සරසවි දෙනෙත් උණු කඳුළින් තෙමුන වගයි
ස්වර සප්තකයෙ මියැසිය නිහඬවූ වගයි
මනරම් ගී සයුර නැගු හඬ මිලින වගයි
නුඹ රැදී ගී සඳක් අහසින් වැටුණු වගයි
------
මිනිසත් කමෙන් පිරිපුන් හදවතක් ය
කවදත් සෙනෙහසින් පිරි මුදුසිතක් ය
ගැඹුරත් නොගැඹුරත් දුටු පරතෙරක් ය
දුටුවත් නොදුටුවත් පරසතුමලක් ය
----
අත ගැටි කලේ තැබු සත්සර රටා වෙන්
ඇත ගිය මහ දුරක් රැදී තක්ෂලා වෙන්
සිත පැහැසර නැගූ හද නිල් වළා වෙන්
නැත ගී අඹරෙ සඳ අද තරු රටා වෙන්
----
ස්වර සප්තකය ගෙන ගිය ගවු දහස් දුර
වර ලත් දනෝ හෙළ මියැසියෙ පරස් පර
රසතැන් සොයසොයා යනමඟ නිරන්තර
තුන් කල් පුරා ගෙනදේ රස දොරින් දොර
---
තෙපලූ වදන් වුව සත්සර හඬින් මුසු
සත්දන වැළදගති විස්වයෙ කොතැන ඇසු
ස්වර යෙන් සිත් නිවූ පින දී දිවය ඔසු
සත්තයි හෙටත් ඔබ එයි යළි අදින් පසු
---
සාහිත ලොවේ නව මං තල සොයා ගිය
නෑ ඔබ අතැර රජකෙරුවේ බොහෝ අය
පෑ සෙනහසින් ගෙවු සද දිගු කලක් විය
නෙත් දිය වගුරුවති විත් දන සතර දිය
----
සියොළග තෙදැති එඩිබල වඩවා තිබුණත්
හදවිල සුපිපි නෙළුමක් මෙනි මුදු පැහැපත්
සමගිය සතුට බෙදු නිවසින් පිට සැමටත්
ඔබ මහා කලාකරුවෙකි නිවනට නොගියත්
----
ගිනිදැල් එදා නිවු ඇවුළුණු මුල් ගී යෙන්
හදවත් සිදුරු කළ පේමා දර හී යෙන්
පැල්පත් එකතුකල සුවිසල් මහ පායෙන්
දුම් රොඩු දැක තැවෙති ඔබෙ ඇවිලෙන සෑයෙන්



30/3/2023