නෙලුම් කුලුණ පාමුල සිට
බේරේ වැව අද්දරින්
ඉහල අහසට නැගුනු
සංවර්ධනයේ පුරුෂ ලිංගය
බදාගන අඬනවා ඉකිබිඳ
කාලෙකට ඉස්සර
කන්‍යා භාවය සිඳගත්
කොළඹ අහස.
සිංහාසනෙන් බැස යන
මහරජු ගේ දුක්බර
විලාසය දැක.
සුරතාන්තයට පෙර මැලවුනු
ආසියාවේ ආඩම්බරය !
බලා සිටියා දුකින්
ඇදෙන විට දකුණු දිග්බාගෙට
කිරුල, කඩු කස්තාන ගිලිහුණ
රජු රැගත් දඬුමොනරය.
හාත් පස පැතිරුණු
නොහොඹිනා නිසංසල කම
ජයග්‍රහණයකැයි කියන්නේ කෙලෙස
පරාජිතයින් ගේ ලෙයින්
බේරේ වැව රතු වුනේ නැති කොට
රජු පැරදුනා තමයි
කලගුණ නොදත්,
බහුතරේ සුළුතරය ට
සුළුතරේ බහුතරය
අධෝභාගය පෑ නිසා
නොමිලේ ම
වලා කන්‍යා පටල
ඉරාගන අහස විනිවිද
ඉහල නැගි ලිඟු හකුලන
නෂ්ටකාමයේ කතිරෙන්
රජු න් පලවා හැර තෙපි
අහිමි කරගත්තේ කැමැත්තෙන්
සංවර්ධනයේ සුරතාන්තයයි
සුරතාන්තයේ ප්‍රමෝදයයි
” කිමද විප්ලවයකින් ඇති සරණය
නැතොත් පොදුවේ බෙදා රමණය ”
‘සාද්’ ඇහුවා මතකද
(ප්‍රංශ වැසියන් ගෙන් නෙවෙයි.)
සංවර්ධනයට සින්න වුනු
ජෝන් ද සිල්වා රඟහලේ දී
තොපෙන් යටගිය දවසක.
හිතට එන දේ බිනින්න ට
ලියන්නට, සිතුවමට නගනට
නිදහසක් කුමකට ද තෙපි හට
සොරා ගෙන ඇති බැවින්
දැනටම
විප්ලවේ රතු පාට සිහිනය.
නිදි වදින විට පවා ඉඳ හිට
රජු බලා සිටී නම් නේද හොඳ?
ගිගුම් දෙන්නට බලාගන
පුපුරා පුපුරා සිටිය අහසට
කෝචෝක් සිනා පාමින්
ෆෙලිකන් කුරුල්ලෙකු වැසුවා
පිපෙන්නට පමාවන
නෙලුම් කුලුනේ
පොහොට්ටුව මත
ජනවාරි 2015