මේ ඔක්කොම වද විඳින්නෙ මගෙ මව්බිමෙන් පැනල මං ආ හින්දයි
මේ ඔක්කොම වද විඳින්නෙ මගෙ මව්බිමෙන් පැනල මං ආ හින්දයි
සිරිනා පරසිඳු සිරි ලංකාවේ උපන්තෙකට අසනා නොමිනා
නොමිනා දේවල් කොපමණ ඇද්දැයි නොසිතා ඉන්නේ දන අමනා
අමනා දන නම් අන් කවුරුන්දැයි සිතනා කල ගත සිත දවනා
දවනා සියලුම සම්පත් ජනසතු දෙස්පලුවන් නොවෙදැයි සිතුනා.
සව් සිරියෙන් සෞභාග්‍යයෙ දැක්මෙන් සරිකළ සිරිපිරි සිරිලංකා
පසිදු මුතු ඇටේ, වැනෙන අඹ ඇටේ කියලා අපහස ලද ලංකා
පරයින් මුහුදට පැනලා එන එක වළකා ගන්නට බැරි ලංකා
රට කරනා පින්වතුන් ඔහොම යං අනාගතේ බය නෑ ලංකා…..
නිවෙස් පෙනෙයි ළඟ එ නමුත් නො නැගෙයි මිනිස් හඬක් අවටම නිහඬයි
අහන්න ආසයි හෝන් අඬක්වත් වාහන මග නො යනා ගාණයි
පාතරාසයට පාන් ලැබෙන්නේ චූන් පාන් සද්දෙත් නැතුවයි
මේ ඔක්කොම වද විඳින්නෙ මගෙ මව්බිමෙන් පැනල මං ආ හින්දයි
පාර දෙපස පන්සල්වල සිමෙන්ති රහතුන් හිමිවරු වැඩ ඉන්නේ
නිකාය ත්‍රිකයේ නායක බෝසත් හිමිවරු කොතෙකුත් වැඩ ඉන්නේ
බුදු පිළම වහන්සේ එකිනෙක හැඩරුව හිරණින් රුවනින් දිලිහෙන්නේ
ඉඳහිට ඒ බුදු අනු රූ සිරසින් දේදුනු බුදුරැස් විහිදෙන්නේ
තුන්වේලම බඩ පිරිලා දරුකැල උස්මුරුතාවෙන් ලෙඩවෙන්නේ
සිව්කොන පාසැල් තිබුණත් ගුරුවරු තාප්පවල පාඩම් දෙන්නේ
පිරුමෙන් හිමිවරු දේශපාලනේ ගාවා මගපල ලැබගන්නේ
බුදුන්ගෙ නිර්මල දහමින් බැබලෙන රටටයි සමහරු ගරහන්නේ
බින්දුවෙ වටිනාකම දන්නා පින්වතුන් පාලනෙත් අරගත්තේ
එකට ඉදිරියෙන් බින්දු කඳක් එන ක්‍රමයක් හොයන්න වැර ගත්තේ
මුලට බින්දුගොඩ වැටෙනා අගයක රඳවා ගත් අය එක පැත්තේ
ඒකෙ රහ බණේ දෙසන්න රටටම ලොඹුකට ඇරපන් කිරිමුත්තේ
කෝටි තිස්තුනක් රකිනා රට දෙව් පවුරක් වැඩ ඉන්නා දේසේ
අරුම සීවරන් දෙවි බැල්මත් හෙළනා රට වගේ ද පරදේසේ
ජීවමාන චතුරංග බලැති රණ කාය රකින ජනතා දේසේ
අපොයි දමල මං ආව අමන කම උනවයි කඳුලක් මගෙ දෑසේ
නීතියෙ දෙව්දුව හොරෙන් බලනවා රෙදි පට අස්සෙන් කියා කියයි
තරාදියෙත් හොර සීල් ගසා ඇති බවක් අනේ සමහරු කියතෙයි
කඩුවත් මලකඩ කාලා නොවැ? නෑ, ලී කඩුවක් යැයි එකෙක් කියයි
මේ ආඩපාලි කියනා කටවල පරංගි දමනා එක නියතයි.
රටටම පුන්කවි හඳක් වෙලා පායා අකලේ බැස ගිය කවි සේකර
යූ එස් ඒ හිඳ පන්හිඳ ලෙලවා මැව් කවි මිණි බැබලෙයි සේ සේකර
මෙ කලේ සේකර පායා සිටියා නම් නව කවි තරු සමගින් ලක’ඹර
බලන්න තිබුණා රිද්ම ලක්ෂණේ හෙළ බස වෙනසක ලවණ ගුණේ සැර