පඬු තුරුලිය දෙපා සිඹින
රන් සිත්තම් නෙත සනසන
ජීවිතයේ උනුසුම ගිලිහෙන
මේ ජීවිතයේ සරත් සෘතුවයි

ගිම්හානය සිත්තම් කල
පිරුනු අතීතයක මතක
බොඳවී යන සිතක රූප
කදුලු බිදක් නෙතු අග රදවයි

කෙලි කවට සිනා සිත රැව්දෙන
මතක හුයක මුතුසේ අමුනා
හද පතුලේ සඟවාලා
ජීවිතයට පන නල දුන්නයි

මතක ආවර්ජනා සයුරේ
කිමිදී නිවෙනා සෙවනැලි
සොබා මව් මැවූ පලසේ
සිහින වලින් මා හද පිරුනයි

වචන හඩයි අද තනිවී
සිතක දෝංකාර ඇසී
තනිකම අලවියට තබමි
මේ ජීවිතයේ සරත් සෘතුවයි