බිරිතනි සැරි සමර
කාලය ගෙවුණු එකමත් එක රටක හිඳ
ලීලය දැන හැඳින දෙරටක විසුම සොඳ
කෝලය ඇතත් කියනුව ඇති සැටිය විඳ
මා ළය සාක්කිය විය මේ කවි පබඳ
උතු මාරුවට ජන ජීවිත හැඩගැසුනූ
කිතුරැස් කඳින් අබිමන් දියදද නැගුණූ
ඉතිහස ලොව බලමුලු එක්රැස් කෙරුණු
මට ගතු කියන්නට ඇත හොඳහැටි කරුණූ
තුට්ටුවකටත් මානව හිමිකම් බහල
මායිම් නො කළ අදිරද කලකට ඉහළ
මහ බිරිතානිය යි එය නම් ලද විපුල
පුදුමෙකි එහි අද එම හිමිකම් නො හල
ආවේ වසත් කල සමුගෙන යන අතරයි
ගිම්හානයෙන් දස දෙස සැලසුම් අතුරයි
ඇඳුමෙන් මුළු සිරුර සැරසූ කල නිමවෙයි
නෑඳුම් හැඳ නිබඳ සරණා ලිය හැසිරෙයි
සිතිවිලි හැගුම් පොර අල්ලන විටදි මගේ
මැසිවිලි පෙළගැසී එයි තරගයට වගේ
ගෙරවිලි අහස චුරු චුරු වැස්සකින් නැගේ
සැනසිලි සොයමි මව් රට කඩවතක් දිගේ
කොපමණ පල් හොරුන් තක්කඩි ඇද්ද රටේ
මෙපමණ නොකී අපමණ ගණනකට වැටේ
නීතිය ඔවුන් සුරකින තෙක් රජය රටේ
ගැලවුම් බැරිය උන්හට නොදුනොතින් බැටේ
රටකට ගිය කලක් දැනෙනා විට යාලූ
නටනව ඇගේ නොව බොර ගඟුලේ මාලූ
තැලෙනා පොඩිවෙනා දිවිමග බර ඉසිලූ
හතළිස් අටේ ඒ අය සැප විඳිනවලූ
දියදම් දිනිති හැඩගැන්වූ ලක් දෙරණේ
මොනයම් දෙයක් දෝ හිඟ පාඩුව තිබුණේ
එතරම් සොබා සම්පත් පිරි මෙ දිවයිනේ
මෙතරම් බංකොලොත් තැනකට ඇයි වැටුණේ
බලහත්කාරයෙන් ලොව හෙල්ලූ අයට
හැකිවිය මිනිස් දහමට නිසි තැන දෙන්ට
සැලසුම් කරණයෙන් එය ගොඩ නොගන්නට
හැමදාකමත් තිබුණේ සිහිනෙක ඉන්ට
නගරය,ගමය හඳුනාගත හැකි ලකුණින්
වෙනසක් වෙතොත් ඉදිවුණු බිල්ඩින් පමණින්
නෙක රූ රටා මැවෙනා වේ මං අතරින්
ලන්ඩනයත් ගැවසෙයි තුරු වන වදුලින්
මාවත් රටාවල නෙක මංසන්ධි ඇතත්
කුරුස හන්දි ලෙස නම් කර නැත කොතැනත්
ජේසුට පල්ලිවල ගරු පිදුමන් ඇතිමුත්
යාදිනි ඉවත ලා ඇත සමහර පල්ලිත්
ආගම බුදුදහම නම් ලද ඇදහීම
අපමණ හන්දි ගානේ ඇති බුදු පිළිම
ඇයි මේ තරම් මට වද දෙන්නේ මෙහෙම
හඬගා කියයි මුනි දෙසු දහමේ තරම
අතරින් පතර දිසි මහ පන්සල් ගානේ
රහතුන් බුදු පුතුන් පෙළහර පානු පෙනේ
පැන පොඩියක් අහනට අවසර ද අනේ
කල්ගත උනත් ඇයි වැඩ අහවර නූනේ
උත්තම මිනිස් ගුණයුත් සුන්දර ඇසුර
ඔදවත් කළා ලන්ඩන් නළු ගී මිහිර
යළි යළි බුබුළු දමනා ඒ ප්‍රිය සමර
තවමත් පිපී එයි හද ගැබ හැඟුම් බර
ලිවපූලයට ලප නොමන් සඳසේම
මී යැසි එළිය විහිදූ නළු ගී යාම
දැවටෙයි සොඳුරු ඇසුරක කියැටිය තාම
බෝ දෙන අගය මතුරති වෙනසක අරුම
පැදුරක් යනු සාමය එකතුව සුහද
මිහිරක් විඳින්නට ගී අම මිහිරි නද
තුෂාරයක හව්හරණින් සෙවණ විඳ
පැදුරේ සුවය ලැබු දින මාරයි නේද
සෙත් වේවා දිරි දුන් ඔබ සැමට මගේ
සැරිසර විඳින්නට බිරිතනි සතුටු ගඟේ
අබැ’ටක් තරම් වී නම් අඩුවක් මාගේ
ඉවසා සමාවනු මැන එය කරමි අගේ