මතින් මත හැරං පේමෙක එදා රැකී
හිතින් පේවේද තාමත් ඇයට සකී
ඉතිං පවසපං තතු මෙතුවකුත් නොකී
තතින් තත සින්ද මතකය නැතිද මැකී

ඇසින් ඇස දුරස් වුවත් දුරක සිට
දොසක් නොදැක සෙවනැල්ලත් නිදොස් කොට
රසක් කරන් විස පිරි මතකයක් යට
හිසක් හෙවුම අදහන්නට හැකිද මට

තියා හදක පෙම යයි කී පතොක් කටූ
සොයා කල් මරනවද මල් බෙදන නටූ
ගිය ගිරවිට යළි එන්නට නැහැලු තටූ
ලියවන්නට තුට යළි පෙරළපන් පිටූ