බලා ඉමි රංකඳ දකින්නට…….
පින්නෙ පීදෙන කැකුළු වාගෙයි ලපටි කාලෙම බැන්ද ආලේ
ලිව්ව කවී ගී සිංදු ගැයුවා අපේ අම්මගෙ පුරුදු තාලේ
සිද්ද පත්තිනි දේවි බැල්මන් ලැබුණු හින්දා තුරුණු කාලේ
සද්ද බෙරහඩ රබන් ආසිරි මැද්දෙ මතකයි පැලඳු මාලේ
බිමට ගොමමැටි තැවරුවාමයි නැවුම් එලියක් ගෙනෙනු හැක්කේ
ඔබගෙ වත්කමෙ සුවය සුවයයි; පහන් සිතකිනි, එයද දැක්කේ
පිරුණු නාඹර යොවුන් ගතියට ගැටිසි දෙනුවන් වලින් රැක්කේ
බිළිඳු හඬකට සුවය සැදුමට සුරලොවක් මැවුමටයි ඔක්කේ
ඉල්ලමක් මතුකරල ගන්නට පතල් දෝනා තුල එබෙන්නට
කලින් බැතිබර සමන් දෙවිදුට මතක් කරලම බාර වෙන්නට
පැලේ පහනත් දල්වලා තව උතුම් තෙරුවන් ගුණ රදන්නට
පතා මා මග දෑස දල්වා බලා ඉමි රංකඳ දකින්නට
ලහිරු අබියස දිලෙන පිණී වැනි ගලන දහබිඳු ළමැද ඔස්සෙ
වියපු වේවැල් පුටුවෙ ඉඳගෙන මුදුව පිසලමි සිතට රිස්සේ ….
සිසිල් දියරැඳි ගඟට ගියකළ දැවටි දැවටී නුඹගෙ අස්සේ
පිපෙන නාදළු දෙතොල් තෙමමී ලැබෙන උණුසුම් හාදු වැස්සේ
පිසුව බත ගෙන මාළූ පිනි හා මඩක්කුවකටම බෙදද්දී
හොඳට වැටහුණ සුදා කී දේ බොරු තරහ ගෙන රවද්දී
තවත් කොයිබද එවන් සතුටක් අන අනා එය කවද්දී
ගසට පොත්තයි සෙනෙහෙ දිවියට ලැබුණු ජීවිතෙ විදිද්දී
බටිති මාලති සැඟවුනාදෙන් අඳුර ; මුළු වටපිට එතූ
එළිය ලන්තෑරුමෙහි දල්වමි සහන් එළියක් ගැන සිතූ
පිරූ මධු මී රෝස දෙපෙතිත් අදිටනින් බමරට නතු
ඉපිළ පොපියයි සොඳුරු මේ රැයෙ පැහැය මදිතිය මෙනි රතූ
– දියත් රන්සර අතපත්තු –
පුලතිසිපුර