අමාවක අහසකට සඳක් එන්නැති හැටී
තරුවකින් අසාවිත් වලාකුල් මට කීහැටී
හමාගිය සුළඟටත් කඳුළු වළකනු බැරි හැටී
මඟ බලාහුන් නෙතට විඩාබර ඇයි මේහැටී

රළක් පෙරලී නැවත ආවත් වෙරළකට නවතනු බැරී
වඩදියට අවනත නොවුනු දියඹද අනේ සැඩවුනු හැටී
සයුරමත හිඳ වාරකන් මට රුවළකින් නවතනු බැරි
සිතිජ ඉම මත ඇඳුණු සිතුවම් සිතින් මගෙ පිටමං වුණි....