ජය ශ්‍රී මහා බෝධිය
සතියට වරක් හිරු බැසයන හෝරාවේ
මනසට සිල් සුවය ලැබුවෙමි උඩමළුවේ
සිසිලට තාලයට රත් දලු පත් නැලැවේ
සිහියට නැගෙනවිට සිත බැතියෙන් බර වේ
පොසොන් සඳ රැසින් බබළන අනුරපුරේ
පහන් සිතින් වැඳ ගන්නට නිරන්තරේ
සැදැහැවතුන් රොද බඳිනා සැරින් සැරේ
අසන් සාධු නඳ පැතිරෙනු දොරින් දොරේ
අත් හැර සියලු සැප බුදු බව ලබාගෙන
මෙත් පතුරමින් සත වෙත නිති දයාවෙන
සිත් සනසවා කළ ගුණ ගැන කියාදෙන
සත් සති පිළිරු දුටුවද සිත පහන් වෙන
“අවසර පස්වාන් දහසක් බුදු වෙන්ට”
අණ කර දොහොත් මුදුනින් ගෙන වැඳ ගන්ට
වැඩි කර සැදැහැ සිත තව පින් ලැබ ගන්ට
බැති බර යාතිකා හඬටත් කන් දෙන්ට
මකර තොරණෙ සිට සිරිමා බෝ මළුවේ
සතර අතට සුසිනිඳු වැලිමයි දුටුවේ
නිතර පාද ලැබු එ පහස වැලි මළුවේ
එතෙර ටයිල් කැටයෙන් ඇයි නැති කෙරුවේ
බබලන රන් වැටකි දුටුවන් නෙත පිනනා
රත් වෙන කලට සැඩ හිරු රැස් බල දැනෙනා
රැක්වෙන බව සැබැවි සතුරන් ගෙන් සැණිනා
පත්වෙන අසීරුව සිසිලක් නැති බැවිනා
වටකර පරිවාර බෝ ගස් වලින් සරූ
දිනකර ලෙසින් දිලෙමින් බුහුමනින් ගරූ
සර සර නදින් බෝ පත් සුළඟට මැතිරූ
අහවර ඇයිද පෙර කල දුටු මහ රුසිරූ
පෙන්වන්නට ලොවට – ඇති බව තම බැතිය
දෙන්නන් හට තැනෙහි ගරු සරු බව නැතිය
සින්දන්නට පුරාතණ අසිරියෙ ගතිය
ඉඩදෙන්නට එපා – මෙය රැක ගත යුතුය