උදුම්බරා කුමරිය සහ විරැකියා කුමරා
තස්සලාවෙ දස්සම සිසුවට උරුම
රට්ටු කීවෙ කුලපති දියනිය කදිම
බොක්ක දෑවෙ මඟ දා එන්නට බැරුව
මගට ආවේ මහ පොල සතයක් නැතුව
දැනගත් කවි සිලෝ නාටක පලක් නැති
අහගත් හරුප ආටෙක් වි නිමක් නැති
සෙව්වත් දිවි මගක් දෑතේ හුරක් නැති
තෙදවත් juki හිමියෝ දොර වසා ගතී
දෝලාවෙන් මිසක මග තොට ගමන් නැති
සන්තෝසයෙන් නොව කුමරිට කොතෙක් හති
කන්තෝරුවේ පුවරුවේ vacancy නැති
පින්තාලියෙන් ඈ තොල්පට තෙමා ගතී
දෙපා ගෙව ගෙවා මග තොට එන අතර
අපා දුක් දැනේ ඈ සුසුමන් නිතර
සපා කන දෙපාවෝ මග තොට පොකුර
උපායක් සොයයි ඔහු රක්නට සොඳුර.
අප්පා රජ සබේ තුන්‍ යම, මුර රැක්කා
කුප්පායමේ අඟනක රු සිරි දැක්කා
සුප්පා දේවි අම්මා සගවයි ඉක්කා.
සප්පායමට අන්තිම හරකත් ව්ක්කා
ගමට ගියා වපුරන්නට බිමක් නැති
කවට කතා මිස දිරි දෙන එකෙක් නැති
“පවට පින් කොහෙද” බණ පොත් පෙරා දෙති
සැපට හැදුන අඟනක් දන් සැලේ කතී
මගින් මගට යස යස නෙක කඩ පේලී
ඇසින් මිස සලෙලු නොදොඩන දිග හෑලී
තැනින් තැන පෙනේ take-away කඩ ලෑලී
දුකින් බලා සිටියෝ උන් කට වේලී
සැවැන්දරා සුවදයි වීදිය දිගට
“උදුම්බරා spa ” පුවරුව හැඩට
ඉගිත් මරා සලෙලුන් රිංගයි ගුලට
අමුක්කරා විකිනෙයි රන් මසු මිලට
අවුල් නෑ යනෙන්නෝ ඉහ සුදු නඩය
කුසල් සිතැති පෝයට අට සිල් හැඩය
දවල් මිගෙල් රෑ දනියෙල් බඩ තඩිය
වවුල් දොර පෙනේ පා සැලෙනා සැටිය.