රැයත් අඳුරත් සෙනෙහසින් වෙළුන
බවක් නොදැනම හිරුගෙ නෙත් හැරින
සිඳුත් වෙරළත් සමගියෙන් සිටින
නමුත් කිම නපුරු වෙන්නට කරුණ

අරන් මගෙ මතක දියඹෙහි දුරට
ගිහින් අර අහස ගෑවෙන තැනට
හුඟක් පෙණ මුසු කරන් රළ අගට
ඇවිත් හඬ දෙමින් වැලපෙනු කුමට

දවස් සති ගණන් පසු කර යනෙන
ඉරත් හඳවලුත් ගෙවුණිද නොදැන
දෙ ඇස් වෙහෙසයි රැයේ නිදි වරන
නමුත් පොදි බඳිමි අලුතින් සිහින

අදත් හිඳගෙන වෙරළෙ තනිකමට
මතක් වෙන වචන අමුණමි එකට
තවත් කවියක් වේවි ඔහු නමට
මකන්නට නම් එපා නපුරුවට

Photo Credit ; Saksham Gangwar
.