ඉකිගසන සන්ද්‍යාවෙ
මල හිරු බසින අපූරුව
අදයි අවසන් දවස
ඉතිං මා ළඟ සිටින

මැවු හීන කන්දම
කඩා වැටී පොළවටම
බර වැඩියි පපු කුහරෙ
හිරවෙලා දුක් ගුළිය...

ආවෙ නුඹ දැකගන්න
වෙනදා වගේම
ආදරේ උතුරන
හදවතත් අරගෙනම

සංසාර චක්කරෙ
කොහේ හෝ ලක්ෂයක
අපි එකතු වෙමු ඉතිං
කවදා හරි යළි දිනක

ඔබට මා මටද ඔබ
අයිතිවන බවයකට
හීන කන්දම නැඟන්
මමත් පිය මනින්නම්

වස්සානෙ අගිස්සෙ
කෙළවරට වී ඉන්න
අපි දුන්නු පිං අරන්
මව් කුසක සැතපෙන්න....

මේ ගමන නිමක් නැත..