කලක් තිස්සේ පාළුවට ඇරුණු
යුගළ ඇඳෙහි
කොට්ටය මත
සුව නිදි පතන අකුරුවැලෙහි පැටලී
කළු, සිහින් කෙස්ගසක්!

කොතරම් සිනිදුද මේ කෙස්ගස
මුදු සුවඳක් දැනේ නැහැයට

සිහින් රැහැනක්ව එය
අදියි මා දෙතුන් වසරක්
ආ පස්සට

කොතෙක් නම් දොස් නගා ඇත්ද මා
හිස පීරන පනාව
එහි පැටළුණු කෙස්ගස් සමග
තැන තැන තබන
ඇගේ පුරුද්දට