කපුටු සංදේශය – පුරවර වැනුම
සුරපුර මිහිපිටට ගෙන ආ කොළොම් පුර
මනහර මග දෙපස හමුවන තුරු මහ සයුර
සිහිකර ණය කන්ද ගෑවෙන නිල් අඹර
අනතුර නොදුටු ලෙස නිති පියඹන් මිතුර
කසල නොපෑගී පය තැබු කැටයමක
විසල කන්ද දෙස නොබලව ගව් දුරක
කුසල වඩන පඬුරක් ගෙන තම අතක
අසල බෝ රුකක විකිණෙන පුරඟනක
කළුත් සුදු ලෙසට දැක විශ්මය මවන
තලුත් මරන ගිජුවට ඉහළම අසුන
සළුත් උනා එළි පිට කෙළියෙකි අඟන
අළුත්කඩේ විශ්මය මොණරුන් රඟන
කවර නරපතින් ආවත් නොම වන දියුණු
නපුර දැක දැකත් තව සිහියක් නොවුණු
දෙඋර මතට පටවන් ණය ගොඩ ගැසුණු
එපුර දනන් දූ කෙළිනා දෙස බලනු
මන්දිර පෙනේ බැස ගිය සඳ කැළණි දිය
රන් දහදියට හුරු නොමැතිය සැදුණු කය
කන් පිනවන්න රිසි ඝෝෂා කටුකමය
තුන් සක් රියෙක නැඟ බලනුව තුරුණු විය
ගිලුණු මත් රකුසනට ජය සිරිමය මෙකල
තැලුණු මල් කැකළු ඇත පසෙකින් නිසල
ගැලුණු කඳුළු අමතක කර සවස් කල
කුළුණු මතදි ගිමන් හැරව ලොව පතල
පැරකුම්බා හරවා වැසිදිය බතට
කර නින්දා එනිරිඳු කළ මෙහෙවරට
නියවන්නා දත කට මැති පිට රටට
උරුවම්බා සහලුත් එන නැව් තොටට
දිසා ගොසින් දියවන්නා කඳ ගලන
නිසා පිනට රස මසවුළු උන් බුදින
මුසා පරුෂ හිස් වචනම ඇසෙන තැන
අසා මිතුර නුඹ නොමගක නොයනු මැන