අපට හරියට වැස්ස
වලාහක වැස්ස
වගේමයි නුඹ යස්ස
කපනවද දෙස්ස
අපට හරියට වැස්ස
උදේ ඉඳන් චුරු චුරුවට පොඩි වැහි බිඳු වැස්සේ
නදේ සිතින් පොරෝනයට ගුලිවීගෙන බැස්සේ
වදේ තමයි දැන්නම් අපෙ යනවාමයි රිස්සේ
උදේ සවස එළිවෙනතුරු කිමැදැයි ඔබ වැස්සේ
පැලේ පොල් අතු සිදුරු අස්සෙන් මහා ජල බිඳු වැගිරෙතී
වැලේ රෙදි පිළි පිළුනු ගඳ දෙති තවම ජල බිඳු බේරෙතී
මලේ රොන්සුණු හලා දමමින් සුවඳ අහකට පීරතී
විලේ ජලයද විසල් ජලයෙන් පිරී ඉතිරී බොරවෙතී
මුදා හැරිය ඔය වැස්සට අපි තෙමුනා හොඳට
විදා පියා දියබත් වී වින්දා ඒ සතුට
උදා නොවුණි එවන් තුටක් එදා මෙදා තුරට
මුදා හැරිය මහ වැසි ඇති නවතාපන් අදට
කරපු හදියෙන් විනාශයි අපෙ කුඹුරු වතුපිටි යටවෙලා
කරපු තන්හිම උතුරා ගැලුවේ දෙගම් බොඩ ඉවුරුද තලා
සරපු හැමතැන ගලායනවා කඳුරු දියවැල් උතුරලා
උරපු පොළොවද සලිතවී ගොස් අහක බලනව ඇතිවෙලා
ලදී සුවහස් පහස වැහි බිඳු වලින් සියොළඟ කෙඳිරිලා
නිදී විලසින් දෑස අඩවන් වී තිබේමැයි මත්වෙලා
විඳී එපහස නමුත් යලි යලි ලබන්නට මන කැළඹිලා
රිදී දහරා ගලාගිය තැන් සියල්ලම ඇත මඩවෙලා
උනිය දවසක් ගෙවුන සතියක් කුස පොත්‍ත යට ගිනිගතී
මිණිය නොහැකිව එවන් ගින්නක් තරම සිත තුල කොඳුරතී
ගනිය තොපගේ කළු වලාකුළු කාට කාටත් ඇතිවෙතී
දනිය ගෝපාලලා වැනි අය හිව් මහල් වල තුටුවෙතී
– කඳානේ නිමල් අබේසිංහ