අම්මා මමයි
2021-October
මහලු මඩමේ දොරටුවෙන් මට විටින් විට උබෙ රෑපෙ මැවෙනව
පුංචි කව්ළුව සිප හමා එන සුලගෙ උඹගේ සුවද දැනෙනව.
මතක් වෙනකොට පුතේ උබ මට මටත් නොදැනිම දෑස තෙමෙනව
ආයෙමත් උබ එන්නෙ නැතුවද ,මගෙන් හිත රිදිනිදෝ හිතෙනව.
හරිම පාලුයි පුතේ මට මෙහෙ මිනිපිරියගේ සිනහ මැවෙනව
ඇපල්, මිදි ,රස දොඩම් මොකටද ,උබව දැක්කොත් හිතම පිරෙනව.
පෙනීමත් දැන් ගොඩක් දුබලයි හැමෝවම උබ වගේ පෙනෙනව.
ගෙදර ඇවිදින් උබත් එක්කල එදා වාගේ ඉන්න හිතෙනව.
වාරුවත් දැන් බොහොම හීනයි කොයි වෙලේ මං යයිද හිතෙනව
මියගියොත් මම නුබව නොදැකම එලොවෙදිත් මේ දුකම ගෙවනව.
එකම එක සැරයකට ඇවිදින් අම්මෙ කියලා කතා කරපන්
සන්දියේ වාගේ උබේ පොඩි බෙල්ල බදලා මූණ ඉබපන්
පොඩි වෙලාවක් ලගින් ඉදගෙන උබේ විස්තර ටිකක් කියපන්
මියඇදෙන්නට පෙරාතුව මන් මහලු මඩමට ඇවිත් පලයන්.