කලිල දියෙන්
මතුව
ප්‍රේමය නම් කිමැයි
කියා දුන්නීය
සුර ලොවින් වඩින
මව් සෙනෙහසේ
අරුමය දෝතට
යා කළාය
හිරු සදු එකවර
දෙපස නැගුනද
විජිතයේ කළුවර බව
සිහි කැදවීය
ගලන ගග දිගේ
රම්‍ය වූ සද කිරණ
දිවියට වත් කළාය
දේදුනු පැහැ ආදරය
ගිලිහී ගිය දා
මතක සුලන් පොදක එතී
පැමිණෙන අතීතය
බාර ගත හැකි බව
මතක් කළාය
කවදාවත්ම නොලැබෙන
ආදරය දරා ගැනීමට
දෙබසට වඩා
මුනිවතේ අගය
කියා දුන්නීය
කලකිරුණු මොහොතක
දයාබර වදනකින්
ආත්මය සුවපත් කල හැකි බව
පසක් කළාය
අතීතය ,වර්තමානය
උත්තරීතර අනාගතය ද
ඔබම බව
ඒත්තු ගැන වූ
ආදරණීය මාලිනිය
ඔබට ලැබේවා නිදුකින් සපිරි සියක් ආයු ….