දීපංකර පාදේ සිට ආවත් පෙරුමන් පුරලා

පෑහෙන්නෑ හැම දේමත් රන් රස වාගේ කැපිලා

පායන්නේ පුර සඳ වුව ගැළපෙන කණිසම බලලා

නෑ ඉන්නේ කිසිවෙකු ළඟ පෙර ණය මැකුණම ගෙවිලා

වලාකුළක සඟවාගෙන ජීවිතයේ හොඳම දවස්

මුදා හරිනමුත් පුබුදා මල් කෙමි මත තබා රහස්

සොයාගන්න බැරි තරමට දිය වී සුන්දරම හවස්

කුඩා කැබළි වී බිඳේද හද සනහා පිරුණ කලස්

ගෙනා ඉහළ කඳු සිරසින් පැවසූ නෙක කතා වැලක්

කියා පහළ නිම්නයකට ඇඬුවම ඉකි ගසා හුඟක්

බදා ගන්න හිතුවට හිත සනසා මක මකා දුකක්

මොනා කරන්නද මගතොට නවතිනු බැරි කලදි ගඟක්

බිම්‍බාවට හමුවුනාට සිදුහත් සසරේ පුරාම

පිං කාටත් මදි වුනාම නොලැබෙයි ගැළපෙන කෙනාම

ළං වූවත් සමහර හිත් අසිරිය දුටවේ ගියාම

සංසාරේ හැටි එහෙමයි එළඹෙන කලදී නියාම