අතු රිකිලි දර වෙමින්
දැවෙන ගිම්හානයේ
පවනක්‌ව ගත වෙලුනු
සොදුරු දඟකාරියේ
වසන්තයෙ ඉගිලිලා
නොඑන ලෙස දිව ගියේ
තුරු මුදුනේ පිපී මලයි
අකාලයේ මිය ගියේ

දිය කඩිති ලෙසින්
ඒ මිරිඟුව ද දිලිසුනේ
පිපාසෙට දිය සොයා
හති වැටී රැවටුනේ
අවාරෙට පිපුණු
මල්පර වෙලා පුදසුනේ
නුඹ සමග නොවේ
ලොව නුඹටමය හිනැහුණේ

ගෙවුණු මුත් වසන්තය
මල් නොමැති අතු කොනේ
කොළ පාට ළදල්ලක්
පවන් වැද සෙලවුනේ
පිපෙන්නට පෙති නොමැති
මල් කෙමිය තුල අනේ
දුක් කදුළු ගල් වෙලා
පල ලෙසින් දිස් වුනේ