පාසල් මිතුදමක්
නිහඬව පංතියේ පෙර පස හිඳ ගන්නා
සැමදා එකම කොට කලිසම හැඳ උන්නා
සැම්සන් මදෙස හැරෙමින් මදහස පෙන්නා
බැලුවෙන් මිතුරුවී කුලුපග වුනි දෙන්නා
ගියත් ගමට තවමත් නුඹ නැහැ ආයේ
පාළුව දැනී යලි යලි මට සිහි වූයේ
කාමර ගාස්තුව දෙන්නත් නැහැ කීයේ
රුපියල් පනහකුත් ඉල්ලූ වග සිහිවේ
දින සති ගතවුවත් මගෙ සිත තුළට වැද
නුඹ ඉරි පනිනවා දවසම දෙමින් වද
දිරි ගෙන දිනක් නුඹ ගෙදරට යන්න සිත
තරයේ ගතිමි සිරිබෝ මගෙ මිතු සමග
බසයේ නැගී මග දුර ගෙවලා සවස
අප පා ගමන් ගමන් ගොස් සැතපුම් ගනන් දුර
අවසන වැවක් පසු කර ගොස් ගැමි ළඳක
විමසුවෙ නුඹේ නම් ගම් කියලා ඇයට
නුඹේ නම ඇසු සැණින් දෑතම තබා හිස
ගෙදරට යන පාර කීයේ දුකින් බර
පිය නගනා විටදි අඩි පාරේ නිබඳ
දැක මැටි ගැසූ පැල මා නෙත් කළේ බොඳ
ගෙපිළට ගොඩවෙලා ඒ ගතවූ මොහොතේ
ඉකිගසමින් ඇයව අප තුරුලට ගත්තේ
වේවැල් කැඩුනු පුටුවේ මා ඉඳගත්තේ
නුඹ වැලළූ සොහොන දිස්වුනි පිටිපස්සේ
ඇඳිරිය ගලා එද්දී ඇය ගසා ගොත
කියනා වදන් හඳුනා ගත නොහී මට
වැව මැද තිබී නුඹ මළ කඳ ගෙනා වග
ඇසුනත් සිතේ ගිළුනිද දිවි පිදූවේද