හද ගිනිගනී මතකය පිරි මුහුණුවර
හැරදා ගියේ හිත
නො හොඳින් එකෑවර
ඔබ ද මම ද පිටුපෑවේ පෙර සසර
ඒ තරමට ඉඩ තියෙනව පෙර අපර

කීකරු අකීකරු පැවතුම් පොරවගෙන
එකෙක් කියන දේ අනෙකා නො අසමින
තරුවක් දුරට දුටුවත් ඉන් නො සැලෙමින
මලක් වගෙයි ඈ යනවිට දුර ගමන

නො ගැඹුරු මුහුද දුර ඈතට නැගෙනහිර
නිරුවත් සිරුරු ලුණු වතුරට මුවාකර
හඳුනාගත් මොහොත තෙතබරිතව මුහුණුවර
දන්නේ මමයි උඹ නැහැ මේ අතුපතර

ලෙහෙසියි අතීතය දැං එය ඉවර නිසා
මම තනියම ඔබ යන්නම ගියපු නිසා
කොහොම කියමි ඇහුවෙ ඇයි මලක් නිසා
පිපුනේ පරවුනේ ඒ මල්වල සිරිත නිසා