ආචාර්ය ලක්ෂ්මි දමයන්ති
බින්ග්හැම්ටන් විශ්ව විද්‍යාලයය
නිව් යෝර්ක්

නෙත් මානෙක නැතත් සොඳුරු කතා ඇහෙනවා
ඔය සෙනෙහස දැනී හිතේ කඳුලු ලිහෙනවා
ළං වෙන්නට බැරි තරමට දුරකි දැනෙනවා
මහා බරක් උසුලා ගෙන කන්ද නඟිනවා

දුෂ්කර ගමනෙක යන දුක සැප දරා ගෙන
ගැඹුර දනිමි නිසලව ගලනා වු ගඟුලෙක
හැපි හැපි සැඩ පහර කකා යන්නෙ නිහඬවම
අපෙ හිත් මෙතරම් සියුමැලි වුණේ කොහොමද

ආදරයට ආදරයෙන් පවසමි සබඳේ
ළං වී ඉන්නට පමා වැඩියි මේ සසරේ
එක් වී හිනැහෙන්නට ලැබෙනා හැම මොහොතේ
ලද දේකින් සැනහෙන අපෙ හිත් සරලයිනේ

දුන්හිඳ අද්දර ඉඳ ගෙන අපි කවි ලියමූ
සඳවතියට දුරින් ඉඳන් අපි අත වනමූ
සෙල් ලිපියකවත් නැති පෙම් සබැඳුම් හොයමූ
හමු වීමට ලද පින් මහිමයෙන් සැනහෙමූ

--