රැය පුරා තනි වී සුසුම් මැද වින්ද මතකය අවුස්සා අපි කතා කල හුඟක් දේවල් ලිව්ව කවියක උලුප්පා හිටිය ලකුණුත් පේනවා රැය දෙගොඩහරියක් පුරා මගේ කවියක් නොදැක්කා වගේ යන්න යනවද ඔයා .... සෙමින් අඩි තිය තියා ඇවිදින් පපුව ගැඹුරේ ලියු සසර මඟ හැම බවක් පාසා යන්න එන බව පැතු නුඹේ කවිවල හුඟක් ඇත්තේ මගේ සුවඳයි කියු නුඹේ මතකින් දැවෙනවා අද විසල් කතරක රුදු ... හැර ගියත් නුඹ පිදු සෙනෙහස පපුව ඇතුලේ නිදන් කරගෙන වෛරයක් නැ විඳින්නම් පන බවෙන් බව ඒ මතක එක්කල සසර මඟ එක බවක් ඉල්ලමි මගේ විතරක් වෙලා ඉන්නට සුවඳ විතරක් තියා යනවද රහසේ ඇවිදින් තුරුල් කරගෙන .....