ගඟ දිය ගලයි සුපුරුදු ලෙස දෙගොඩ තලා
හුඟ කාලෙකට පසු ඔරු බඳ තුළට වෙලා
ළඟ ඉන්දවා ගෙන එනතුරු අඳුර ගලා
මඟ බල බලා ලතවෙමි ඔබ එතැයි බලා

කෙහෙ රැළි අකීකරු විලසින් සැලෙන විට
එහෙ මෙහෙ වෙවී හබලට බර දැනෙන කොට
ඇහෙ මායිමට ලංවී උණුසුමට වට
ගහෙ සෙවනමයි කුඹුකේ හිමිවුනේ මට

දයි වය පරිදි එක් වෙන්නට බැරුව පෙමින්
ඇයි සුරලියේ දෙගුරුන් බස අනුව යමින්
කයි මං දොරකඩින් ඈතට දෙපිය ලමින්
දෙයි යන්දරට දීගෙක ගිය බැහැර ගමින්

හබලට බර දිදී ඔරු කඳ දියත් නොවූ
කලකට පසුව අද අවුදින් රැයක් ගෙවූ
ඉවුරට වෙලා බලමින් සඳ වතින් මැවූ
මුහුණට හාදු දෙමි තොල් පෙති දියෙන් දෙවූ

පැල් කොටයකට වී නොවුණත් මැදුරක්
කල් පිත ලොවක ගත කරනා යුග දිවියක්
නිල් ලට දිලෙන කුඹුරෙන් ලද කල එළියක්
සිල් ගත් ළඳක සිරි යහනට මුතු පලසක්

නඳ දෙයි තොටුපොළට වැහි බීරුම හින්දා
වැද හෙයි කදුළු යන එන වුන්නැති හන්දා
කෑ මොර දී මොටද කරුමය ඇත කැන්දා
නෑ සියො පවා අද මට දේ නව නින්දා

නොරැඳෙයි එකම දිය පොද එක තැනෙක ගඟේ
නොඇසෙයි එකම හඩ දෙවරක් එකම මඟේ
නොදැනෙයි හදවතට සිසිලක් පවන දිගේ
නොලැබෙයි ඔබෙන් සතුටක් හෙම පෙරදි වගේ

තව තව බලා හිඳ කුමටද ඉවුරු තෙරේ
නව සඳ නැඟේ බස්නාහිර අහස් කරේ
අව දිව කිසි කෙනෙක් නැති සඳ ගෙදර දොරේ
නැව තත් නොඑනු වස් යන්නෙමි හෙමින් සැරේ