– ශාපය –
මාලගිරවියක් ඇවිත් ඉල්ලයි උඹලගෙන් පියාපත්
මතකද තොපි කැපුවා ගමේ එක්කන් ගිහින් ඒ පියාපත්
නවත්තපන් දැන්වත් සිංහලේ නළලේ කොටාගත්
දණ ගහගෙන යාච්ඤා කරපන් අන්තිම මනුසතාටත්
දර්ශනය තර්කනය උඹලගෙන් ගිලිහුනු ඒ මන්තරය
පුච්චලා දාපන් බොරු දොඩවන වත-පොත් පත්තරය
නවත්තපන් ගන්න එක පොඩිඋන්ගෙන් චක්කරය
මතක් කරලා හදා ගනින් ඥානක්කගෙ යන්තරය
සේයා එස් විත්‍යා බලාගෙන තොපි දිහා හැමදාමත්
කොහොමද තොපි කලේ ඒ අමනුස්ස වතාවත්
ශාසනයට පුදනා මහා කිරිපිඩු පූජාවත්
අමතක කලා කඳුළු වලින් බඩ පුරවන මිථ්‍යාවත්
කපු කැටුවා ඉදගෙන තම්ඹපන්ණී කුවේණිය
අවුකන දාගැබ් වාරි අපෙන් ගිලිහුනු ඒ ප්‍රවේණිය
බලන් ඉඳපන් කට ඇරගෙන එනකන් ඊළඟ අහේනිය
සිවුරක් අස්සෙන් මතුවෙයි සුංගු පිදේනිය
මහමඟ අළුවුනු සුන්දර ජීවිත
වරද කුමද උන් වීමද දමිළ
හූමිතෙල් හලපු කඩේ තී වසලිය
අගහනින් මරපු හැටි ඒ දොස්තර යුවලය
ඉන්නව අදටත් සාක්ෂිය ස්න්නස්ගලය
තම ගෙළ සිදගත් පීතෲ සෙනෙහස
මතකද තොපි වටවෙලා දල්වන් මදහස
එකෙක් හිටියෙ නෑ අරන් යන්න ගිලන්හලට
සීයක් හිටියා අල්ලන් උන්ගෙ ජංගම පෙළට
මුණි ගුණ වයනා රටක් ගැන පෙමට
දැන් වෙලා උපාසක උඹලම ඇමට