කැඩෙමින් ගැයු කවි
දුඹුටු බැඳුන වියන යට
දුම් සමග දබරව
පිසූ බත හවහට හවහට

රත් දෙපෙති අඳුරු
උවන දී අමාවකට
එළිය සිඳුන දෙතරු
කවිය නෑ සවනට සවනට

දරදඬු අත පය
නුහුරුය නුඹේ කිසිවිට
ලද බොලඳ මියැසිය
කිම නිහඬ මෙලෙසට මෙලෙසට

යුග අත් පපු මත
ස්වෙතෙන්‍ වැසුණු ගත
නව වස් නෙරුව කුස
බිලිඳි අත මුත්,...නුඹ නැත නැත!

ඇය,.....;

යට යට දුම්මැස
වැලි කොස් ඇට මුල්ල ඇත
වගාවත් ගෙයි පස
ඇති ගෙවා ගන්නට තුන්මස!

එක එක රැපියල
වලලපු මන්චි ටින් එක
ලිග්‍ගල යටින් ඇති
ඕන වෙයිනෙ කිරි පිටි වලට

හඬ හඬ දුක්විඳ
ඉන්නෙපා මගෙ රන්කඳ
දූට අර නම දී
අනේ පොඩි එකි හදාගන්‍න

වෙයි වෙයි යන්නට
වෙලාව ළඟයි හතරට
ඉතින් මට අවසර
ඒත්,...ඇහැකිද තනිව නුඹට?

13/07/23
වම් කොහොල් ගී (ඔහු) හා දකුණු කොහොල් ගී (ඇය)