ලඝුකර දෙනෙත් සද කලුවර අදුරු දැලී
නුඹ නැති සොවින් මගෙ නෙතු අග කදුලු ඇලී
සිහිනෙන් පවා දුක සපැමිණ සයනෙ තැවී
දුරුතු සීතලට නුඹ දුන් ගින්න තපී

සැබෑ නොවන සිහිනෙක අවදිව රැයම
නිගාකරයි මා රැවටුව මතක සැම
පන්හිඳ අගට කවි උනලා දුකම දෙන
ආලය ඇමක් වීලා වැළඳුව පවට

සගවා රහස් ගුලි හදලා හිත අස්සේ
හිරවී හසුන් ලැම හොබවා හැමතිස්සේ
සඟවා ලොවම හිරු ගිලෙනා අරුමැක්කේ
හොල්මන් කරයි නුඹෙ රූසිරි මේ වැස්සේ

සිහිනෙන් පවා සිත සිවු සිල් පදය රකී
කුළුමීමෙක් විරහෙන් බෝ රුකට අනී
මොනවද කාපු වදුරෙක් කොත් අගට පනී
දැලිපිහියෙන් කිරි කෑවට රසය ගිනී

පපුව පලා නුඹ පතුලේ හන්ගාන
ඉන්නා හුස්ම තදකරගෙන හන්තාන
පෑවේ නුඹයි වෙන අයෙකුට ගිණිසිසිල
ඌරෙක් ඇවිත් මඩ කෙරුවයි විල් පතුල

ජීවිත ඔසු තනා හින්දා පත එකට
කොහොමත් අගුපිලෙත් තිබුනා ආදරය
ආතුර හදවතේ තවරා නුඹෙ පුසුඹ
මල් වඩමකට ලස්සන කඩුපුල් මල ය