හෙවනැල්ල දුව ඇවිත්
මා තුලම සැඟවෙනා
කාල හෝරාවක
දැණුන විට සිසිලක්
පුදුමයට පත් වීමී

කොයිබින්ද මේ සිසිල.

කාෂ්ටක හිරු එලන
උණුසුම්ම පාවඩ
සිප වැළද ඉසියුම්ව
සිසිල සැදුවෙම නිතර
කවුරුන්ද ඇත්ත්ටම

ගහ හලපු කොල ගොන්න.

දළුදාන කල් එළඹ
සරසනා විට සිරස
සිසිල දුන් කොළ දිරා
පොහොණි විය
ගස මුලම

උහුලාපු දුක දරන්.

කලෙක හිස සරසාපු
අවපැහැව බිම වැටුණු
රිදුම් පිරි මැදි ඔටුණු
සිරස මත යළි වැඩපු
සතුට සමරනු පිණිස

ගස සිනාසෙයි තුටින්.