නිල් පැහැ දිය පිරුණ වෙල’සල ළිඳට යන

මල් මල් සිනා පාමින් මා දෙස බලන

සිල් ගෙන කන්ඳෙ පංසළ අසලදි හැරෙන

ඇල්මක මතක සිත සරමින් දුක ගෙනෙන



මා දං දිවුල් අඹ බෙලි ගෙඩි ඇහිඳ ගෙන

එනවිට කන්ද බැසගෙන දකිනට මුහුණ

නාරන් ඉදුණු ගස යට ඇය සිනාසෙන

අමතක නොවී මගෙ සිත කකියයි දුකින



පාසළ ඇරී එන විට මා දෙසට හැරී

පානා සිනා මැවෙමින් වද දෙයි නාරී

ඇය කොහි ගියෙද නැත දකිනට සිනා පිරී

දින දින තැවෙන්නේ සිත පතුලටම ඉරී



නිල් පැහැ දිය පිරුණ වෙල’සල ළිඳ ළඟට

මල් මල් සිනා පාමින් ඇය එන දිනට

හී වේගයෙන් පියඹා විත් ඇගෙ ළඟට

වත සිඹ බදාගෙන පියඹමි දෙව් ලොවට