ජීවමාන පිය සටහන් රැඳි සේම
ඩෙස් පුටු බංකු පාසල් මව් පියස
රැඳෙනා ඉසව්වේ නොනිඳන හිත තුලම
ආදර සෙනෙහෙ ගඟුලකි නොසිඳෙන උල්පතකි

මුල් පුටු පේළි වල රජ කළ දළ ඇත්තූ
මාළිගාවෙ පෙරහැර දා බලවත්තූ
අන්තිම පේළිවල අසරණ දුක් ගත්තූ
දරුවන් හන්ද අපෙ පාසල නම ගත්තූ

ඊයෙ දවස දෙස හැරිලා බලන කොට
හද පිරි සුවඳ අමතක කරමුද කෝම
ලොප් වීමකින් තොර යන්නට ඉදිරියට
ඔබ දුන් හඬට මං තවමත් ණය ගැතිය

මගෙ විදුහල් මෑණි වෙත මං යන දාක
ඩෙස් පුටු බංකු ටික ගුරු දෙගුරුන් එක්ක
දුන් සුවඳම එදා ජීවන පුසුඹක් සේම
යළිඳු දෙන්න මගෙ හද පුරවා ගන්න

සිල්ප සතර දී දැනුමින් මා ලොකු මහත් කළ
ගාල්ලේ මීපාවල අමරසූරිය මහ විදුහල්
මෑණියන්ට මගෙන් ගුරු පූජාවක්

2022.02.18