කුංකුනාවේ හාමදුරුවන්ගේ ඇබිත්තියා තල් පතක කුරුටු ගෑ ලට පට
අජාසත්ත මැරයා හා කදට වැටී
දෙව්දත් මස්සිනා කල දෑ යසට දිටී
සසරේ පුරා නෑදෑයෝ කොරපු හැටි
නෑයෝ කියන්නෙම හරි වස නපුරු කොටී
නන්දයි, රාහුලයි හිටියත් මහ වෙහෙරේ
අගසවු පදවි සැරියුත් මුගලන් සිවුරේ
සුළු මව, බිසව දෙටුමුත් මෙහෙනින් අතරේ
ඛේමා උපුල්වන් මතුවිය සසුනඹරේ
වැලි කෙලියේ පටන් සිදුහත් හා එකට
කාලූදායි කැන්දුවෙ නෑ නොවැ ලගට
දම් ගබඩා යතුර දුන් නෑ උන් අතට
තනතුරු නොදිනි රජ වාසල මිතු දමට
දමනය කලත් නාලාගිරි දෙමඳ කැවි
නෑ ගෙන ගියේ අරමට පෙන්නම්න් සවි
සාමාවති කෙනර සිටියා දුකින් තැවි
ඈ වාසලට යැව්වා කෝසලත් නිවී
දෙන්නම් දායද කියා රාහුල කැන්දන් ආවට
සිවුරු පෙරෙව්වා විතරයි කුටියක් නෑ තම පුතාට
ආරාමේ අතන මෙතන පොඩි නම නිදි කිරනවාට
පුතේ වරෙන් මගෙ කුටියට අඬගැහුවේ නෑ හොරාට
වේළුවනේ පුද කරන්න රන් මසුරන් ඇතුරුවාට
සබාවෙ දායක මුලසුන දෙන්නෙ කොහොම අනේපිඩුට
ඒ පදවිය දෙන්න ඕන මහළු උනත් මගෙ පියාට
කාලුදායි අත පනිවිඩ යැව්වේ නෑ පිය රජාට
කුලගන සමිතියෙ මුලසුන ජනපදයේ කල්යාණිට
එහෙම කියා කැපුවේ නෑ පදවිය දුනි ව්සාකාට.
කාලුදායි බණ නාසයි සිදුහත් හා පෙර ගජේට
කතා නොකර කොන්කර ඔහු දඩුවම් කෙරුවා අගේට
.
හෙට උදේම මම යනවා මනිඅක්ඛිතා මුනගැහෙන්ට
මැනික් පුටුව ඕනවෙලා කැලනි පුරේ මහ බඩාට
යමන් කැලනි කිව්වේ නෑ සිවුරෙ හිටිය තම පුතාට
ඇතුල් කලේ නෑ රාහුල කැලනි වන්දනා නඩේට.
ගසව් ගසව් කැරලි කියා, කොල්ලෙක් ආවා පාරට
තස්සලාවෙ කැදවුම්කරු මුල පිරුවා අරගලේට
බුදුන් වැඩිය ඌ සොයාන වනන්තරේ සටන් බිමට
අහිංසකට කන් දීලයි හරව ගත්තෙ සාසනේට
තුන් පාරක් වැඩිය නමුත් යකුන් වසන රට සොයාන
ලියාගත්තේ නෑ අයිතිය මුලින් වැඩියෙ මම කියාන
අලුත් පරපුරේ මිහිදුට ඒ පියවර ඉඩ තබාන
බුදු හිමි යලි ගමට ගියා බර අඩි පමනක් තබාන
බුදුන් දවස සිටි සච්චක බඩ තඩියා
බඩෙන් එකක් මොලයයි රවටා සිටියා
සරුවාලේ බඩෙන් රූටා යන හැඩයා
පටියක් නිතර බඩවට දවටා සිටියා
විහාරය පිටිපසය චුන්දගේ මස් කඩේ
කෙහෙ ඇහැ පියන්නද ඌරන්ගෙ මර හඬේ
” වහපියව් මස් කඩේ” මීක් නැ කහ නඩේ
බුදු සමිදු දකිනවා ලොවක නන්විධි හැඩේ
නඩේ අන්තිම කොනේ මුවාවි සිටියාට
බුදුන් මුල් සිවුරු පොට පෙරෙව්වේ උපාලිට
රජ පැටවු තල්ලු කර පොලිමේ කෙලවරට
දැන් ඉතින් වැදපන්කෝ උඹලගෙම බැලයාට
වැඩි සැලකිල්ල උස වැඩි පොල් ගස්වලට
අඩු සැලකිල්ල කුරුමිටි කුන්දිරවලට
කුල මල කියා නිවනට යන්නේ කුමට
පඬු හැලියත් යටයි සමහර නම්වලට