නරේන්ද්‍රසිහ රජ නාමය නිමා විය
නුඹට පිදූ ප්‍රේමය නීරසම විය
මා රන්දෝලි මුත් පෙම අන්සතුම විය
දස්කොන් මගේ හද පතුළෙම නතර විය

ආලය කියන්නේ පිවිතුරු හැඟීමකී
ප්‍රේමය කියන්නේ හද කිති කැවීමකී
හිමි සඳ නුඹේ හද පතුලේ වෙන කෙනෙකී
දස්කොන් මගේ රස දන්නා මීවිතකී

සක්මන් මළුවෙ උන්නා දොඩමළු ම වෙලා
ගැයුවා ලියූ කවි පද පෙම මෝදු වෙලා
ළඳකගෙ හිතේ ඇති හැඟුමන් කවිත් වෙලා
දස්කොන් ගයන විට කවිමල් මගේ වෙලා

මා හැරදමා සෙංකඩගල ගිය රෑක
සෙල්ලම් නිරිඳු සිරියහනේ උනුහුමක
හඟුරන්කෙතේ නොනිදන මා සුසුමයෙක
ප්‍රේමය ළය පලා පරවී ගිය සේක...

සකල සිරිලකට මහ රජු ඔබ වේ නම්
දෙනෙතට එබී නොබියව මම දිවුරන්නම්
ප්‍රමිලා නමට කවියෙක් මියැදෙන්නේ නම්
ඒ කිවි නමට මියැදෙන පෙම්වතියයි මම්

- ප්‍රමිලා