රැඳෙමි තව එක් රැයක් කඳුලින්

දරා සත්මස් ගැබ පෙමින්

මහිමි අවසන් නින්ද නිදනා

සිව් රියන් සයනය පාමුළින්

මාවතේ රියසකට පරවුණු

තැලුණු වතමල දෙස බලන්

පෙති තලා ඉගිළුණු රියැදුරාණෙනි

කෝ පිතුසෙනේ මගෙපුතුට දැන්

පායනා හැම පුර හඳක් ගානේ

මෝරනා ගැබමත කණ තියන්

පුතු මුමුණනා ගී හඬ අසන්නට

ගෙට ගොඩවුණේ සෙනෙහස අරන්

ගැල අදින ගවරළ වුවද ඉසිඹුව

ලබන මහ රෑ නිදිවරන්

මගෙ ලැමට රන්කිරි පුරාදෙන්නයි

ගත දියකළේ දහදිය පෙරන්

සුක්කානමට වැඳ නුඹ යදින දෙවියන්

නැහැ රකින්නේ මග යන දනන්

මග ඉගිළිලා යනු එපා අයදිමි

හෙට උපදිනා මගෙ පුතු නමින්

මහ රැයේ බිළිඳෙකු අතින් ගත්

මෝහිණිය දවසක දුටුවොතින්

බිය නොවෙන් අරගෙන මපුතු දෝතට

දෙකොපුල් සිඹින් පිය සෙනෙහසින්