සඳ රැසින් මත්ව

කපිල කුමාර කාලිංග

2024-April

සුදු පෙණ පොකුරු
පිරී ඉතිරෙන
සඳ බඳුන
ඈ මුවග සිප ගනී

මදින් මද
මත්ව ඈ
විදා සළු පිළි
දිව යයි
ධවල රාත්‍රිය තුළට

නිදිගත් මලින් පිරි
ලිය මඩුළු අතර
සැදුණු ඕවිලි යහනක
වැතිරෙයි ඇය

අඩවන් නෙත්
බලා සිටී
තරු කැට ද දියවුණු
අහස් කුස දෙස

මී පැණි පැහැති
පියයුරු තුඩු
නැහැවෙයි
සඳ කිරි වතුරෙන්

කළු කුහුඹුවෙක්
සෙමෙන් සෙමෙන්
ඇදෙයි පහළට
ඈ වසා- රොද මත

24/03/02