත් ඔහෙ ඇතිය විරිත්තන් බාගෙට
පිනි මිඳුණු තණ පලස මත තාලෙට
දැල වියන මකුළුවෝ උඹට පාලුද…?
හිරු කිරණ මකාලයි දැනෙන සීතල
හදවත උණුසුම්ය වැටෙන විට මීවිත
ගොඳුරුත් හිඟය මේ සෙනසුරුගෙ නීතිය
මකුළුවෝ අගයමි උඹට ඇති වීරිය
වැටී හිරු කිරණ වැල් දිලෙයි දැල් වාටිය
දනන් නෙතු පොපියවයි සොබාදම් නීතිය
දරු පවුල නිදි වරයි වැදී කුස ගිනි සාපය
දැල දකින ලොව මෙදුක නොදැකීමයිනෙ පාපය
මව්වරුන්ගේ ආදරය
ආර්ථික න්‍යායන් පරදවන,
ඉල්ලුම වැඩිවෙත්ම සැපයුමත් වැඩිකරන
ප්‍රමිතිය පහල නොදමන
කිසිදා මිලක් නියම නොකරන
“මව්වරුන්ගේ ආදරය”
(මින්නේරිය නිවුන් අලි පැටව් – චයාරූපය ද කවියාගේ මය )
විවාහ ඒජන්සියේ ස්වයංවරය
පුටු පේළියක කොනේ අසුනක
මහ මෙරක් හිස උඩ තබාගෙන
විදුලි පංකාවට අකීකරු වුනු
අවුල් වූ නර කෙස් වසාගෙන
බලා හිඳිනෙමි වාරේ එනතුරු
වඩින තුරු මල් හීය අරගෙන
එකිනෙකා එයි දුන්න අතගෙන
අසල පුටුවේ වාඩි වී ගෙන
දෑස් පා මුළු සියොලඟම වෙත
අසයි අතොරක් නැතුව වතගොත
තාත්තා ඔත්පල නියාවෙන්
නංගිගේ ඉගෙනීම වෙනුවෙන්
පළමු පෙම හැර ගිය මුලාවෙන්
පමා වුනු නිසි කල විවාහය
කටපාඩමට දැන් මුවෙන් පිට වේ
කරන සිල්ලර කඩයේ වත්කම
වත්ත පිටියේ නෙලන ඵල වැල
රන් රිදී මුදු වළලු කරපට
ගණන් බලනා උන්ගේ ගණකය
එකින් එක මැන තරාදිය මත
මුවින් නොඅසන දැවැද්ද එය
සසඳා බැලුමට තවත් ඔවුනට
දින ගනී තීරණය ගැනුමට
ගෙවී යන සති අන්තයක හැම
පුරුදු පාරෙන් ගොඩ වැදී එහි
සොයා බලනට සුදුසු සහකරු
කෙනෙක් ඇතිදැයි බලා ගැලපෙන
මනාපය දන්වා එවන තෙක්
හිදිමි දොරකඩ හිස් අහස යට
නැවත සතියක් එනතුරාවට……
මහ වැලියට පෙම්කල නයිල් නදිය
නයිල් දිය රජිඳුන් අතීතෙක
කාල තරණයෙ යෙදෙන මොහොතක
මැණික් ඔප වුණු ගං කොමලි දැක
විස්මයට පත් වී ගියා ලූ
ඇයට රහසෙම පෙමින් බැඳුනලු
ඔහු ඇගෙන් විමසලා සිටියලු
ඔහුගෙ ආගම, කුලය, දේශය
විමසමින් ඈ විපිළිසර වී
රාත්‍රී දෙක තුනක් ගෙව්වලු
ඔහුගේ රුව දැක ඇගේ තුණු සිතෙ
ගැස්ම වැඩි වී වාං දැම්මලු
ඔහුගෙ වතගොත අහක තබමින්
ඇය රජුන් හට බහක් දුන්නලු
මැණික් කැට ඇති තැන් නොසොල්වා
උමතුවෙන් ඔහු ප්‍රේම කෙරුවලු
දෙදෙනා බෝ ආදරෙන් සිටියලු
රජුගෙ දේසෙට ඉඩෝරය විත්
මිනිස් ජනයා මැරී වැටුණලු
පළමු ප්‍රේමය පුද දෙමින් ඇය
රජුට යන්නට කියා කීවලු
එදා මහවැලි ගඟ පිටාරය
ගලාගොස් මහ හඬින් හැඬුවලු
අදත් මහවැලි දිය ගලන්නී
දුකම සඟවා සිනාසෙන්නී
නයිල් රජු ගැනමයි සිතන්නී
ඉඳහිටෙක සුසුමක් සලන්නී
ඇයත් දැන් ජරපත් වෙලා ඇති
ප්‍රේමයේ ගඟ සිඳිලා නැතුවැ’ති
කොතෙක් දුර මුත් ඇතිය ළඟ පැති
ආදරේ කිසි දෙනෙක නොමියෙති..
එපාවුණු දියණියන්ගේ කතාව
වැරන් උස්සා පොළේ ගසලා
සැරෙන් සැර මේ ජිවිතේ
බිඳී කැඩිලා නැවත අලවා
ඇද පලුදු අපමණ තියේ
පන්න පන්නා කොනිති ගහනා
රිදුම් අඩු නැත මග තොටේ
ඉපිද මැරි මැරි ඉන්න වෙන එක
සරදමක් තවමත් හිතේ
කෝප දොස් අවමාන අපහස
පිරී ඉතිරී කළු ගැහී
හිතේ සවියෙන් වැඩෙහි යෙදෙනා
දහක් නෙත් ඇත මුණගැසී
වෙද නළාවට ඇහෙන්නේ නැති
හදේ සංකා තව ඇති
ගතේ වෙහෙසට බෙහෙත් ලැබුනත්
හිතේ කරදර නිම් නැති
නුඹව අගයන නුඹට සවි දෙන
තැනක පියඹා පැලවෙලා
හිතේ සැනසුම වතේ සිනහව
රැගෙන එන උන් හමුවෙලා
හදේ ඉපදෙන සුසුම් සොම්නස්
රිදී ඉරි මත ලියැවිලා
හිනා නඟනා දිනක් පතනෙමි
නෙතේ කඳුලැලි හංඟලා
2021 පෙබරවාරි..
සිපිරි ගෙය අබියස මවකගෙ හැඟුම්….!!!
පුතුනි නුඹ උපන් දින
මහද හටගත් සොම්නස
පැවසිය නොහැක වදනින්
දුටිමි මම නිසැකව
නුඹ ලොකු මහත් වුන කල
පෙරළි කරනා බව
ලබා ගැනුමට අපේ උරැමය..
තොටිලි වැට පනිමින්
පෑ ඒ බොළඳ දස්කම්
මට පෙර නිමිති විය
නුඹේ මතු දින දිවිය පිළිබඳ
සිපිරි ගෙය අබියස
සිටින විට මම නුඹව දැකුමට
දෑත දෙපය විළංඟු ලා
සිර කුටියෙ බිම වැතිර
නොසැලී අදීනව
ඉන්ද්‍රඛීලයක් සේ
ඉන්න නුඹ ගැන
මම ආඩම්බර වෙමි
මගෙන් බිව් කිරිවල
ණය ගෙවයි සිපිරි ගෙයි හිඳ
පතා ජනතා අයිතිය
දිනූ බිම නිදහස…
නොහඬමි මා ඉකි බිඳිමින්
තුටු කඳුළු වගුරමි
නුඹට අම්මා වීමෙ සතුටින්…..
1988 සැප්තැම්බර් 25 වෙනි දින
කොළඹ මැගසින් බන්ධනාගාරයේ දී…
හෝ ගානා පොකුණ බලන්නට
සුන්දරපුරම්වල
පරම්පරාවෙන් ලද ගේ දොර
කැටයමින් බොරදමින් ඔප වූ
දොර ජනෙල්
මොනවා රකිනවාද මේ පාලු ගෙවල්වල
මොනවා බලනවද තනි වී
මේ දැවුණු බිමේ
ලොඹු කටින් තබා උන්
උළුවහු ජනෙල් දොර
ගලවා උගුල්ලා හඬ නොනඟා
තරු නැති උරහිස් මතින් ගෙන
ලොකු තරු රියෙහි තබා
කොළඹ අරන් යන්නේ
හෝ ගානා පොකුණ බලන්නද මේ
කොළඹ අරන් යන්නේ
(මීට වසර 5 කට පමණ පෙර බත්තරමුල්ල ප්‍රධාන මාර්ගයේ “ඇන්ටික් ෂොප් “ එකක විකිණීමට තබා තිබුණු උතුරේ උළුවහු ජනෙල් දැක කම්පා වූයෙමි. ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන් ඒවා කඩිමුඩියේ මිලදී ගන්නා සැටිද දුටුවෙමි. මේ කම්පාව දිනක් මම සරත් චන්ද්‍රජීවයන් හා පැවසුවෙමි. ඔහු යාපනයට ගිය වෙලේ ගැලවූ උළුවහු ජනෙල් තිබුණු නිවෙස් වල ඡායාරූප 50 ක් පමණ මට ගෙනවිත් දුන්නේය. තවමත් මේ ලොඹු කටවල් එහි තිබෙණු ඇත.)
මේ කවිය ඊ මේලයෙන් යවා මිනිත්තු හතළිස් පහකින් පමණ සුනිල් සෙනෙවියන්ගෙන් ලැබුණු ප්‍රතිචාරය මෙසේය.
අප්පා හේත්තු වී සිටි තැන
දාඩිය පැල්ලමත් එක්කද
කොළඹ අරන් යන්නේ
ගනේෂ්ගේ මිහිරි සීනු නාදයට
අතවැනු අගුල ඇරි
උණුසුම කාමරයටම කැන්දූ
බුුරුල් කර තිබූ ජනෙල් කූරු එක්කමද
කොළඹ අරන් යන්නේ?
සිංහල බෞද්ධ සාලයක
ඔප දැමූ ආර්. ජී. පී
පිත්තල පතරොම් කොපු අතර
නූතන විසිත්ත කාමර කැටයමක් ව
සුන්දරම්පුර ජනෙල් පියන්පත
අමුතු සංහිඳීයාවක
ආචාර්ය සුනිල් සෙනෙවි
(21/01/30)
ග්‍රහ ලෝක විවාහය
ජීවිතේ මගෙ ග්‍රහ ලෝක අතරේ
කැරකිලා තෙරපිලා මිරිකීලා
අපල උපද්‍රව කඩා බිඳ එන
දවස සොයනවා,රැළි වැටුණු මා
අම්මා සැමදා අභ්‍යවකාශ අතරේ
තාත්තා සම්පත් ආකර ලෝකයේ
සිහින කුමරා උල්කාපාතයක් වෙලා
කවදා පොළොවට එයිදො නොදනිමි
පන්සල්,පල්ලි,කෝවිල්,ගිහිල්ලා
බාර හාර පොල් ගහලා සැවොමා
මංගල යෝගය පැතුවත‍් එක සිතින්
ග්‍රහයෝ නීචයි මල්වර නැකතේ මගෙ
ගසක මහිම
ගෙබිම කොටාලා සරු පස සද ලා
සොඳවට බිජුවට එහි වපුරා ලා
සිහින් සිහින් කොකු උඩට ඇදී ලා
අන්දම් දුටුවෙමි දළුලන ලී ලා
දිනෙන් දිනම ලියලයි ආලය සේ
කලින් කලම මෝරයි දරුපෙම සේ
පුංචි පනා මල් බඳ වට දිලි සේ
නොපෙනේ කිසිදින ඉසිඹුව ලද සේ
ලතාවන්ද බඳ වටෙහි එතී ලා
සෙවන සදයි හිරු රැස් වටලා ලා
මව් සෙනෙහස සේ සිසිලස පා ලා
ගසක මහිම බල පල ලෙල දී ලා
සදා හරිත වන උයන් සරා ලා
සැලේ සුලඟෙ අතු පතර විදා ලා
රස පලවැල දෙයි ලොබ නොම වී ලා
ඔබ ලඟ සැනෙසෙන්නෙමි තුටු වී ලා
පත් ගිලිහෙයි එලැඹෙන හේමන් තේ
යලිත් පිබිද එයි නැගෙන වසන් තේ
සුවඳ විහිදුවයි සතර දිගන් තේ
වැජඹෙන් සකි නුඹ අඳුරු යුගන් තේ
කුසගිනි නිවුමට සරු ඵල දුන් නේ
කුසට අහිමි බත නොවෙද සදන් නේ
ඒ ගස නැසුමට අවි අර ගන් නේ
මව නැසු පාපයමය පල දෙන් නේ
ඔබෙ සිරුරෙනි කැනි මඬල තනන් නේ
ඔබ සිරුරෙහි දන ඉසිඹු ලබන් නේ
මව් ගුණ දන්නේ ඔබ නොනසන් නේ
කොතැනක මේ පව අර ගෙන යන් නේ
බුදු බණ මය නිති සිහියට එන් නේ
අටමහ කුසලෙකි ගස් වවපන් නේ
වවනා අප නැත හෙට දින ඉන් නේ
පුතු ඔබ මය හෙට ඉන් පල ගන් නේ
ආරාම රෝපා – වන රෝපා
ඒ ජනා සාධු කාරනා……
ජීවිතය …ඔබ…
හසුවෙමින් සුළගකට
නොනැවතී ගසායන
ගලායන දොලදියේ
රැළි අතර මුවාවෙන
හිතාගන්නට කලින්
වෙනස් වී ගෙවීයන
ජීවිතය දකින්නම්
සිහිනයක් වගේ මම….
නවතින්න වෙන්න වෙයි
නොඳන්නා නවාතැන
මගහැරී යන විටදි
හුරුපුරුදු නවාතැන
කොහේ නැවතුනත්
නොනැවතී ඔහෙ ගලායන
ජීවිතය සිහිනයක්
රැයක නෙත ඇඳීයන…..
20/02/21.
අම්මා වැළලූ තැන
දුරාතීතේ අඳුරු මොහොතක
පස් වසා ලූ ඔබෙ මිනී වල
දුරන්තරයක් ගෙවාගෙන විත්
බලා මා සිත තැවුල් වූ මුත්
එයද සැනසීමක්ය අම්මේ
සෙනේ සුරතින් කැවූ මොහොතක
ළදරු මා සිත එදා ඇඳි ලෙද
දැනුදු හුරු වූ එකම සිතුවම
බොඳව මා සිත ඇඳෙයි අම්මේ
සිතේ සුරැකුණු ඔබේ සිතුවම
ජීව ලොව තුළ අද තියේ නම්?
පොළොව ගිලගත් හැඩැති ඔබෙ රුව
ජීව ලොව තුළ අද තියේ නම්?
සුළඟ ගිල ගත් ජීව වායුව
තවම එහි රැඳවී තියේ නම්?
මසිත නැඟ ඒ සිය දහස් පැන.
ඒත් අම්මේ සිය`ඵ ඒ පැන
පසිඳවා ලන සිය`ඵ පිළිතුරු
ගිලී ගිය ඔබෙ මිනී වල තුළ
නිරුත්තර ලෙස දිරා ගොස් ඇත.
සදා කල්හිම වැසී ගොස් ඇත.
එකම සුලඟට…..
උපදින විටදි ……………… එක විට
සිටියා නුඹත් ……………… මා ලඟ
කිරි සුදට ……………… බැබලී
දෙඅත් අල්ලා ……………… එකට
නිවුන් දරුවන් ……………… විලස
එක් දිනක ……………… අපි ඉපිද
වෙන්වී ගියත් ……………… දෙපසට
අද අපි වෙනස් ……………… පාටින්
වැනෙනවා මම ……………… එක කොනක
Black and gold ……………… පාටින්
වැනෙනවා නුඹ………………තව කොනක
රතු ලා නිල්ද………………තද නිල්
පෙනෙනවා මට ……………… සිතිජය
සිරිපාදය ද ……………… කදිමට
රළ වැල්ද ……………… නිල්වන්
අහස් කුස අප………………හිස් මත
එකම සුලඟට ……………… වැනෙනා
නිවුන් සොයුරන් …………….. විලසට
වෙනසකට අපි ……………… අද දින
කෑ ගසමු ……………………… හඬ නගා
රිච්මන් ……………… පරිප්……පූ
මහින්ද ……………… පරිප්……පූ
අතරින් පතර ……………… ජොලියට
සංඝ….මිත්ත ……………… පරිප්……පූ
තරඟයට එමු ……………… ආදරෙන්
ජයගනිමු අපි ……………… ආදරෙන්
පරාජය වුව ……………… ආදරෙන්
පෙම්වතුන්ගේ ……………… පෙම් සටන
වසංගතයක් ඇවිත්
ගතවුවද වසරකට වැඩි කාලයක්
නැත තාම අඩුවක්
එන්න එන්නම වැඩිවෙන
ඇයි වසංගතය ඔබට තරහ ගියාවත්ද?
වැරදි ගොඩක් අපෙන් සිද්ධවෙන්නැති
කියාදෙන්න තරහ නැහැ අපි
මුළු ලොවම අද අඳුරුයි නිහඬයි
තිගැස්සුණු අප සියල්ලම බියෙන්
පවුල් අසරණයි රන්ඩු සරුවල් වැඩියි,
හැඬු කඳුලෙන් බියෙන් ගල් ගැසී
රැකියාවට පාසලට යන්න බයයි
අසරණ පවුල් රෝහල්වල දුක් ගින්දරේ
මිනිසුන් අතර කරුණාව දයාව නැති වෙලාදෝ
කොපමණ ධනය තිබුණත් මදි වෙලාදෝ
මුදලට තත්වයට බලයට ආදරයට කෑදර වෙලාදෝ
එවන් තත්වයක් විශ්වයට තදින්ම දැනිලාදෝ
බුදුන් ,ජේසු ,අල්ලා සමිඳුට
මෙකි නොකී සෑම දෙවියන්ටම එකසේ
ජාති ආගම් කුල බේද නොතකා
නමදිමු අප සැම බැති සිතින්
ආදරණිය වසංගතය
අපගේ කන්නලව්ව අසා
ඔබ නික්ම යන බව අපට පොරොන්දුවන්න
ඔබට සදා ස්තිතුයි .
ඉවුර විලස- වික්ටර් රත්නායක නවතම ගීතය
ඉවුර විලස දැඩිව බැඳී දියවර වී පවස සිඳී
සක් හඬ සේ උස්ව නැඟී
උන් අප කෝ කොහිද සකී
නිල්ල මුවා කර අහසේ
පියැඹූයෙමු එදා
මල් ඵල පිරි තුරැ හිස් මත
වසමු යි කී කතා
ගොළු වී හුළඟෙ පා වෙලා
නුඹ නුඹෙ ලොවේ තනිවෙලා
හිසේ පැළඳි වෙස් තට්ටුව
පසෙක උනා තබා
තුට්ටුවකට උකස් තිව්ව
මුදු හිත ගෙන වහා
නුඹ ළඟ එතැයි නෙතු අයා
යටගිය දවස ඇත බලා
සිරියාවී, අද්‍රියානා ආච්චි
පරණ බඩු කඩේ
කවුන්ටරයේ ඉඳන්
එන එන අයට
රෝස ලොඹු පෙන්න පෙන්නා
සිනාසෙනවා
අද්‍රියානා ආච්චී
පැය ගාණක්
අතගගා ඉඳලා වළල්ලක්
හිත මට්ටු කරගෙන
එන්න හැදුවා විතරයි හැරී
‘ලස්සන ඇස් ඇති කෙල්ලේ
ඇයි ඒක නොගන්නේ ?’
අත් ගසා අඬ ගසයි
අද්‍රියානා ආච්චී
‘හම්බුවෙන්නෑ ආයෙ
ඔය වගේ වළල්ලක්
ඉස්තරන් වැඩ දාපු
ඇත්ත රිදියෙන් කරපු’
‘ඒක මට මිල වැඩියි
මේ දවස්වල ටිකක්
පල්ලමයි ආච්චී ‘
‘හ්ම්
කමක් නෑ ඕක තියා ගනිං
තෑග්ගක් කියාලා
මේ නාකිච්චිගෙන්’
රෝස පැහැ ලොඹු පෙන්න පෙන්නා
හක හක ගෑවා
අද්‍රියානා ආච්චී
‘කෙල්ලේ උඹ හරි ලස්සනයි
ඇස් දෙක ගිනි දළු වගෙයි
ගැටිස්සි කාලේ
මමත් ඔහොම්මයි
එකා පිට එකා වැටි වැටී
පෙම්වතුන් වැල පස්සෙමයි ‘
ආයෙමත් හැක හැක ගගා
සිනාසෙනවා
අද්‍රියානා ආච්චී
‘මට දැන් අසූ අටයි
හෙට අනිද්දටම යයි’
‘උඹේ නාඹර
අත් දඬුවේ
උඩ පහළ වැටි වැටී
දඟ කරන කොට වළල්ල
මතක් වී හිනා යයි උඹට
මේ නාකි
අද්‍රියානා ආච්චී ‘
‘සවර්ගෙද
කවුන්ටරයෙද තාම’
‘දුවෙක් ලැබුණෝතින්
දාපං ඒකිගෙ අතටත්
කියාපං පරණ බඩු කඩේ
නාකිච්චී
අද්‍රියානා ආච්චී දුන් වග ‘
‘මට දැන් අසූ අටයි
හෙට අනිද්දම යයි ‘
රෝස පැහැ ලොඹු පෙන්න පෙන්නා
මහ හඬින්
සිනාසෙනවා
අද්‍රියානා ආච්චී
සීතලත් බය අන්ධකාරය
බලා ඉන්නව දෙන්න දෙතනක
හදේ හැඟුමන් ගෙන දරා
සෙනේබර ඔබ තිරයෙ ලියනව
තවත් තිරයක එයම රඟනව
ජීවිතේ කොච්චර ලස්සණදැයි කියා.
ඉතින් බෑ තව ඈත යන්නට
බසවක් කුලමත් දැන් පහුවුණා
හෙමින් ඇළවී ටිකක් ඉඳිමුද
තිසා වැව තව දුර නිසා
නුඹේ උණුහුම දැනේ මට
අතට ගත් බත් කටටත් වඩා
ඉතින් තව අපි කුමක් කරමුද
සීතලත් අන්දකාරෙට බය නිසා.
ආපසු හැරී එනු මැන මනෝ එක්කම
තිරයද කරලියද එකිනෙකට යා වුන
විශ්මිත රැඟුම් පෑවා සතුට සාදන
ලංකාවටම ඔහු සරි කෙනෙකු නෑ වෙන
සමුගෙන ගොසින් ඇත ‘ජයලාල් රෝහණ’
පේරාදෙණිය, මොරටුව කොළඹ නම් ලද
සරසවි වලට ගොස් නැණ නුවන පිරිසිඳ
නව පරපුරට නොඅඩුව ලබා දෙන ලෙද
නෙක ගම් දනව් වෙත පා නැගුව සකි සඳ!
මහැදුරු සරත් සඳ බඳු ලොකු සර් ලා
විජයල මනෝලා තෙන්නෙල ජුඩීලා
අප හැර ගිය පසුව කුමටද හූල්ලා
ලාහෙන් මනින්නට නෑ ‘ජයලාල්ලා’
පිය සෙනෙහස අහිමි හිරිමල් ළමා විය
අප හැමදෙනාටම වැඩියෙන් විශේෂය
කරගැට කඳුළු දහදිය පිරි අතීතය
හෙළිකල කතා බහ මෙතැනින් හමාරය
තිරයට වේදිකාවට බැඳුණි ආලය
මතකෙට නැඟෙයි දෙසුමක ගැඹුරු තාලය
ඉගෙනුම පිණිස වැය කළ සියලු කාලය
ගිනිගෙන දැවෙයි දකුණේ පුස්තකාලය
හැකි හැම විටම ටෙලි නළු වලට දායක
හැම චරිතයම දිවි මග සොඳුරු සාධක
‘මුතුමිණ’ ඇරුණු කොට දුටු ‘ඉසුරුයෝගෙක’
තවමත් ජීවමානයි ‘ග්‍රාම සේවක’
කරලිය, ටෙලි තිරය සහ හෙළ සිනමාව
ඔපවත් කරන සේ නෙක දස්කම් පෑව
එයිනුත් නොනැවතී පලකල ප්‍රතිභාව
කළ එළි වුනා ඔබගෙන් ‘දොර මඩලාව’
මතකයි විවිධ හැඩතල සමග වික්රම
පාලුයි තිරය, කරලිය, සබය ඔක්කොම
ඔබ යන අතර තුර මූණටම දැක්කම
ආපසු හැරී එනු මැන ‘මනෝ’ එක්කම
ඉල්මහේ දිනක්..
ඔව් මේ මෙතැන
නුඹ මුලින් හිනාවුන
ලෙල්ලමට බයිනෙත්තු ඇවිදින්
සෙල්ලම් කල තැන
වැටී දුනුදිය කැඩී
අන්තිමට නුඹ සිනාසුන
පුළුටු ගද එක්ක
සුළඟ හමනවා තවම
තනියි ද කරදරයි ද හිත
අනේ මට කියාගන්න බැරිවුන…
හුරතල් කෙනිත්තුම්
ළය පා ඉල්ලුම්
තවමත් රතු ඉරට පහළින්
කූඩු කල හිත ඇවිලුම්
මූනිස්සමක් ඇවිදින් හිත් අස්සේ
වැදුනාට රිදුමක් නැත්තේ
එහෙමයි තෙපලුම් වැස්සේ
සඳත් ගිනිතියාගෙනයි බැස්සේ
ඉතින් බලනවා තාමත්
රතුමලක් මත්තේ
අහල ගං හතකවත්
සුවඳ නැති එකයි සත්තේ..
උන්මාදයක රස
උන්මාදයක රස හඳුනන්නේ – උන්මාද වූවන් පමණයි
සන්තානයක සුව මතුවන්නේ – සන්තාපයක් හා සමගයි
පෙම් ප්‍රාර්ථනා බිඳී ගිය හදකට – අන්දකාරය නිවනයි
උන්මාදවූවනි දැන් ඉතින් – හිස් වූ මධු බඳුන් පුරවන්
සිහිනේ බිඳී – දෙනුවන් තෙමී
සුන් වී හදේ පැතුමන්
සුසුමන් හෙලා – කඳුලැල් සලා
ලතවී පලේ කිම දැන්?
හිස් ප්‍රාර්ථනා – දුක් වේදනා
හදවත් දවයි නිබඳේ
මේ ජීවිතේ අරුතක් සෙවීමම
උමතුවකි සබඳේ
ලන්දේසි හාමුදුරුවනේ
ලන්දේසින් නම් ලංකාවට එන්නැති
ලොවේ ඉස්තරම් කුරුඳු වලට තන්හාවේ
සියලු ඉසුරු වස්තු සැපත් ඇත හැරදා උපන් රටේ
ඇයිදෝ ඔබ මෙහි වැඩියේ ලන්දේසී හාමුදුරුවනේ
ලොවේ ඉස්තරම්ම බුදු සසුනේ රැස් විහිදා
ලක්දීපේ බැබළෙනවා පෙනුණාවත් දෝ
බුදුන් දවස සඟ සසුනේ අනුරුවකැයි සිතුණාවත් දෝ
ඒ අනුහසින් විමුක්ති සුව මග වඩින්න දෝ
වැඩ විසුවේ වන අරණේ සේනාසනයේ
සොබා සොඳුරු සිරියෙන් පිරි පොල්ගස්දූවේ.
සැබෑ තමයි තථාගත වදන් මේ අයුරූ
**”යම්සේ වනාහී
ගංගා යමුනා අචිරවතී සරභූ මහී යන
මේ යම්කිසි ගංගාවෝ වෙත්නම්
ඒ ගංගාවෝ සමුද්‍රයට පැමිණ
පළමු නම් ගොත් හැර දමත්
මහා සමුද්‍ර යන නාමයට පැමිණෙත්
එපරිද්දෙන්ම වනාහී
රජ බමුණු වෙළඳ ගොවි යන
මේ සිව් කුලයෝ වෙත්ද
ඔවුහු ගිහිගෙන් නික්ම අනගාරික සංඛ්‍යාවූ
තථාගතයන් වහන්සේ විසින් දේශනා කරන ලද
ශාසනයෙහි පැවිදිව පළමු නම් ගොත් හැර දමත්”
මේ ආදී අටගුණ කඳක් නිසාවෙන්
ඇලුණේ නමුත් සසුනේ-බුද්ධ ශ්‍රාවකයෝ එදා
එසේ නොවේ අද ඇලුණේ බුදුසසුනේ ලක්දීපේ
ජාති වර්ග කුල ගොත නොමැකේ නිකාය නාමය බැබළේ
නො අසමි කුමක්ද නිකාය ඔබගේ ලන්දේසී හාමුදුරුවනේ
ගිහි චරියාවේ නොඇලී ඉන්නට ශික්ෂා පදයෙන් දිවුරුම් දී
ශික්ෂාකාමී ශ්‍රමණ වෙසින් බොහෝ සිටිත් ලක් සසුනේ
ගිහි ජීවන රැකියා කරතී, උපයා ගනිතී,
වස්තු සම්පත් රැස් කරතී. කසා වතින් බැබලෙතී.
රුචි නොවීද ඔබ හට ඒ පැවතුම්
වනවාසී වුණේ ලන්දේසී හාමුදුරුවනේ
සීසීටීවී කැමරා අටවා – දොරටු විසල් මහා පවුරු මැද්දේ
පන්සල් භූමි පුරා. සුවිසල් මන්දිර සම්පතින් පිරුණේ.
පූජා සැණකෙළි පෙරහැර උත්සව දන මන පොබ කරනා
රජ මැති ඇමතිද මහ ධන සිටුවර අනුබල ලැබ යෙහෙනා
පුදසත්කාරද සුවපහසුව සපිරී විහාර ගම් වාසේ
රුචි නොවීද ඔබ හට ඒ පැවතුම්
වනවාසී වුණේ ලන්දේසී හාමුදුරුවනේ
අනේ ඉතින්
වෙනදත් පොඩි ඔරුව පැදගෙන එනවාලූ
ගොඩ වී කලපුවෙන් ගමේ පිඬු සිඟා යනවාලූ
එදා – පරක්කු දූවට ඔරුව විතරක් පාවෙලා ආවාලූ
කාටත් අමුත්තක් නොසිතුණේ
ඊට ඉස්සරත් ඔරුව විතරක් එහෙම පාවෙලා එනවාලූ
පීනාගෙන විත් හිමියනේ ඔබ ඔරුව අරගෙන යනවාලූ
එත් මෙදානම් ලන්දේසි හාමුදුරුවෝ පීනගෙන ආවේ නැතිලු
පහුවෙනිදා කලපු දියේ මිනිය පා වෙවී තිබුනාලු
අනේ මොකද මේ වුණේ – ලන්දේසී හාමුදුරුවනේ
ශික්ශාකාමී බුද්ධ පුත්‍රයෙක් – ඔහොම අපවත් වුණා නම්
සැදැහැවත් මහ බොදු සමාජය – කැළඹෙනවා කම්පාවෙන්
මහ පන්සල්වල ඝන්ටා නාදය – රැව් පිළිරැව් දෙනවා
වීදි පුරා කහ පාටින් ධජ පතාක නැඟිලා – ගෙන් ගෙට ලෙලදෙනවා
එත් අනේ මේ පුවතින් පුදුම වෙලා
අනේ අපොයි කියන්නවත් – කෙනෙක් හිටියේ නෑ
මීයට පිම්බා වාගේ ලක්දීපේ – සසුන සද්දක් නෑ
එකම එක මහා පන්සලකින් විතරක් – හඬක් ඉස්සර වුණා
සියදිවි හානි කරගෙන කියා දේශනා කළා
විදු නැණින් සපිරි දේශයකින් අවුදින්
හුරු කලාවූ ජීවන සංයමයෙන්
දිවි නහගන්නම හිතුවා නම්
රැහැණින් අතපය ගල්ගෙඩි බැඳගෙන
වතුරට පනින්න උමතු ලෙසින්
විස්වාස කරන්නම බැහැ එවන් සැහැසි චරියාවක් නම්
ලන්දේසී හාමුදුරුවනේ ඔබගෙන්
මරණය අබිරහසක් ලූ – මරණ පරීක්ෂණ නෑ
හෙවිල්ලක් බැලිල්ලක් නැති ගුප්ත නිහැඬියාවක සැඟවිලා
ලන්දේසී හාමුදුරුවෝ – “අපේ හාමුදුරුවෝ” නොවෙයි දෝ
තථාගතයන්ගේ සාසනේ – බැබළේ ලක්දීපේ
**අංගුත්තර නිකායේ පහාරාද සුත්‍රයෙන්
(ආරණ්‍ය සේනාසනයේ පොල්ගස්දූවේ අබිරහස් මරණයකට
ගොදුරු වූ අජාන් ජිනවංශෝ හිමියන්ගේ ගුණ සිහි කරමින්.)
25/02/2021
රුක් වලප
පින්වතුනේ
සොඳ යහගුණ පුරණා
නාඔ කියත් දත්වලින් හපා
අනේ අපේ හිස් අත් දෙපා කපා
බිම හෙළා දෙතිස්වද දිදී මරනු එපා
ගහකොළ නැතිවුණ දා
මේ ලෝක ධාතුවේ
සම්මා සම්බුදු මෑණිවරුන්
පහළ නොවේව
ලොව හැම තුරු සෙවනක්
බෝ සෙවනකි පින්වතුනේ
අපමණ ජීවය බිහිවන්නයි
රූසිරි ගුණපැහැ ගස්වැල් දළු ලන්නේ
දහසක් බෝසත්වරු බුදුවන්නයි
අපමණ වනතුරු බෝතුරු වන්නේ
සත් සමුදුර වියැලී
මහකරුණා සාගරය මිදේවී
ගං හෝ ඇල දොළ සිඳිලා
මෙත් කරුණා සිලිලාර මිදේවී
මේ මහපොළවම ගිනියම් වී ගුගුරා
ළය පැලිලා මියැදේවී
මිනිසත්වග අතුරුදහන් වේවී
සෙනසුරු ලෝකයම බිහිවෙවී
ගහකොළ නැතිවුණා දා
පින්වතුනේ
කිමිදී සැඟවෙමි
අවසන් හිරැරැස් පතිත වුනු
තුරැ මුදුන් වල
දිලිසෙනා අතු පතර
වියරැය
දාස් පෙති පාට
ගිනි වැකුනු
එනමුදු නිවුනු
ගොම්මන් එලිය
බිහිසුනුය
පඳුරැ අස්සේ සැඟව
කෙලිනා කොල්ලන්ගෙ
කොක්සන් හඬ
උමතුය
ඈත ගම්මානෙකින් ඇහෙනා
කාටදෝ අඬගසන
ගැහැනියෙකුගේ හඬ
ගැඹුරැය
ගං ඉවුරැ පාමුල
රෑස්ස නාගස් වදුලක
සෙමෙන් දිය මත කිමිදෙමි
මල් රේණු සුවඳ විඳ විඳ
දිය පතුලෙ මොහොතක් සැඟවෙමි
(හැලෙන හෙවනැල්ලක කාව්‍ය 2020)
වැස්සක් වී නොවැටේවා
දෑතදෙපා
වරල්වෙලා
පීනායමි අහස්ගඟේ
යාලු මාලු
හුරතල් වී
දැවටෙනවා
මගේ ඇඟේ
වැස්සක් වී
නො වැටේවා
ඈත පෙනෙන මහපොළොවට
එහෙම උනොත්
හිඳීයාවි
මං පිහිණන
ගඟ දියවර
දෑත්වරල් දෙපාවරල්
හීංහඬින් ගීතගයයි
වියළීයන මිහිකතදිය
උඩුකුරු යටිකුරු වේවා
අසණිය වැහි වහින තුරුම
ප්ලැතෝනික ප්‍රේමය
නිවා දමන්නෙමි, සියලු රාග සිළු මෙන්ම
ක්ලේශ රශ්මි ද
හද පුරා වරින්වර ඇවිළෙන ,
දල්වන්නෙමි විරාගය ,පුදනු වස් ප්‍රේමයම පමණක් හුදෙකලාව ඔබ නමට,
නොයන්නෙමි හැර, හැර යනතුරුම ඔබ.
දන්නා බැවින් කිසිවෙකුත් මෙලොව පිරිපුන් නොවන බව ,
නොරිසිවෙමි සිද විමසන්නට තද පැහැති ළා පැහැති තැන්,
මගේ ලොව පැහැගැන්වු ඉන්ද්‍රචාපයක,
දැනගත්තෙමි පිරිසිද ,
ප්‍රේමය වුවද නොපිදිය හැකි බැව්
එකම හදකට සදාකල්හිම විඩාපත්වන බැවින් හදවත,
වසන්නෙමි මොහොතකට බුද්ධිය
හරින්නෙමි හදවතේ ඉසියුම් ද්වාර එකිනෙක
පෙන්වමි එසඳ මම ඔබට
කිරඹටත් වඩා සිහිල් ඔබ නමින් මා හද උපන් ප්‍රේමය
නැඟෙනහිරින් නැඟෙන හිරු
මැකෙන ඉර බෙදුව දහදිය දෙ පස ඇද
බිදෙන හිර පවුරු, උදුරා රුපුන් තෙ ද
නැඟෙනහිර ජැටිය දිනුමට බැඳෙන දද
දිළෙන´යුර අගෙයි, නැඟි හිරු කිරණ වැද !
පිබිදෙයි කොළොම්තොට දෑ බැති නෙළුම් මල
පැතිරෙයි සොයුරු රුහිරෙහි – දහදියෙහි බල
විහිදෙයි එළිය ගෙන එන රන් පඬුරු වල
ඉතිරෙයි කිරි, නැ-ප අස්වනු නෙළන කල !!
මාගම කොමළි චීනෙට පෙළවහට දෙනා
පාළම සයුරු පෙත වෙත තිබු අහිමි වුණා
වාදම සතුරු සොර මුළ සතු සිඳින ඉනා
පාඩම නැඟෙනහිර ජැටියෙන් උගත මනා !!!
නොසිටිමු බලා විකිණෙනු ලෙය-මස මවඟේ
සුරකිමු රට-දැයෙහි සම්පත් නිති එ වගේ
දනවමු එකමුතුව, රුපුනට බල අපඟේ
නැගිටිමු – එඩි වඩමු – යමු පෙරටම සුමගේ !!!!
කෝ ආනන්ද නාහිමි ට උපන්දින ආසිරි…
දේවී සුනෙත්‍රා පිරිවෙන් ඇසුර ලැබ
ගුරුකුලයකට ගුරුවූ ගරු සමිඳ ඔබ
ම හට ද පෙවු හෙයින් හෙළ බස නැතිව ලොබ
පුදනෙමි සසරෙ නවතින ඔබ දෙපා සිඹ
‘වීතරාගි ‘ ඇය ගැන කරුණුත් සෙව්ව
සරාගී කවිත් ඉඳහිටල ම ලිව්ව
‘යතා තතු දත් දනට හඬගාමින් කිව්ව’
ප්‍රේමය සුන්දරයි හිමියනි ඔබ මැව්ව
සුන්දර පැරීසියෙ කලබල නගරෙ මැද
නොතකා හිමය පැතිරූ බුදු දහම් කඳ
දහසක් ළමා සහ වැඩිහිටියනට සොඳ
එළියක් වුණිය තබනට දහමට ම බැඳ
අසූ වියට සපැමිණි මහ සමිඳාන
සෝම ගුණ දහම් සපිරුණු කිවිඳාන
හෙළ සාහිත ලොවේ දිදුළන රජිඳාන
සියක් වසක් සැරදේ ! ගුරු දෙවිඳාන
Amazon
බලන්න ඔබ දිහා
හිතන්න ඔබ ගැන
ශත වර්ෂ සීයකට වඩා
ඔබ හුළගේ වැනුනා පමණයි
වැස්සට තෙමුණා පමණයි
අව්වට වේළුණා පමණයි
කාබන්ඩයොක්සයිඩ් උරාගෙන
ඔක්සිජන් දුන් බව සැබැයි
ඒත්
ඇමතිතුමා කිව්වා වාගේ
ඔක්සිජන් කන්නද…?
සංවර්ධනය වෙන්ඩ නම්
කැළෑ එළිකළ යුතුයි
පුත්තලම් ඇමති විතරක් නෙවෙයි
පැරකුම් රජු කළෙත් ඒකමයි
අවුරුදු තිහකට කලින්
ඇමරිකාවේ ඔබ නමින්
පුංචි ගරාජයක
තනි මිනිහෙක්
පටන් ගත්තු
“Amazon”
අද ඒ මිනිහා
ලෝකෙන්ම පළවෙනියා
මිලමුදල් අතින්
නමුත් ඔබ තවමත්
කාබන්ඩයොක්සයිඩ් උරාබොමින්
ඔක්සිජන් පිට කරමින්
මොකද්ද මේ කරන විහිළුව…?
ගසක් වුව මරණයට කලින්
හොඳ ගාණකට විකිණෙමින්
ධනය රැස් කළ යුතු නොවෙද?
පරණ ඇමසන් අමතක කර
අලුත් Amazon වෙන්න
කැමති බව කියා
පණිවිඩයක් යවන්න
බ්‍රසීලයේ බොල්සනාරෝට…!!
වැන්ගෝ මිතුර
තිරිඟු කුඹුරට ඉහලින් පියඹා ගිය කවුඩනි
නොදුටුවේද රන් පැහැති තිරිඟු
සුළඟට වැනෙනා අයුරු
තෙලි තුඩින් නිම වූ
ගෙඩි පිරුණු ප්ලම් ගස
දුඹුරු පැහැති අතු විහිදා
බලා සිටියි ඔබ එනතුරා
කහ පැහැයෙන් පිරිපුන්
සුරියකාන්ත මල් කිනිති
මවයි දසුනක්
සිත් වසඟකරවනා
රාත්‍රිය එළඹී ඇත
විහිදේ චන්ද්‍ර කාන්තිය
අහසේ දිලෙයි තරුකැට
මවමින් විසිතුරු රටා
මලානිකවූ ලන්තරුමේ පිහිටෙන්
රුදුරු කුසගිනි නිවාගන්නට
අර්තාපල් බුදින දුගී පැල්පතේ නිවැසියන්
දැන සිටියේද ඔහු ගැන යන්තමින්වත්
තම තෙලිතුඩින් නිමකළ
අසමසම චිත්‍රයනට
ඔහු කොතෙක් ඇලුම්කලද
එම මනස්කාන්ත චිත්‍රයන්
ඇළුම්කලේද ඔහු හට
සිත්තරෙකුගේ ඉරණම
මෙතරම් කටුක වුයේ මන්ද
අහෝ වැන්ගෝ මිතුර
ඇයි නුඹ අත් හැරියේ ජීවිතය
අවසන් නොකළ චිත්‍රයක් සේ
ප්‍රභාවේ ප්‍රතිභාව
හිරු දෙවිගෙ තෙද බලෙන්
ඇඟ දවයි හිරු එළිය
හඳේ ප්‍රතිභා බලෙන්
හිරුගෙ ඒ ප්‍රභාවට
නව මුහුණුවරක් දී
මැවේ සොමි රැස් දහර
හඳේ සෙනෙහස නිසා
නිවේ ගත සිත දෙකම
මහා කරුණා බලෙන්
මානවී දයාවෙන්
සත්ව කරුණාවකින්
සතා සිවුපාවුන්ට
ගහකොළට ඇළ දොළට
මහා පොළවට පවා
දැඩි ගිම්ද නිවාලන
සිසිලසකි ලැබෙන්නේ
අපූර්වත්වය නිසා
චමත්කාරයකි ඒ
හිරු එළියෙ ප්‍රභාවයි
හඳෙන් ප්‍රතිභා වෙන්නෙ
එහෙත් ඒ සඳ එළිය
හිරු එළියමයි කියා
කෙලෙසකද කියන්නේ
ව්‍යුත්පත්තිය මවන අපුර්වත්වයකි ඒ
සතත අභ්‍යාසයෙනි එහි මහිම වැඩෙන්නේ
ඔහුද..විරුවෙකි..!!!
ගිනිගත් මවු දෙරණ,
වියරුවෙන් පිළිස්සෙන….
ඉඩෝරයෙ හුලo වැද,
වියළී ගිය මිනිස්කම….
මුදිතාවෙ දහම් මඟේ,
සිහිලෙන් නහවන්න….
ඇසුනත් සතර අත,
හිමි දෙසූ නිවන් මඟ….
අසoවර නුඹේ හිත,
විරු ගතේ සැඟව හිඳ…
සොයන්නෙම ඇගේ ගත,
සතපන්න නුඹේ හිත….
මොහොතක විවේකෙට,
අනු’පුරේ ටවුම මැද…!!!
10/02/2021.
පනාමුරේ මනම්පේරි
මා ඇතින්නක් වූ නිසා
පූරුවෙ කල පවට
මගේ දිවි පූජාව
ලියවුනේ ඇතු නමට
වෙඩිකෑවෙ මං එදා හැමෝගෙම නිදහසට
ඒ මදෑ සොහොන් කොත් සමරු ගී මට මොකට
දළයා හිටියේ සටන අතහැර
ඔහේ පැත්තක දෙදළ රැකගෙන
එලූ පාවඩ උඩු වියන් මැද
පෙරහැරේ යන හීන දැක දැක
අනිත් පිරිමියෝ ඌ වටේ හිද උගේ පූචානම් අසාගෙන
පෙරහැරේ දැලවරවත් යන්න දිනයක් එයි හිතාගෙන
සුදහ ගින්නේ පුංචි එව්වෝ
කිරට ඇඬුවා වැටුන තැන්වල
තොන්ඩුවල හිරවෙලා අම්මලා
වෑහුනා කිරි උන්ගෙ තන්වල
ගාල වටකල බුරුත දඩුවැට කඩා දැම්මෙ බැරිම බැරි තැන
මං තනිකඩ එකී මලත් කම් නෑ යැයි හිතාගෙන
වෙඩි කකා මැරී වැටුනෙමි
ලේ පෙරාගෙන ගාල දොරකඩ
දළයා හිටියේ ඒ වෙලාවෙත් උගේ දළ දෙක ඔප දමාගෙන
10/02/2021
මතකය!
ජීවීත කාලය පුරාවටම …….
ලැබු සොඳුරු මතකයන්
කොහේදෝ තැනක සඟවලාලු
සොයාගන්න බැරි විදියට
ඒත් තැනක තියෙනවාලු…….
පරිස්සමට සැඟවිලා
ඒ සොඳුරු මතකයන්
මට මතක් කර ගන්න බැරි වුනාට.
උපාසක මහතාගේ පොල් ගැසීම…
ආසනේ මාරයි
සාසනේ හමාරයි
කොඩිය නම් මාරයි
රටට හිරිකිත යුද්ධ සාරයි…
අසුනක් හින්දා
ආත්මෙ ම වික්කා
සිහළ උරුමේ මැක්කා
ආයෙ ඇවිදින් අපිට විද්දා…
උපාසක ඇත්තෝ
පාට පමණක් දැක්කෝ
බොල් පිළිම ගැත්තෝ
සාදු කියමින් වඳිනු දැක්කෝ…
සුභද්‍රගෙ පරපුර
අභද්‍රව හැසිරේ තැනින් තැන
වෙන විපත නොම දැක
ලොකු හිමියො ඇත රජුන් දැක දැක…
සිවුරේ ගරු පිහිට
නොමනා වැඩ පිණිස
යොදා ගනු කුමකට
අපි පව් නැද්ද හිමි සද…
රටට බුදු සරණයි
ධර්මයෙ උතුම් පිහිටයි
අපිට විළිලැජ්ජයි
මේ සියලු දේ රටට තිත්තයි…
අසංතෘප්ත
සුදුගවුමේ රැලි අතරේ සිත රැඳුන
පොතපිටු මැද සැඟවී මාරු වුන
විරාගි වූ සෙනෙහස කට මුල පිරුන
පාසල තුලම වියැකෙන සමනල සිහින
වත්සුනු සුවඳ උදුරා දහදිය පෙඟුණ
දහසක් අතර උවනත දැක සිත රැඳුණ
බස්‍ රතයේ තෙරපී සිටි අය නොදැන
දෙනෙතින් කියූ රහසකි අම සුව පිරුන
මුහුනු පොතේ දුටුකල මන විකල කල
නින්දේ නොනින්දේ අඩසිහියෙන් හිඳින
මැසෙන්ජෙර් තුලින් ඇරයුම් කර හඬන
අන්තර්ජාලයේ පැටලුනු අනඟ රඟ
කිසිම විටෙක ඉවසනු බැරි නොහික්මුණ
සංතර්පණය නිමවී තෘප්තිය නොවන
තුරඟකු සදිසි දෙදරාගෙන හඹායන
සන්තානයේ වහලෙකි මිනිසත් මනස…
01/02/21
මාවතේ නැගණියගෙන් අසමි
සීත හිරිකඩ හිත අවුස්සන
පාළු අළුයම ..
නීල තුරු පිණි ගත හලාගෙන
මුව දොවාගෙන..
පාන ඔච්චන් රිළා හඬ මැඩ
යාලු කරගෙන..
සඳ කිණිත්තෙන් මඟ ඇමඳගෙන..
කිව්වාට ඵල නැතත් හුරුවට
සංහිඳේ දෙවියනුත් බැහැදැක
සෙයිලමේ වනයේ සරන්නී..
රෑන අතහැර හීලැ මුවදෙණ..
පාරෙ අලි සෙල්ලම් උදෑසන
පාන ඇලයාපත්තුවේ ගම
උන්ව හීලෑ කරන තරමට
මිහිරි අලි මන්තරෙයි කටහඬ
හීන කද බැඳ දරු වඩාගෙන
පාරෙ ඉටි රෙද්දක ගෙයක් බැඳ
කාල දුම්රොටු වත තවරගෙන…
ගයන ගී කවුරුත් අහනවද
පාරෙ වාහන තාල දෙනවද?
දෑස් අඩවන් කර සොයන්නේ
“නෑර ඉමි” කියු කෲර හිමි ම ද?
පාර ජම්බුල කිරණ සුවම ද?
ඝෝර විෂ සපු යාලුවෝම ද?
චූටි දෝණිගෙ ලැම කොනිත්තන
මාර පුත්තරයන් නොදුටුවෙද?
කරඹ මල් සුදු දතේ රැඳුනට
“කහට ” , හිත පපුතුරෙත් නැතුවා..
පුතුට පිංකැට ඉබේ පිරුනට
නුඹේ ලංසුව ඇහෙන් කියනා…
පාට තඹ වරලසට හිමිකම
ඈත පර සුද්දෙකුට පවරන..
නුඹේ හිස රැඳි කටු ඔටුන්නම
චූටි දුවටත් පළඳවනවද?
බිඳුන සිහින
ඇවිලුනා සර හඬක් නඟා නව දැලි හේන
යට කලා එකින් එක බීජ සතුටක් ගේන
ඇතිවුනා ටිකෙන් ටික අලුත් දවසක හීන
පිබිදුනා තුන් සිතම වගේ දැලුවුනු පාන
මහා සෑයට උඩින් පුරා හඳ හිනා වෙන
බලාගන්නට වගේ තරඟයට උඩට පැන
පලා පොළවෙන් නැඟී ඉහලටම ආ හෙමින
ගිරා පැහැ නැවුම් පැළ සොයයි හිරුගේ කිරණ
නෙක එළි ඇඳුනි අහසේ රූ රටා මවා
දිනකර සැඟව ඇත අතරින් කලුම වළා
බොඳ කර දෑස ඇද වැටුනා අහස කඩා
යටකර බිම ම දිය ගැලුවයි කරපු වගා
අරගෙන හීන මගෙ උදුරා තිබුණි ගලා
වතුරෙන් පිරුණි මඩ හිමිහිට වැවම කලා
පතුලේ සඟව ගත් හීනය මලක් වෙලා
සුපිපෙන දිනය එනතුරු මම ඉඳිමි බලා
නොදැක්කෙමි මගේ තරුණ වයසෙදී
ඔබගේ සෙනෙහස…
ඔබගේ කොන්දේසි විරහිත ආදරය…
ඔබගේ සිනහව…
ඔබගේ පරාර්ථකාමී ක්‍රියාවන්…
මම නොදැක්කෙමි මගේ තරුණ වයසෙදී
නමුත් අපට ලැබුනු ඒ පරාර්ථකාමී ප්‍රේමය…
කෙසේ අමතක කරන්නද…
ඔබ සැමදාමත් සිතුවේත් …
පැතුවේත් අපගේ සුභ අනාගතය ම ය
නමුත් අම්මේ මම කෙසේ නැවත ගෙවන්නද
ඔබගේ එම පරාර්ථකාමී සේවයන්
අප වෙනුවෙන් කෙරූ සේවාවන්
අම්මේ මම ඔබට නය ගැතිය සදාකාලිකවම
අප වෙනුවෙන් කෙරූ සේවාවන් සදහා
අප ජීවිත පුරාවට ම…
02/14/2021
දුෂ්කරය මේ කඳු වැටි තරණය
දුෂ්කරය මේ කඳු වැටි තරණය
එක් මුදුනකට නැඟි පසු,
දුර පෙනෙයි තව මුදුනක්
හරි අඩකටත් වඩා පසු කළ ද
එකිනෙක කඳු මුදුන්
යා යුතු දුර ද එපමණය.
ඔලොගු බර උර මත
අතැර යා නොහැකිය
අවැසි බොහෝ දේ ඇත
එක් රැස් කළ.
මියුරු ගීයක් ඇසෙයි
එහා කන්දෙන් හමා එනු,
සිහිල් පවනේ දැවටෙමින්
කැඳවීමකි එය වෙහෙස නිවාලන
ගනිමි ඔලොගුව උරට,
තබමි තව පියවරක් ඉදිරියට
ආපසු ගමනක් නම් නැත
මේ කඳු තරණයේ,
තව තව පෙනේ තුඟු කඳු මුදුන්…
IT’S HARD TO CROSS THIS MOUNTAIN
It’s hard to cross these mountains ,
as one summit is climbed,
there will be another
seen in the distance
Climbing more than half
to reach the summits despite
The climb still remains the same,
a very big height.
It’s impossible to unload
the weight of the rucksack on the shoulder ,
coz it contains a lot of vital things collected, by the holder
A sweet ditty is being heard
blowing from the distant mountain blurred
enwrapping in the soft cool breeze that stirred
It’s really like a call which loosens the weary gird
I take the rucksack once again on my back and
go one more step forward on the mountain track
There’ll be no return journey in this crossing ,
There see one by one, more peaks high rising .
Translation by Sunethra Aluthdunna
වෙනස් මල්
ආදරණීය පවුලේ අය වෙත ලියමී
අප මතකයන් සිහිකර තනිවම හඬමී
දුරු රට නුහුර හුරු කර ගනිමින් සිටිමී
නෑ කිසිවෙකුත් ළඟ නැති පාළුව විඳිමී
පත පොත සියළු කටයුතු නූලටම වෙලා
නැත කිසි දෙයක් අතපසු වී නොපිරිහෙලා
අත දී සෙනෙහෙ පිරුවත් මව් පියන් බලා
ඇත එක දෙයක් කාටත් ගැටළුවක් වෙලා
මල් ලස්සනයි විවිධයි නෙක පාට පෙතී
දැල්වූ පහන් සිල මෙනි මන බඳින ගතී
අල්ලා ගන්න සමහරු පණ උනත් දෙතී
ඇල්මක් අනේ මගෙ නම් ගෑවිලා නැතී
හති ඇර දුවද්දී මල්ලී පන්දුවට
රතු කර දෙතොල් සාරිය ඇන්දෙමි ඉනට
හැඩ කර නැලෙව්වෙත් බෝනික්කන් රෑට
ඇයි අර දැන්ද වෙනසක් දැනුනේ මවට
හිනැහෙමි මෙතැන අද මා සමතැන් සතුය
ඉන්නෙමි යසට හදවත් එකිනෙක නතුය
දන්නෙමි ඔබේ දුක ඒ ගැන ඇස් රතුය
මට හිමි සතුට දැන්වත් මා ගත යුතුය
මම මගෙන් ම අසමි
මායාව දකින
නීල නෙතු තුල
පැටලි පැටලී තුරුළු වන විට
ඔබේ උණුසුම් දැල තුල
මම අසමි,
මගෙන් ගිලිහී ගොස්
මා තුලම රැදෙමින්
ඉඟිබිඟි කරන
කළුවරම කළුවර
වංකගිරි කොනක
හිරවුණුු මගේ මනසින්,…..
මෙය වූ කලී
ස්පර්ශ සුවයටම නතුවුු
උණුසුම් පහසටම ලොල්වුු
හැඟීමක් මිස
සිත නැති කයම ඉල්ලන
ශෘංගාර සුවයම මිසක
මෙි කුණු කය විහිදන
මල් සුවද
මිලිනව ගිය කලෙක
මිණි පළිඟු නෙත් යුග
අඩක් අන්ධව ගිය දිනෙක
අතැඟිල්ලක චලනයෙන් සසලවන
හස තුඩු පියුම්
අවදිවන්නට මැලිවන දිනෙක
තවත් මා ඇද බැඳ ගනීවිද
සදා නොවෙනස්වෙතැයි
පුන පුනා ඔබ කියන
ඔය හද දෙවොල තුල
නිති පුද පූජා ලබන
රාග වැසි වස්සවා
සුවඳ දුම් පුද කරන
නිම නොවන ආශා
පුද පඬුරු පුද ලබන
මා තුණු සිරුර මත
ස්නේහ වන්දනාවෙ යන..
ඔබෙි ගත සිත ගෙනෙන
ප්‍රේමයේ ප්‍රහර්ෂය…?
5.2.2021