ඔබ එන්න ඔබ ඇවිත් යන්න එන්න…………….
වලාකුළක්.
කළුම කළු වළාපෙලක්. හිරු නොඑතැයි බිය හිතෙන වළාපෙලක්.
බලා හිඳිමි හිරු නැඟෙන තුරා
නැඟෙන්ස් හිරු සමග අවදිව ඔබ මවෙත එනතුරා
…………….
හිරු හෙමින් බැස යන ඔබේ පෑළදොර අහසේ වලාකුළක්. බලන්න බැරි තරමට ඔබව වෙහෙස කරවූ, දාහයෙන් හෙම්බත් කළ නුඹ මෙතෙක් වෙහස කළ අහස දෙස නොබැලූ නුඹ …..
හදිසියේ දුටු අඳුරු අහස දෙසට යොමු වූ නෙත් දුටු අඳුරු වැහි වළාවක්.
කාලෙකින් ගෙදර යන විටෙක අම්මලා නංගිලා දකින සතුටක්…….
කලෙකින් නුදුටු ආදරවන්තිය හදිසියේ හමු වූ සේ දැනෙන සතුටක් ඔබ ඊයේ හවස දුටු වළාවෙන් ලැබුයේ…….
ඔබ එයිද නිවා මේ දාහේ ගලා බැස යන්නට වර්ෂා
මං බලා ඉන්නවා නිවී යන්න
තෙමි තෙමී නුඹ සීතලෙන්
වහින්න නොනැවතී වර්ෂා
එහෙම හිතූ නුඹ ඊයේ රැයේ
කාලෙකින් පස්සේ අතට ගත්තා නේද නිවාඩු දුන් පොරෝනය.
නුඹ නිදන්න සීතලේ
නිවා සීතල කියා ගතම වේලු විදුලි පංකාව මොහොතක් .
ඔබ අත්මිදෙයි උණුහමින්.
වළාකුලක්
මේඝ වළාවක්…..
කොතරම් ඉන්නද තවත් ඔබ අවදි වෙන තුරා
අන්ධකාර මේ උදේ…………
මං බලා සිටි හිරු පේනවා
හෙමින් හිනැහෙන වගක්
මා අත්මිදෙයි සීතලෙන්.
සතුට අප විඳින්නේ මිදීමයි
සිත් දැවූ ඔබ , මගේ
තාපයෙන්,
සීතලෙන්
සිර ගෙයක් නොවෙද මේ ජීවිතේ
සිරගෙයක් කියන්නෙම තමන්ට තමන් නැතිවෙන තැනක් නොවේදැයි ඇසූ දේවල් සිහි නොවේද දැන්.
හැබෑ හිරගෙයක් නම් අච්චු විඳිනා එහි නොමැත වගකීම්
ඒත් අපි අපේ ජීවිතේම කරගෙන හිරගෙයක් නොවිඳීද වගවීමක්….
ඒ නිසා මේ හිරු හෙවීමත් වැසි සෙවීමත් අතර නොඇළී සිටියොත් ,
එයම විඳිනා ලෙස මනාසේ සිතුවොත් මට හිතෙන්නෙම අපි පත්වෙන වගක් සෑහීමකට.
සෑහීමට පත්වීමමයි මිදීම වෙන්නේ හිත දවන හැමදේයින්ම හැබෑවටම මිදීමට නම්.
හැමදේම හිර ගේ කරගත්තෙත්, සුව මැඳුරක් කරගත්තෙත් මායි මගෙ හිතයි.
එයම මා සීතල සීතල කියා සිතුවා
එයම ඔබ දාඩිය දාඩිය කියා සිතුවා.
නුඹ නිදන්න දාහය ගැන නොතකා
මම යමි නික්ම සීතල ගැන නොසිතා.
ඔබට ඔබ ඔබෙන් අත් මිදෙන සුවපත් දිනක්.
30-04-2024
Photo credit; Pixabay