වහං කල කළු පැල්ලම
රුදා දෙන හැඟුම් වුව නොපෙනෙන්න සඟවලන
හීනයක් තිබුනනම් දරුපෙමයි දළුදමන
තණ තලා දෙපයකට නොගැටෙනා දිවි ගමන
දවසේම පොරබැඳුවෙ ගල් වලෙහි ගත දවන
අසීමිත රතුරෝස පාළු සොහොනට මත්තේ
පිපෙන වග මා පමණි හදවතින් දැන ගත්තේ
දිවි මගේ ගිමන් බිඳු නිවන්නට හද චිත්තේ
ජිනේගේ සුවඳ මුසු වාරැල්ලටයි ඇත්තේ
අනෝරා වැහි මැඳින් ගලා යන බොර වතුරේ
ටිකෙන් ටික යට වුනා පැල්කොටෙත් පැති හතරේ
හූ හඬක් නොනැගෙන්න ගිගුම් හඬ නැඟි අතරේ
නඩුකාර ස්වාමිනෙ දරුව නිඳි අඬ අඳුරේ
රතුපාට ලොවි සමයි ඇස් දෙකම බීමතින්
බලු තඩියා දඩමසක් දුටුසේය හාමතින්
ගොඳුරු කල බේරෙන්න උගෙ ගොරෑඩි අත් මතින්
සාවියක දැඟලූ…වේ ගැලවෙන්නමයි ඉතින්
දරුපෙමට කිරි පිරිණු දෙතන මත වහ වටිලා
උමතුවෙන් වියරූ වී හූරමින් හපකරලා
එච්චරයි මට තිබුනෙ රෙදි කඩත් ඉර දමලා
උයන මැද පිපෙන මල දැමුවෙ පොඩි කර තලලා
යදම් බල බිඳිද්දී ලෝගුවෙහි බොත්තමක්
බැතිබරව රැක්කමුත් ,වටිනකම බිංදුවක්
කාසියෙන් වහංකර කළු පැහැති පැල්ලමක්
ස්වාමිනී! වැලලුවේ ජීවිතයෙ වත්කමක්
නීතියත් වල් වැඳී නියම තතු වැළලෙද්දි
ලෝගූවේ ශුද්ද හඬ නැහැ එයත් බොල් වෙද්දි
ඇස්පියන් ඇරුණනම් කලියුගයෙ මේ වෙද්දි
දකින ලොව පැහැබරයි “දෙව්දුවනි”! හෙට වෙද්දි
Photo: Simran Sood