පන්නරය නිසසලයි

ගිරි දුර්ග පසුකරන්
මා පැමිණි මේ ගමනේ
පය පැටලිලා වැටුණු වර බොහෝයි
සිතට දිරි ගනු පුතේ
දෙපා පොඩි සවි නැතේ
ඔබ කියූ වදන් නිති සිහි නැගේ

සුළි කුණාටුත් බොහොයි
ගන අඳුර රජකරයි
ආලෝකයක් අවැසි බව දැනෙයි
පහන් සිළුවක් විලස
ගන අඳුර මැඩලමින්
මා ලඟින් සිටි අයුරු සිහිනැගෙයි

විසල් ගල්පර මතින්
ගමන බොහො දුෂ්කරයි
දෑත සවියක් සොයන වග දැනෙයි
පන්නරය වී අම්මේ ඔය දෑත දිගුකරන්
මදෙස බැලු දෙනෙත් අද නිසසලයි