හෙමින් සැරේ පියාසලා……
අදුරු වලාකුළු අස්සෙන් හෙමිහිට රිංගාන
නොපෙනෙන මං පසුකරමින් නොදැනිම බඩගාන
සීතල පිනි මුතු වැස්සට හොරෙන්ම හිස පාන
අරුණ එක්ක ඉගි කරමින් මවන සොදුරු හීන
එහේ මෙහේ ගතු කියමින් හුරතල්කම් පෙන්නා
දා බිඳු සිසිලස් පහසින් පිරිමැද සෝ නිවනා
කිහිඹුලතා දඟ කරලා අඩ සඳ පිරිමදිනා
හිත පතුලේ පෙම් හැඟුමක් මෝදු කරන් යන්නා
ගුවන් ගැබේ වලා කැරලි වටේට කරකවන
ගම් බිම් කෙත්වතු පූදින මල් වැස්සක් මවන
කොපුල් තලා ගලන කදුළු එක පාරම සිදින
සොදුර නුඹ තමයි සැමදා දුක් සංකා අහන
සී පද රාවයට තාල අල්ලන වී පදුරේ
නව මං පෙත් යා කරන්න සිතනා මල් පොකුරේ
ගලාන යන ගං දිය රැලි පෙන නංවන වතුරේ
සවන් පිනන ගීත නාද ඇසෙනවාද මිතුරේ
නෙක පාටින් බබලන මුදු කඩදහි උඩ අරින
සිනා කිකිණි පුංචි මුවේ මුදු හසරැලි මවන
අලස කමට තුරු හිස් ලඟ එහෙට මෙහෙට වැනෙන
රුදුරු වෙසක් මවා සැවොම බිය වද්දා දුවන
බෝ පත් බන පද කියමින් හෙමිහිට සෙලවෙන්නේ
බැඳි දද පෙළ ඒ තාලෙට බවුන් වඩන් ඉන්නේ
වැලි මළුවේ පින්පාටට පුන් සද හිනැහෙන්නේ
හද නිවනා ඔසුවයි මේ නොදැනිම දැවටෙන්නේ