උඩවත්ත කැලේ ගස් - බිම හෙලා කුසුම් පෙති
කළු වලා ඇදී විත් - සැඟෙව්වා ඉරේ එළි

හැමුව මුත් සුසුම් වැද - බියකරුම සුළං රැළි
නිසසලව ගල්වුනා - නුවර වැව් දියේ සුළි

ගහලයා උඩට ගත් - කගපතේ කොණ වැදි
ගිලිහුනා හිස කඳින් - ගලා ලෝහිත කැදලි

අයියණ්ඩි බිය නොවන් - මහ හඬින් කිව්වාට
නොදැන හිටියා නේද - පස්සෙ වෙන දේ ඊට

ලියුවාට පොතපතේ - වීරයෙක් ලෙස මාර
නම්බුවට පෙළපතේ -බරක් දුන්නට බෝම

බේරගන්නට නුඹව - නොහිටියෙන් ළඟපාත
අප්පච්චි ඇහැළෙපොළ - වැළපෙනව ඇති තාම