තුන්වන යාමයෙ,න්

නිශ්ශංක දිද්දෙණිය

2021-May

මතක ඇති ඉසව්වේ
කාල දිවි නිම්නයේ
පෙර’ඹරේ
දිසෙයි ඔබ යෝධ රුව
සමන් ගිරි පව්ව සේ

මැවෙයි දසුනෙන් දසුන
අගින් මුල සොයා යන
සිතුවම් පෙළක් සේ
ජීවිතය එක පැහැර

සවිය දහදිය පුදා
කෙතට දී මුළු දවස
අඳුරු ගුලියක් ලෙසින්
ගොම්මනේ පැලට වන්
හිරු රැසින් පදම් වූ
මහ පුරිස්කය කෙරෙන්
පුසුඹ දුන් මඩ සුවඳ
මසිත කය පුබුදුවයි
පුවක් මල් වැටක්‌ සේ
පොරෝ-කැති-වප් පිහිය
දැති කියත්-යකුළු මිටි
උදලු සෙන් පිරිවරා
ලෙලවමින්-තෙල්රැසින්
පිපුණු මස් ගොබ යවට
කෙතේ-යායේ හේනෙ
ගල්වලේ-මහ වනේ
විකුම් පෑ-යෝධ අවයව
රෝහලේ යහන මත
වැතිර ඇත
පරඬලා පත් ලෙසට
සූ අසූවිය පුරා
නුහුරු වූ
සේලයින් බට අතර
පවුල් බර උර දැරූ
වැර රැගත් හුස්ම පොද
ගුණ දමින් දිළිඳු වූ
විසෙන් නැගි ලෝකයක
කිළුට අදිනුව රිසින්
එමෙන් තනිපංගල ව
කය තුලට ගනු විලස
දරන තැත – පියාණෙනි
බලා හිඳිනෙම් කෙලෙස !

2021.04.17