දරා ගන්න බැරි ,දුකක් රිදවනා.....
පුරා දෙනෙත් අග ,කඳුළු දැවටුනා...
දරා අහස කළු වළා පෙලක රැඳි...
වරා මලක සේ , සුළඟේ පාවී යන්නට සිත් දේනම්...
නොයනු මැනවි පාවී...!

විරාගික සිතුම් ,හද ගැබ රඳනා..
නුරා හැඟම් සිත , මනමත් කරනා...
අරා ගගන , මදනලේ සුවය විඳි..
සරා සඳක සේ ,අඳුර නසා පායන්නට
සිත් දේනම්....
නොඑනු මැනවි පේවී...!

ගිමන නිවන්නට , පිනිබිඳු වැටෙනා..
සෙවන ලබන්නට ,මහ රුක් වැවුනා..
නැගුන කඳු මුදුන ,ගිණිගෙන දැවෙනා..
ලැබෙන ඉඩක් ,සම්මතය නොවුන කල ..
දෙසිතම පෑරේ නම්...
හිඳිමු සිතින් තනිවී...!

ලලනී ගීකියනගේ.
රත්නපුර.
2023.05.28