අවුලන්නෝ…!
කරුණකි මෙය ‘මාක් ට්වේන්’ මැතිඳු කියා ඇති…
දරුණු සටන් අවුලන්නෝ අප අතරම වෙති…
මැරුණ කලදි පිරිස් ගැටී උන් හට දුක නැතී…
තරුණ අයට බොහොම වටී, සිතමින් මෙය ගෙතී…
කඩියන් හා දිමියන් සියයක්
බඳුනක බහා…
එඩියෙන් බලමින් උන්නත්
කවුරුත් ඒ දිහා…
වැඩි වෙනසක් නොවේ එතුළ සටනක් නැත මහා…
හැඩි දැඩි වුන් සිටියත් මැරුමට නොසිතයි වහා…
සෙලවූවොත් කවුරුන් හෝ රැගෙන බඳුන වැරෙන්…
තුල වූ ඒ, කඩියන් දිමියන්
කැළඹී සැරෙන්…
පෙළඹෙන්නේ සටනට, අඬගසමින්
“හා වරෙන්…!”
වලකන්නට නැත කිසිවෙක්, බලා සිටියි හොරෙන්…
ජාති බේද කුල මල ඔය වර්ණ
වාද ඇදන්…
පාති නොහික්මුණු ගති මිනිසුන්ද රණ්ඩු හදන්…
ඥාති වුවත් අවුලන්නේ, සිඹිමින්
අප බදන්…
ඒ තියෙනා කුහක කමයි, ‘ට්වේන්’ ගෙමයි වදන්…
මරාගන්න පෙර අප සිතියුතු
ඇයි ඒ කියා…
කිරා බලා අසලම වන ගිණි
තියනුන් සොයා…
දරාගන්න හැකිනම් දේ, දිණනව
දිවි ඔයා…
සොරාට බෑ අවුලන්නට, තැත් දැරුවත් එයා…