ප්‍රේම සැඩ සුළඟක ගසායන
පුතුගෙ දෑසින් වැටෙන කඳුළක
රුදුරු රළ මහ මේඝයක් වී
ගෙදර වහලම ගිලී අඳුරක

සුසුම් සුළඟින් වැනෙන ගහ වැල
ඇඹරි ඇඹරී තලයි හදවත
නටුව ගිලිහුණ පැතුම් දළු කොළ
ඇදී යයි බිම දිගේ දස අත

කර කියාගත දෙයක් නැති පුතු
පියාගේ උරහිසට බරවෙයි
විරහ ගිනි ලෝ දියේ ගිලෙමින්
පිදුරු ගස් වල පවා එල්ලෙයි

ගෙදර පහනත් නිවී ගිය පසු
මමත් ගෙදරම මුලු ගැසී ඉමි
ඉතින් අපි හිත හදා ගෙන ඉමු
බිඳෙන සුළු වෙයි ලෝකයෙම බැමි