නන්දා මාලිනී
ගුවන් තලේ ඔබ විසිරූ ගී වල පවන් රළ ක් හැමදා බැඳිලා
හෙමින් ඇවිත් මගෙ සවනත පිනවයි ගුම් ගුම් ගුම් ගුම් නද දීලා
මල් මල් හීනයෙ ඔබ ඇහැරෙද්දී පාසැල් යමි මා සැරසීලා
පාට පාට පොඩි දරුවන් සැමතැන එකම පංතිය ක ගුලි වීලා
මිරිවැඩි සඟලක් ඉල්ලා හැඬු දින සෙනෙහස දිය උල්පත කර ලා
ගෙඩි සියයක් බිම වැටුනත් අප්පච්චිට එක ගෙඩියක් තිය ලා
ජීවිතේම කවියක් වුන ආදර සොඳුරු වදන් හැමතැන ලිය ලා
කාලයෙ වැලි තලා පහුරු ගා කඳුලේ දුක සඟවන හැටි ගය ලා
කඩමණ්ඩියෙ දොල අයිනේ පෙම් ජල රේඛා හදවිල කලඹා ලා
කුරුටු ගෑ පොතේ කෑ ගසනා ගී හදම දැවී ඉකිබිඳ හිඳ ලා
පෙරදා මහ රෑ උර මඬළේ වැළපුන මුවඟක් ළසොවින් තැවි ලා
කඳුලයි දුක සඟවන්නේ කියමින් බිළිඳුන් නලවාලා තිය ලා
සකුරා මල් වෙත ඔබ අමත ද්දී සාරි පොඩිත්තක් හැඳ නටලා
සුරංගීට දුක හිතිලා හොඳටම ඒ ගී පද ටික පොඩි කරලා
රුක්කත්තන මල මුදුනේ ඉඳගෙන යොවුන් වසන්තෙට අත වනලා
වන්ද්‍ර මඬුළු යට සුරංගනාවන් සඳ මාමා එනතුරු ඉඳලා
අම්මා වරුනේ අහස වැනිය ඔබ අනන්ත යැයි ගී වැල් ගයලා
අරලිය ලන්දේ පාඩුවේ ඉන්නට ඉඩ දෙන්න බැරිදැයි අහලා
ආදරයේ වේදනාව දැනුනත් දවසක යලි එන්නට පුලුවන් කිය ලා
කලා වැවෙන් ගත් දිය දෝතෙන් ඒ රම්‍ය සඳ කිරණ අමතලා