ඩිජිටලයට බිලි නොවුන අපේ ළමා විය
ළමා ළපටින් පිරිවරාගෙන
කෙළිදෙලෙන් සිටි ඒ යුගේ
සමනලුන් සේ පියා සැලුවා
දසත සරමින් නිදහසේ
තහංචිත් තිබුනේම නැති ඒ
සොඳුරු නිවහල් ජීවිතේ
ගෙවූ සුන්දර ළමා විය අප
සදා නොමැකෙයි හදවතේ
‘හැංගිමුත්තන්’ ‘ඔට්ටු සෙල්ලම්’
කලේ අපි හරි සන්තොසින්
‘ගස් මාරු’ සෙල්ලම කරන්නට
ගසුත් තිබුණනෙ ඇති තරම්
දිය කඩිති සහ මඩ කඩිති වල
ගිලී නැටුවා ප්‍රීතියෙන්
ඔරු හදා කොළ කඩා පොත් වල
බැනුම් ඇහුවා ඇති පදම්
වහිනකොට හරි රජ මගුල්
වැහි පීලි වතුරේ නෑව නේ
කෙසෙල් කොට පහුරුත් හදාලා
වෙලේ බැහැලා පැද්දනේ
ගප්පි මාලුන් එකතු කරලා
මාළු ටැංකිත් හැදුවනේ
ඉහින් බහිනා ලෙඩක් අප හට
හැදුනෙ නෑනේ කිසි දිනේ
ගඩා ගෙඩි ඇති තරම් කෑවා
තිබුණේ නැහැ කිසි වස විසක්
ලැබුණ දේ සම සමව විඳලා
පුරුදු කෙරුවා යහ ගුණත්
දමා සෙල්ලම් ගෙවල් මැව්වා
පුදුම තරමේ රස ලොවක්
එවන් සතුටක් අද ළමයි හට
නොමැති එක නම් හරි දුකක්
ළමා මනසක් නැති තරම් අද
ළමයි හට මේ කාලයේ
බිත්ති හතරට කොටු වෙලා
ඉන්නයි මනාපය හැම වෙලේ
පරිසරේ අගයක් දකින්නට
පුරුදු නැති හිත් මානයේ
සිහි කරන්නට මතක සැමරුම්
තිබේවිද වියපත් කලේ
මොබයිල් පරිගණක සෙල්ලම්
ජීවිතය සේ සලකනා
රොබෝ මනසක් සහිත දරුවන්
රටට බිහිවෙද මතු දිනා
නොඇසූ විරු නෙක රෝග මතු වී
නිරෝගී බව නැති වෙනා
තාක්ෂණයෙන් කුමන ඵලය ද
ළමා පරපුර පිරිහෙනා
සිහින පසුපස යන දෙමව්පියො
ළමා විය ගැන නොසලකා
දරන්නට බැරි බරක් පටවති
අනුන් පරයා යන ලෙසා
ළමා වයසේ සබැඳියාවල්
නොමැති දිවියක පල කිමා
මවුපියන් මේ ගැන සිතීමත්
ළමුන් හට වැදගත් තමා