වනේ වසන හතුරෙකුටත්
ඒ වගේ විපත්...
අනේ නොවේවා පතනෙමි,
රිදෙනවා හදත්...
සෙනේ පපා ලඟින්ම හිටි
යාලුවෝ අදත්...
මනේ ඇඳී යනවා මගෙ,
රිදවලා හිතත්...

කඳ බඩ මහතට තිබුණා
කියා ඒ අයත්...
ඉඳ හිට බැලුවේ මා දෙස
කරලනේ පහත්...
හඳ අල්ලන්නට තරමට
උසගියේ නමුත්...
විඳවලා කැපී මුලින්ම ,
යැවුනෙ දී දුකත් ...

වියපත් වී වාරු නැතිව
ඇද වැටී නමුත්...
දිය වන කඳ පොලවට පස් වන
බැව්ද දැනත්...
බිය නැතිවම ඒ සොබාව
දර්මයම වගත්...
නියම ලෙසින් දැන ගතහොත්
එයමවේ සැපත්...